Μέσα από την σελίδα «Aris Thessaloniki B.C. Retro» ο Ιωακείμ Αραμπατζής μας ενημερώνει για τις πιο ξεχωριστές στιγμές της ζωής του Χοσέ Πικουλίν Ορτίθ, του Πορτορικανού που γεννήθηκε μια μέρα σαν σήμερα το 1963 και αποτέλεσε αναμφίβολα έναν από τους καλύτερους αθλητές που φόρεσαν την φανέλα του Άρη Θεσσαλονίκης.

Από τις 30 Αυγούστου του 2019 αποτελεί και επίσημα μέλος του Hall Of Fame της FIBA. O Πορτορικανός σούπερ σταρ θεωρείται σύμβολο του μπάσκετ στην πατρίδα του και πραγματοποίησε μία άκρως αξιοζήλευτη καριέρα.

Ο Ορτίθ είναι ο "Αύγουστος" στο ημερολόγιο του 2022 που θα εκδόσει η aris.re τις επόμενες μέρες

Μύθος της Ατλέτικος ντε Σαν Ζερμάν
Γεννήθηκε στις 25 Οκτωβρίου του 1963 στο Αϊμπονίτο και μεγάλωσε στο Πουέρτο Ρίκο. Εντάχθηκε στην ηλικία των 17 ετών στην Ατλέτικος ντε Σαν Ζερμάν. Μια ομάδα στην οποία έγινε μύθος και από την οποία χρόνια αργότερα έχει αποσυρθεί το νούμερο «4» για χάρη του.

Η σύνδεση του με την ομάδα ήταν τόσο δυνατή ώστε τα χρόνια που ο Ορτίθ αγωνιζόταν στο εξωτερικό, επέστρεφε τα καλοκαίρια στην πατρίδα του για να αγωνιστεί με την Ατλέτικος ντε Σαν Ζερμάν, έχοντας μάλιστα αρκετά καλή απόδοση.

Παρέμεινε στην Ατλέτικος ντε Σαν Ζερμάν από το 1980 έως το 1985 όταν και κατέκτησε το πρωτάθλημα με μ.ο. 25,5 πόντους και 14.4 ριμπάουντ.

 

Ο Ορτίθ με το νούμερο 4 της Ατλέτικος ντε Σαν Ζερμάν στην πλάτη το 1985
Βιώνοντας το Αμερικάνικο όνειρο
Οι επιδόσεις του με την Ατλέτικος ντε Σαν Ζερμάν ήταν το διαβατήριο του για την μπασκετική γη της επαγγελίας, τις ΗΠΑ. Στα 22 του έφυγε στο Όρεγκον για να σπουδάσει επικοινωνία. Στην ομάδα του πανεπιστημίου του αγωνίστηκε κάτω υπό τις οδηγίες του Ραλφ Μίλερ. Στην πρώτη του σεζόν (1985/1986) στο NCAA εντυπωσίασε με 16,4 πόντους και 8,5 ριμπάουντ ανά αγώνα, ενώ το 1986-87 είχε 22,3 πόντους και 8,7 ριμπάουντ.

Ύστερα από αυτή την εντυπωσιακή άνοδο, το 1987 δήλωσε συμμετοχή στα ντραφτ του ΝΒΑ όπου και επιλέχθηκε από τους Γιούτα Τζαζ στο νούμερο 15.

Ο Ορτίθ στα ντραφτ του 1987
Με την ομάδα των Γιούτα Τζαζ δεν πραγματοποίησε την καριέρα που θα ήθελε. Μέσα στο 1988 (και ενώ είχε αγωνιστεί ήδη σε 51 αγώνες του NBA) κυνήγησε την μεταγραφή του στην Σαραγόσα προκειμένου να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς αγώνες της Σεούλ. Ήταν άλλωστε η εποχή που απαγορευόταν ακόμη να αγωνίζονται στις Ολυμπιάδες οι επαγγελματίες αθλητές του NBA και η εθνική ομάδα ήταν η μεγάλη του λατρεία.

