Αν θέλει κάποιος να διατυπώσει μία καλόπιστη κριτική για την ομάδα του Άκη Μάντζιου θα πρέπει σαφώς να ξεκινήσει από το γεγονός πως η βασική εντεκάδα είχε έξι καινούριους παίκτες, ενώ με τις αλλαγές του δευτέρου ημιχρόνου έγιναν οκτώ.
Αυτό σημαίνει πως παρά τα αρκετά φιλικά στην περίοδο προετοιμασίας, τα δύο επίσημα για την Ευρώπη, ο ΑΡΗΣ είναι μία ομάδα όχι μόνο καινούρια, αλλά και με ρόστερ μεγάλο σε αριθμό. Η ποιότητα σαφέστατα ανέβηκε μετά τις προσθήκες σε όλες τις γραμμές, όπως αυξήθηκαν και οι προσδοκίες ταυτόχρονα. Κανείς δε λέει ότι αυτές μειώθηκαν με το αποτέλεσμα της πρεμιέρας, γιατί αν θυμηθούμε το ράλι της περσινής σεζόν και φέτος το πρόγραμμα έχει μέλλον.
Ο Έλληνας τεχνικός προτίμησε να ξεκινήσει με τον Μπράμπετς στα στόπερ, ο οποίος μαζί με τον Φαμπιάνο συνέθεσαν ένα δίδυμο εξαιρετικά απροσπέλαστο, τακτικά προσηλωμένο, δημιουργικό με παιχνίδι από πίσω, αλλά και τέλειο στην αλληλοκάλυψη των πλάγιων αμυντικών και των κεντρικών χαφ. Ο τερματοφύλακας Ντένις δεν είχε ιδιαίτερη δουλειά χθες, αφού το παιχνίδι εξελίχθηκε σε μονότονη κυριαρχία του γηπεδούχου, χωρίς όμως να υπάρχει σκορ. Οι δύο χαφ Ντιαγέ και Σάσα, έκοψαν κάθε προσπάθεια αντεπίθεσης από μία ομάδα που έπαιξε με 10 παίκτες πίσω από το κέντρο, ενώ από ένα σημείο και μετά με 10 παίκτες μέσα και ως τη γραμμή της μεγάλης περιοχής του πορτιέρε της Επασί, ο οποίος όταν χρειάστηκε επενέβη σωτήρια. Ελπίζουμε πως όλοι οι παίκτες του Νίκου Νόπλια θα είναι το ίδιο μαχητικοί σε όλα τα φετινά ματς, ανεξαρτήτως αντιπάλου. Αυτό που δεν είχαν οι δυο κεντρικοί χαφ στο 4-2-3-1 ήταν η συμμετοχή στο επιθετικό κομμάτι, με αρκετά λάθη σε μεταβιβάσεις, αλλά και στις τελικές προσπάθειες.
Η τριάδα πίσω από το φορ απαρτίστηκε από τους Γκάμα-Μπερτόγλιο-Μαντσίνι. Παίκτες οι οποίοι προέρχονται από προηγούμενες χρονιές και γνωρίζουμε τα στάνταρ τους, όσο και το ταβάνι τους. Απέναντι σε αντίπαλο που κλείνεται, όπως ο ΟΦΗ, σαφώς και θα έπρεπε να έχουν προσφέρει περισσότερα, όπως θα περιμέναμε, αλλά αυτό μπορούμε να πούμε πως έγινε μόνο από τον Μαντσίνι, ο οποίος είχε και αυτός σημαντικά λάθη στην τελική πάσα και προσπάθεια. Ο Γκάμα φαίνεται να μην μπορεί να ακολουθήσει σε όλη τη διάρκεια ενός αγώνα, κυρίως σε συνεργασίες που απαιτείται ταχύτητα και ακρίβεια. Δυστυχώς ο Μπερτόγλιο είχε μόνο ένα συμπαραστάτη και αυτός ήταν ο Μαντσίνι. Ο Πορτογάλος κινήθηκε σε ρηχά νερά, ακόμα και στις εκτελέσεις στημένων φάσεων οι οποίες ήταν εντελώς άστοχες και κακές.
Μοναδικός προωθημένος ο Καμαρά, ο οποίος όργωσε κάθε σημείο της επίθεσης γύρω από την αντίπαλη περιοχή, έχοντας μία πολλή καλή φάση στο πρώτο ημίχρονο μετά από δικό του κλέψιμο, όπως και η κεφαλιά εξ επαφής στο δεύτερο μισό. Από εκεί και πέρα θέλησε να μπει σε συνεργασίες να δημιουργήσει χώρους, χωρίς όμως να έχει πάρει την καλή τελική πάσα για να την εκμεταλλευτεί. Άρα δεν είναι μόνο η μη επαφή των επιθετικών του ΑΡΗ με το τέρμα, αλλά και η όχι και τόσο καλή τροφοδότηση του προωθημένου επιθετικού που να του επιτρέπει να βρεθεί απέναντι από την εστία για να σκοράρει.
