Ο πλανήτης που ζούμε είναι σαφώς κιτρινόμαυρος, το όνομα του είναι ΑΡΗΣ και έδρα έχει το “Κλεάνθης Βικελίδης”...
Ο Θεός του πολέμου έχει κάνει άπαντες να ψάχνουν τρόπους, κυρίως βεβαίως επικοινωνιακούς για να μειώσουν τη μέχρι τώρα επιτυχημένη του πορεία. Παιχνίδι ορόσημο αυτό με τον ΠΑΣ Γιάννινα, που χάναμε με δύο μηδέν και τρέχαμε να ισοφαρίσουμε. Είναι γνωστό σε μας τους ΑΡΕΙΑΝΟΥΣ πως έχουμε μεγάλη άνεση, να φτάνουμε με ταχύτητα φωτός στο φεγγάρι και με την ίδια ή διπλάσια ταχύτητα να πέφτουμε στα Τάρταρα.
Από τη στιγμή όμως που ο Φετφατζίδης μείωσε σε 1-2 και μετά που φέραμε το ματς στα ίσια, ε εκεί ο ΑΡΗΣ , άρχισε να αλλάζει. Υπήρχε αυτή η πρώτη αμφισβήτηση στο πρόσωπο του Άκη Μάντζιου, που ήταν λογική. Δε φέραμε δα και τον Μουρίνιο. Αλλά επειδή ο Άκης έχει ζήσει αυτό το γήπεδο, αυτά τα αποδυτήρια, αυτή τη φανέλα, ελπίζαμε πως θα το διαχειριζόταν πιο άνετα από άλλους.
Φυσιολογικά δε θέλαμε άλλον έναν που θα μας πλάσαρε η ΕΠΟ, για να τα έχουμε καλά μαζί της. Ούτε κάποιον ξένο που για να φτιάξει ομάδα θα ήθελε πίστωση χρόνου. Θέλαμε αυτόν που θα μας έδειχνε τον τρόπο που πας καλά στην Ελλάδα, όπως έλεγε ο Άγγελος Χαριστέας από το καλοκαίρι. 4-2-3-1, παιχνίδι τακτικής, άμυνα γρανίτης, ξαφνικές αντεπιθέσεις! Όλα αυτά είναι επιτυχία, μαζί με τις σωστές μεταγραφές. Την υπεροπλία σε όλες τις θέσεις, την εμπειρία και το ταλέντο. Είναι αυτό το σωστό πάντρεμα. Φυσικά η διοίκηση να στέκεται δίπλα σε όλους και τα πάντα. Φέτος ο Καρυπίδης αυτό το πέτυχε, με την ηρεμία που έχει η ομάδα.
Πλέον οι αντίπαλοι πρέπει να βρουν άλλους τρόπους από τους συνηθισμένους, για να μπορέσουν να τρυπήσουν μία ομάδα τόσο δεμένη. Δεν περνάνε πλέον εδώ αυτά τα τερτίπια της επικοινωνίας. Τέρμα στα άρθρα τρεις ή τέσσερις μέρες πριν από ματς. Ο Ολυμπιακός θέλει Γκάμα-Γκαρσία-Μπερτόγλιο. Ο πάοκ χτυπάει τέσσερις από τον ΑΡΗ. Ο Παναθηναικός θέλει Σιαμπάνη τώρα. Η ΑΕΚ μπορεί να έχει δικό της τον Σούντγκρεν.
Το άλλο κόλπο είναι αυτό με τις πληρωμές. Από πότε έχει να πληρώσει ο Καρυπίδης τους παίκτες; γιατί δεν πληρώνει το ρεύμα; Γιατί το αέριο είναι κομμένο; Μετά πηγαίναμε στα πολιτικάντικα. Ο ΑΡΗΣ κάνει συμμαχίες με τον τάδε, με τον δείνα, με τον παραπέρα. Ένα κόλπο που για να πιάσει πρέπει να μετουσιωθεί σε τίτλο, αν ευσταθεί. Τα ακούτε ποδοσφαιροπατέρες; Γιατί οι δικές σας συμμαχίες έφεραν τίτλους σε όλους σας.
Θυμίζουμε ενδεικτικά τις περισσότερες:
ΠΑΟ-ΟΦΗ στον μεν έφερνε 6 βαθμούς τουλάχιστον, παίκτες και φυσικά τίτλους. Στο δε όφη, τον τίτλο του 1987!
ΠΑΟ-ΑΕΚ που σκοπός τους ήταν να πάρει ποτέ ξανά πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός. Μοιράστηκαν τους τίτλους για μία δεκαετία.
ΠΑΟΚ-ΟΣΦΠ έφερε το Κύπελλο της Νέας Φιλαδέλφειας στον δικέφαλο.
ΠΑΟΚ-ΠΑΟ-ΑΕΚ να θυμίσουμε την ένωση της εξυγίανσης. Κύπελλα για όλους, πρωτάθλημα για τους δύο δικεφάλους.
Όταν λοιπόν ο ΑΡΗΣ πάρει τίτλο, τότε να μας κάνετε την ανάλογη κριτική! Από την άλλη οι συμμαχίες αυτές είχαν μαζί, διαιτησία, ΕΠΟ, ενώσεις και πολλά άλλα που έχουν προκαλέσει την καταστροφή του αθλήματος εντός συνόρων, που ο ΑΡΗΣ ως τώρα στα 106 χρόνια ιστορίας του δεν τα γεύτηκε ΠΟΤΕ!!!
Όλη αυτή η πραγματικά τεράστια βιομηχανία λάσπης που ρίχνουν στον ανεμιστήρα, για να μειώσουν αντιπάλους, για να αδειάσουν τα γήπεδα, για να διαλύσουν ομάδες, για να επαναφέρουν χωριά 250 κατοίκων, για να ελέγχουν τη διαιτησία, τις ενώσεις, τους μάνατζερ και γενικότερα το ποδόσφαιρο είναι αυτή που ευθύνεται για το γεγονός πως η Ελλάδα θα απουσιάζει από μεγάλες διοργανώσεις για τουλάχιστον ακόμα μία 20ετία. Πάνε συνεχώς να επικρατήσουν διά της φήμης.
Δια της φήμης επικράτεια όμως, ύβρις εστί, όπως έλεγε ο Επίκουρος!
Οπαδικές στήλες δυναμιτίζουν όχι απλά το κλήμα, αλλά έρχονται να πλαισιώσουν δηλώσεις προπονητών που προσλήφθηκαν, όχι για να διδάξουν ήθος και ποδόσφαιρο, που θα πρεπε να ξέρουν, ειδικά όσοι είναι από τη λατινική Αμερική με την τεράστια παράδοση στο άθλημα, αλλά για να πουλήσουν οπαδιλίκι άνευ προηγουμένου. Θεωρώ δηλαδή πως ποσταρίσματα του τύπου από τη Real που ζήτησε συγνώμη, όχι γιατί το ένιωσε ως σωστό να πράξει, αλλά για να μη χάσει τη δουλειά του, έρχονται μαζί με την πολιτικάντικη προσέγγιση του ποδοσφαίρου. Ή σαν τον άλλον που για να γίνει αρεστός χρησιμοποιεί λέξεις που θα έπρεπε να γνωρίζει για την αγαπημένη του ομάδα. Αν ήταν έτσι αγαπητέ πόσο μικραίνει μία ομάδα όταν ασχολείται με όλα τα άλλα εκτός από ποδόσφαιρο;
Μία προσέγγιση που λέει, πως όταν δεν έχω δεξί μπακ να βάλω στο ματς με τον ΑΡΗ ή αντί να παίζω με 9 από το 30’, εγώ φεύγω στ’ αποδυτήρια μη σεβόμενος το άθλημα, αλλά τον εργοδότη μου, μιλάω για τον Κούδα ή με τον Κούδα, στο επόμενο ντέρμπι απέναντι σε μία ομάδα που υπήρξε θύτης τεράστιος για το Βορειοελλαδήτικο ποδόσφαιρο, όπως ο Παναθηναικός, με τις γνωστές αγκαλιές στο τέλος!
Όσο ξέρουμε εμείς τον Σκιαφίνο, άλλο τόσο ξέρει αυτός τον Κούδα. Οι νεότεροι που έχουν ανάγκη να μάθουν ποδόσφαιρο θα περίμεναν από ανθρώπους που το υπηρετούν το άθλημα, όχι κάτι άλλο, αλλά να ακούν δηλώσεις για το παιχνίδι. Συστήματα, τακτική, ρυθμό, ταχύτητα, παίκτες, γκολ κτλ. Ακούν για να μαθαίνουν ποδόσφαιρο, όχι για κατσαρίδες, όρθιες περπατισιές, αγάλματα και άλλα προϊόντα από το Μπιτ Παζάρ!
Κανένας σεβασμός απέναντι στον αντίπαλο, καμία ένδειξη ευγενικής συμπεριφοράς, δείγματα κακομαθημένου παιδιού και σε καμία περίπτωση σίγουρα όχι μεγάλου παίκτη. Γιατί για την Ελλάδα κάποιος που έπαιξε μπάλα στη Ρεάλ θεωρείται έστω αυτό. Αντίθετα από τον βοηθό του που μίλησε ποδοσφαιρικά και χωρίς περιστροφές για τις ελλείψεις της ομάδας του.
Ο ΑΡΗΣ λοιπόν τους μπήκε στο ρουθούνι. Με τον Παναθηναικό να μη συνεχίζει καλά, την ΑΕΚ με σκαπαμπανεβάσματα, τον πάοκ που δεν ασχολείται με κάτι άλλο εκτός από την κωμωδία και τον Ολυμπιακό που θα πρέπει να περιμένει, γιατί τη ζημιά θα του την κάνουμε, αν όλα πάνε κατ’ ευχήν.
Δε θα μιλήσουμε ακόμα για τους φόβους μας. Γιατί μας έχουν συνηθίσει σε εκπλήξεις. Ξεπεράστηκαν όπως είπαμε οι παλιές πρακτικές δολιοφθοράς. Ψάχνουν για καινούριες. Δε τους φοβάμαι ότι δε θα τις βρούν, αλλά όταν ο ΑΡΗΣ φτάσει στην ύστατη στιγμή. Τη στιγμή που θα πρέπει να τα βάλει με μεγαλύτερους εχθρούς, τους αόρατους! Τότε είναι μέγιστη ανάγκη για πλήρη ετοιμότητα...
Θα τα ξαναπούμε όταν ο Θεός επανέλθει στο γήπεδο...
Αριστοτέλης Δεληγιάννης