Με αντίπαλο τον Φερνάντο Μαρτίν σε αγώνα Σαραγόσα-Ρεάλ Μαδρίτης το 1988

Με την φανέλα της εθνικής ομάδας στην Ολυμπιάδα της Σεούλ
Ο δεύτερος χρόνος στο NBA δεν πήγε καθόλου καλά. Αγωνίστηκε σε μόλις 13 αγώνες με 3.2 πόντους και 1.2 ριμπάουντ ανά αγώνα. Στον ίδιο δεν άρεσε καθόλου να περιορίζεται σε ρόλο κομπάρσου. Η επιστροφή στην Ισπανία ήταν μονόδρομος.

Σπάνια πατούσε το παρκέ του NBA την περίοδο 1989/1990
Κατακτώντας τα Ισπανικά παρκέ
Ότι δεν κατάφερε στις ΗΠΑ το κατάφερε στην Ιβηρική χερσόνησο. Τον Φεβρουάριο του 1990 η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν αυτή που υποδέχτηκε τον Ορτίθ αρχικά. Ο ίδιος δήλωνε στα Ισπανικά ΜΜΕ «έρχομαι για να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου». Στην Ισπανική πρωτεύουσα είχε αρκετά καλά νούμερα (15.6 πόντους, 6.9 ριμπάουντ και 1.5 ασίστ ) ωστόσο το πέρασμα του από την Μαδρίτη θα ήταν υπερβολικά σύντομο.

Μαρκάροντας τον Άρβιντας Σαμπόνις σε αγώνα Ρεάλ Μαδρίτης-Σαραγόσα το 1990

 

Αφιέρωμα της Ισπανικής τηλεόρασης στον Ορτίθ την περίοδο που αγωνιζόταν στην Ρεάλ
Το 1990 θα αγωνιστεί με επιτυχία στο Μουντομπάσκετ της Αργεντινής. Με το πάθος και την ικανότητα που τον διέκρινε αναδείχθηκε ηγέτης της ομάδας του, πετυχαίνοντας 18,4 πόντους ανά αγώνα. Μάλιστα θα μπορούσε να πάρει και το χάλκινο μετάλλιο αν δεν είχε ηττηθεί στον μικρό τελικό από τις ΗΠΑ στην παράταση (ήττα με 105-107).

Με αντίπαλο την εθνική Γιουγκοσλαβίας στο Μουντομπάσκετ του 1990
Το Καλοκαίρι του 1990 θα μεταπηδούσε στην αιώνια αντίπαλο, την Μπαρτσελόνα. Στην Μπάρσα έκανε τρομερό δίδυμο με τον Όντι Νόρις, ενώ είχε συμπαίκτες τον Σαν Επιφάνιο, τον Σολοθάμπαλ και τον Μοντέρο.

Με τους «Μπλαουγκράνα» ήταν τότε που συνάντησε για πρώτη φορά τον Άρη. Μάλιστα οι «κίτρινοι» δεν έχουν να θυμούνται με τις καλύτερες αναμνήσεις τον Πορτορικανό καθώς ήταν αυτός ο οποίος με 32 πόντους σκότωσε τον Άρη μέσα στο Αλεξάνδρειο με νίκη 93-110 για την ομάδα του.

Άρης-Μπαρτσελόνα 93-110 (Κύπελλο Πρωταθλητριών 1990/1991)
Φορώντας την φανέλα των Καταλανών έφτασε έως τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Η μυθική ΚΚ Σπλιτ ωστόσο του έκοψε τα όνειρα για το βαρύτιμο Ευρωπαϊκό τρόπαιο. Στο final-4 στο Παρίσι θα πετύχαινε συνολικά 25 πόντους σε δύο αγώνες. Θα έκλεινε την σεζόν κερδίζοντας το κύπελλο Ισπανίας. Στον τελικό κόντρα στην Εστουντιάντες πέτυχε 19 πόντους, χαρίζοντας μια δραματική νίκη στην ομάδα του με 67-65.

Κυπελλούχος Ισπανίας με το νούμερο 11
Το καλοκαίρι του 1991 θα επέστρεφε στην Ατλέτικο ντε Σαν Ζερμάν με την οποία θα στεφόταν πρωταθλητής στο εθνικό πρωτάθλημα με 19 πόντους και 15,8 ριμπάουντ. Θα συνέχιζε άλλα δύο χρόνια στο Ισπανικό πρωτάθλημα με πολύ καλά στατιστικά (Ανδόρα 1992/1993 και Μάλαγα 1993/1994), πριν καταφτάσει στην Ελλάδα.

Η γνωριμία με την Ελληνική Α1
Το καλοκαίρι του 1994 βοήθησε την Ατλέτικο ντε Σαν Ζερμάν να φτάσει σε ακόμη ένα πρωτάθλημα πριν εγκατασταθεί στην Ελλάδα για τρία χρόνια, στα μέσα της περιόδου 1994/1995.

Πρώτος σταθμός της εν Ελλάδι καριέρας του ήταν ο Γυμναστικός Λάρισας με τον οποίο σε μισή σεζόν είχε 16,9 πόντους, 11,1 ριμπάουντ και 1,9 ασίστ. Η επόμενη χρονιά (1995/1996) τον βρήκε ακόμη πιο φορμαρισμένο, αυτή την φορά με την φανέλα του Ηρακλείου. Με την ομάδα της Κρήτης αναδείχθηκε πρώτος ριμπάουντερ του πρωταθλήματος (13,3 ανά αγώνα) και σκόραρε παράλληλα 19,2 πόντους.

Για πρώτη φορά στα Ελληνικά παρκέ
Ήρωας του Άρη στην Προύσα
Το καλοκαίρι του 1996 ο Άρης προσπαθούσε να ξαναβρεί την χαμένη του ταυτότητα. Ο τότε πρόεδρος του Άρη, ο Ζαφείρης Σαμολαδάς, έκανε την υπέρβαση και έφερε μεγάλα ονόματα στο Αλεξάνδρειο (Τσαρλς Σακλφορντ, Μάριο Μπόνι) οι οποίοι πλαισίωσαν τους Παναγιώτη Λιαδέλη και Ντίνο Αγγελίδη.

Ο Ορτίθ αμέσως μετά την συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς αγώνες της Ατλάντα με την εθνική του ομάδα, ήρθε σε επαφή με τον άλλοτε «αυτοκράτορα» και συμφώνησε σε όλα με τον Άρη. Τα πρώτα δείγματα γραφής εκείνης της ομάδας των «κίτρινων» φάνηκαν στην φιλική νίκη προετοιμασίας με 78-70 κόντρα στην Μπανταλόνα στο Αλεξάνδρειο.

Χοσέ Ορτίθ και Τζόρντι Βιγιακάμπα πριν το φιλικό Άρη-Μπανταλόνα

Άρης-Μπανταλόνα 78-70 (Αύγουστος 1996)
Ο Ορτίθ την σεζόν 1996/1997 ήταν εκπληκτικός. Στην Ελληνική Α1 μέτρησε 14,2 πόντους, 9,7 ριμπάουντ και 1,4 τάπες. Παράλληλα βοήθησε σε μέγιστο βαθμό την ομάδα του Άρη να φτάσει στην κατάκτηση του Κυπέλλου Κόρατς, ξεπερνώντας μεταξύ άλλων τα εμπόδια της Μπεσίκτας, του Περιστερίου και της κραταιάς -τότε- Μπενετόν Τρεβίζο σε δύο ημιτελικούς θρίλερ.

Αγκαλιά με τον Λευτέρη Σούμποτιτς λίγο μετά την αξέχαστη πρόκριση κόντρα στην Μπενετόν Τρεβίζο
Στις 26 Μαρτίου του 1997 ο Άρης υποδέχτηκε την Τουρκική Τόφας στον 1ο τελικό της διοργάνωσης. Ωστόσο υποτίμησε πολύ την αντίπαλό του με αποτέλεσμα να γνωρίσει πικρή ήττα με 66-77. Οι 19 πόντοι του Ορτίθ δεν ήταν αρκετοί για να πάρουν οι «κίτρινοι» κάποιο θετικό αποτέλεσμα και η κριτική που ασκήθηκε για όλη την επόμενη εβδομάδα, από τον τύπο και τον κόσμο της ομάδας, στους παίκτες του κόουτς Λευτέρη Σούμποτιτς ήταν πολύ σκληρή.

Αυτή η οξεία κριτική ήταν που προκάλεσε αίσθημα εγωισμού και εκδίκησης στον Πορτορικανό. Στις 3 Απριλίου οι Θεσσαλονικείς έπρεπε να αποδείξουν την ανωτερότητα και το βάρος της φανέλας τους, αψηφώντας την κολασμένη και ιδιαίτερα εχθρική ατμόσφαιρα που είχαν ετοιμάσει οι Τούρκοι οπαδοί.

Ο Ορτίθ ήταν ένας πραγματικός λέοντας στο παρκέ. Σημείωσε 25 πόντους, μάζεψε 7 ριμπάουντ και με συμπαραστάτες τους Μπόνι και Λιαδέλη (πέτυχαν 20 και 15 πόντους αντίστοιχα), ο Άρης πέτυχε μια θριαμβευτική ανατροπή με 70-88 κατακτώντας το Κύπελλο Κόρατς. Η υποδοχή στην Θεσσαλονίκη ήταν επική και ο ίδιος κατέκτησε έναν Ευρωπαϊκό τίτλο.

Κρατώντας το Κύπελλο Κόρατς στο παρκέ του Αλεξανδρείου μαζί με τον Μάριο Μπόνι
Η περίοδος 1997/1998 θα ξεκινήσει αρκετά εντυπωσιακά. Ωστόσο ο Ορτιθ δεν θα παραμείνει έως το τέλος της σεζόν, αφού θα έχει αποχωρήσει νωρίτερα λόγω οικονομικής δυσπραγίας που αντιμετώπιζαν οι «κίτρινοι». Αγωνίστηκε για 15 παιχνίδια με 10,7 πόντους και 12,1 ριμπάουντ.

Δυστυχώς για τον ίδιο δεν πρόλαβε να γευτεί το νέκταρ της επιτυχίας του ηρωικού κυπέλλου κόντρα στην ΑΕΚ του Ιωαννίδη (είχε αποχωρήσει μόλις λίγες μέρες πριν τον τελικό). Κάπως έτσι θα έκλεινε το κεφάλαιο «Άρης» στην ζωή του με ιδιαίτερα όμορφες αναμνήσεις.

Σε αγώνα πρωταθλήματος κόντρα στην ΑΕΚ
Η επιστροφή στην Λατινική Αμερική και τα μπλεξίματα με τον νόμο
Το καλοκαίρι του 1998 είχε συμφωνήσει στον ΠΑΟΚ, με ένα ιδιαίτερα μεγάλο συμβόλαιο. Ωστόσο λίγο αργότερα βρέθηκε θετικός σε έναν έλεγχο ντόπινγκ. Ως εκ τούτου η ομοσπονδία του απαγόρευσε να παίξει με την ομάδα του συντοπίτη. Αυτόματα ο δρόμος προς την Λατινική Αμερική ήταν η μόνη επιλογή για την καριέρα του.

Φόρεσε την φανέλα της Κανγκρεγιέρος από την Βενεζουέλα για τα επόμενα 6 χρόνια. Αγωνίστηκε έως τα 43 του και παρά το μεγάλο της ηλικίας του (για τα αθλητικά δεδομένα) συνέχιζε να συγκλονίζει στα παρκέ.

Με την φανέλα της Κανγκρεγιέρος
Το 2004 τον είδαμε στην πατρίδα μας στην Ολυμπιάδα της Αθήνας όπου και είχε 7.5 πόντους και 5.3 ριμπάουντ σε 21 λεπτά ανά αγώνα. Ήταν μέλος της ομάδας που νίκησε τις ΗΠΑ με 92-73 και κατέκτησε την 6η θέση στο τέλος της διοργάνωσης. Αυτή ήταν και η τελευταία του συμμετοχή με την εθνική ομάδα την οποία τίμησε για 21 χρόνια.

Πουέρτο Ρίκο-ΗΠΑ 92-73 (Αθήνα 2004)
Μετά το τέλος της καριέρας του, το 2006, η πορεία της ζωής του δεν ήταν η ιδανικότερη. Το καλοκαίρι του 2011 ο Ορτίθ συνελήφθη από τις αστυνομικές αρχές για κατοχή 40 σφαιρών, ενός όπλου και για υψηλή ποσότητα μαριχουάνας. Ο ίδιος δεν αρνήθηκε την ενοχή του και τον εθισμό του στις ναρκωτικές ουσίες. Καταδικάστηκε σε εξάμηνη φυλάκιση, 4χρονη αναστολή κι 600 ώρες κοινωνικής εργασίας.

Στην συνέχεια ο δικαστής απεφάνθη πως επειδή ήταν εξαρτημένος από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά θα ήταν προτιμότερο να ακολουθήσει πρόγραμμα αποτοξίνωσης. Ως αποτέλεσμα αυτού ο άλλοτε σταρ των παρκέ πέρασε μόνο 2 μήνες στην φυλακή.

Ο ίδιος είχε δηλώσει εκείνη την εποχή πως η χρόνια κατάθλιψη (εξαιτίας του χωρισμού του με την 1η γυναίκα του και της αποτυχίας κάποιων επιχειρηματικών του προσπαθειών) τον οδήγησαν στον εθισμό. Παραδέχτηκε πως αντιμετώπιζε τον «δαίμονα» του με λάθος τρόπο. Πριν 3 χρόνια ωστόσο αναγκάστηκε να επιστρέψει στην φυλακή καθώς δεν είχε συμπληρώσει τον απαιτούμενο αριθμό ωρών κοινωνικής εργασίας και εξέτισε ένα τμήμα της αρχικής του ποινής.

Εκπρόσωπος της FIBA Americas
Σε όλο τον αγώνα ζωής που έκανε τα τελευταία χρόνια, η FIBA υπήρξε σύμμαχος του. Τον έχρισε πρεσβευτή της και ο Ορτίθ ταξίδεψε σε διάφορα μέρη του κόσμου προκειμένου να μοιραστεί τις εμπειρίες του γύρω από το μπάσκετ. Έχει ανοίξει εστιατόριο και βοηθάει στη διεξαγωγή διάφορων εκδηλώσεων γύρω από το άθλημα.

Για το Πουέρτο Ρίκο αποτελεί έναν θρύλο του αθλήματος και εθνικό ήρωα. Αγωνίστηκε συνολικά σε πέντε Παγκόσμια Κύπελλα (1986, 1990, 1994, 1998, 2002) και σε τέσσερις Ολυμπιάδες (1988, 1992, 1996, 2004). Οι 8,925 πόντοι και τα 5,314 ριμπάουντ στα 26 χρόνια μια μυθικής καριέρας τον πέρασαν στην σφαίρα του μύθου. Το νούμερο «4» του Πουέρτο Ρίκο δεν θα φορεθεί ποτέ ξανά από κανέναν και από τις 30 Αυγούστου θα ανήκει και επισήμως στον πάνθεον της FIBA.

Ο 55χρονος πλέον Ορτίθ πανευτυχής για την είσοδο του στο Hall Of Fame

Ιωακείμ Αραμπατζής