Αν και οι αδυναμίες φάνηκαν στο πρώτο ημίχρονο, ο Άκης Μάντζιος έχασε σίγουρα χρόνο στην πραγματοποίηση των αλλαγών. Δηλαδή ο Γκάμα θα μπορούσε να μείνει στο ημίχρονο στα αποδυτήρια, ο δεύτερος φορ θα ήταν καλύτερο να μπει πιο νωρίς και όχι βέβαια ο Μάνος, αλλά ο Χαίροβιτς, με την ταυτόχρονη φυσικά αλλαγή συστήματος από το 45’ σε 4-4-2!
Αυτά όλα φάνηκαν με την είσοδο του Ιτούρμπε που έκλεινε καλύτερα προς την περιοχή, αντί για την κίνηση στη γραμμή όπως των Γκάμα-Μαντσίνι, αλλά και η συνεχής παρουσία του Καμαρά εντός περιοχής η οποία μέχρι το 75’ τουλάχιστον δεν ήταν διαρκής, αφού οι κινήσεις του γινόταν σε μεγάλο εύρος αγωνιστικού χώρου γύρω από αυτή, παρά εντός. Σε μία ενδεχόμενη παρουσία νωρίτερα του Παραγουανού εξτρέμ, ο Μπερτόγλιο θα είχε καλύτερο στήριγμα σε ενδεχόμενες συνεργασίες για τη δημιουργία φάσεων και τελικών προσπαθειών.
Σημαντικότατη λοιπόν η διαχείριση από πλευράς του Έλληνα προπονητή, ο οποίος δε φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει τι εργαλεία έχει στα χέρια του, πόσο μάλλον να μπορέσει να τα ρίξει στις μάχες που ακολουθούν. Συμπερασματικά, ο Καμαρά χρειάζεται τροφοδότηση, άρα και δυνάμεις για να τελειώνει τις φάσεις. Αυτό προϋποθέτει παρουσία κοντά στην περιοχή χωρίς άλλες αρμοδιότητες. Ο Μπερτόγλιο για να βλέπει γήπεδο χρειάζεται γρήγορους παίκτες δίπλα του για να ακολουθούν το τέμπο. Τα εξτρέμ για να σκοράρουν πρέπει να μπαίνουν προς το τέρμα όχι προς τη γραμμή του πλαγίου ή του άουτ. Η κάθετη πάσα πρέπει να γίνει αυτοσκοπός σε όλες αυτές τις περιπτώσεις κάτι που δεν βλέπουμε να γίνεται, ούτε από τα δύο χαφ Ντιαγέ-Σάσα, με τα στόπερ να έχουν περισσότερα γεμίσματα και κάθετες μπαλιές από όλα τα χαφ μαζί. Το ένα-δύο δεν υπάρχει όταν ο δεύτερος παίκτης δεν ακολουθεί τη μπάλα, αλλά σταματά πριν την επέμβαση των αμυντικών. Τέλος να πούμε πως όλα τα σουτ δεν έχουν βρει εστία και αν βρήκαν πήγαν πάνω στον Επασί. Επιθετικός που δεν βρίσκει εστία, τότε είναι κάτι άλλο από παίκτης επίθεσης. Εκτός αν υπάρχει πρόβλημα οφθαλμολογικό, πράγμα δύσκολο αν οι παίκτες έχουν περάσει τον ιατρικό έλεγχο. Όπως και οι χλιαρές πάσες μετά από κούρσες μέτρων στον κενό χώρο, που έχουν γίνει συνήθεια από τους παίκτες του ΑΡΗ, ειδικά σε αντεπιθέσεις που σταματούν απότομα, λόγω αδυναμίας εκδήλωσης τους μέχρι το τέρμα.
Η φετινή ομάδα του ΑΡΗ, στο πρώτο ματς, είχε εξαιρετική αμυντική λειτουργία, πρέσινγκ και πάσιγκ γκέιμ. Ψάχνει πλέον να βρει το γκολ... Δύσκολο το ματς στη Νίκαια απέναντι σε μία ομάδα επιρροής ΑΕΚ, ο Ιωνικός του κ.Σπανού που ξέρει τον ΑΡΗ, από την παρουσία του στη Β΄ Εθνική.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ
