Είναι πλέον καταγεγραμμένο γεγονός, πως όταν υπάρχει διακοπή για τις εθνικές ομάδες, ο ΑΡΗΣ στο ματς που ακολουθεί δεν κατεβαίνει ποτέ και δεν έχει την ανάλογη απόδοση.
Επίσης παράδοση έχει γίνει για κάθε προπονητή που κάθετε στον πάγκο της ομάδας, είτε αυτός αναλαμβάνει πρώτη φορά, είτε διανύει μία πιο μεγάλη περίοδο, θα καταφέρει να χάσει ένα ημίχρονο, μέχρι να καταλάβει τα λάθη που έχει κάνει, με την έναρξη ενός αγώνα και που δε θα τα αλλάξει μέχρι που να αρχίσει το δεύτερο ημίχρονο.
Την παράδοση μετά τους Ερέρα, Παντελίδη, Μάντζιο και Μπούργος ανέλαβε να συνεχίσει ο Πάρντιου. Ο Άγγλος τεχνικός, εδώ να σημειωθεί πως είναι ο πρώτος τεχνικός με την ακριβή έννοια του όρου που έρχεται στον ΑΡΗ μετά από την περίοδο των μικρών κατηγοριών, είχε 12 μέρες να προετοιμάσει ένα δύσκολο παιχνίδι όπως είναι αυτό με το Βόλο στην ομώνυμη πόλη. Δύο οι καίριες απουσίες, αυτή του Μπράμπετς στα στόπερ και αυτή του Ντουκουρέ στο κέντρο.
Η θέση του στόπερ είναι τόσο εύκολη, όσο και δύσκολη για να καλυφθεί επάξια. Ειδικά από έναν παίκτη όπως ο Πίρσμαν, ο οποίος έχει μεγάλα προβλήματα να καλύψει το χώρο ευθύνης του, όχι τουλάχιστον όπως την κάλυπτε όταν ήταν στον ΠΑΣ Γιάννινα. Διακαής πόθος του Θοδωρή Καρυπίδη, δεν έχει αποδώσει ούτε στο ελάχιστο όσα επένδυσαν οι κιτρινόμαυροι για να τον φέρουν στη Θεσσαλονίκη. Αν και γρήγορος με μεγάλο διασκελισμό και εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, με ύψος και δύναμη, αυτό μέχρι στιγμής δεν έχει φανεί. Ιδιαίτερα στο ματς με τον Παναιτωλικό, όταν έδειξε πως βλέπει την πλάτη των επιθετικών, αντί να πιέζει και να κλέβει μπάλες, ακόμα και με την κατάλληλη ή απαραίτητη αλληλοκάλυψη.
Χθες ευθύνεται αρχικά στο πρώτο γκολ για τη μη κίνηση του προς τη μπάλα, όταν αυτή κινήθηκε προς τον εφορμώντα επιτιθέμενο προς την περιοχή του Κουέστα, με συνέπεια να βρεθεί πίσω του και να μην προλάβει να κόψει τη σέντρα που έγινε προς το δεύτερο δοκάρι, πριν ο Ντέλετιτς κάνει την κεφαλιά για το 1-0!
Στο δεύτερο γκολ η ευθύνη του έχει να κάνει με το γεγονός πως δεν κάλυψε το λάθος του Μαζικού, που πάτησε τη μπάλα στην πλάγια γραμμή, όπου δεν πήγε δηλαδή να πάρει τη μπάλα ή να τη βγάλει έστω αυτός έξω, για να μη συνεχιστεί η φάση, με επιτιθέμενο αντίπαλο να ακολουθεί τη φάση και να συνεχίζει, με συνέπεια το πέναλτι. Η εσχάτη των ποινών με ευθύνη σε δεύτερη φάση του Μαζικού και του Ντιόπ που σπρώχνει από πίσω τον αντίπαλο και τον πρώτο να μην αποφασίζει αν πρέπει ή όχι να κάνει την προβολή στα πόδια.
Οι δύο αυτές περιπτώσεις είναι ίδιες ως προς το εξής καταπληκτικό. Ενώ ο Πίρσμαν επελέγει για τη θέση του κεντρικού αμυντικού, αυτός τραβιόταν προς τα αριστερά με αποτέλεσμα ο άξονας να παραμένει ανοιχτός, αναγκάζοντας τόσο τον Φαμπιάνο, όσο και τον Εμπακατά να ανοίγουν χώρο και από τη δεξιά πλευρά.
Όλα συμβαίνουν με τον Πάρντιου να έχει σίγουρα διαπιστώσει από την αρχή, πριν ακόμα δεχθεί η ομάδα του πρώτο τέρμα και ενώ έχει στόπερ στον πάγκο δεν αλλάζει τον Πίρσμαν. Κακές οι αλληλοκαλύψεις των Ιτούρμπε και Μαντσίνι, με τον δεύτερο να μην αποδίδει τα μέγιστα μετά το σίριαλ μίας ενδεχόμενης μεταγραφής του στην Αραβία. Επίσης, ενώ μαθαίναμε όλο αυτό το διάστημα της διακοπής για το πόσο ο Άγγλος εντυπωσιάστηκε από την παρουσία του Ματέο Γκαρσία, αυτός δεν ξεκίνησε τον αγώνα ή δεν μπήκε σε θέση αμυντικού χαφ, όταν οι Ντιόπ – Νταμπό δεν έπεισαν αμέσως με την παρουσία τους, επίσης πριν ακόμα από το πρώτο τέρμα. Απορία μπορεί να εκφραστεί και για την επιλογή Πάλμα στην κορυφή της επίθεσης, με τον παίκτη από την Ονδούρα να μην αποδίδει και αυτός τα μέγιστα.
Δεν αντιλαμβανόμαστε αυτές τις ξαφνικές αναλαμπές προς τα κάτω, όταν ο ΑΡΗΣ κερδίζει ένα ματς δύσκολο εκτός έδρας με τον Αστέρα και εν συνεχεία το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και μάλιστα εκεί όλοι αυτοί οι παραπάνω παίκτες είχαν υψηλές παρουσίες, πλην βεβαίως Πίρσμαν που δεν αγωνίστηκε καθόλου σε αυτά(δε μας κάνει εντύπωση το γιατί). Πέφτει δηλαδή το κίνητρο τους και ανεβαίνει σε ομάδες όπως ο Βόλος ή ο Παναιτωλικός; Κάνουν καλύτερη προπόνηση και προετοιμάζονται καλύτερα; Τι συμβαίνει;
Δε μπορεί να επικαλεστεί πλέον κανείς, το επιχείρημα του μη δεσίματος μίας νέας ομάδας με καινούριους παίκτες, όταν παρόμοια φαινόμενα παρουσιάστηκαν επί Μάντζιου που κάθισε περισσότερο απ’ όλους στον πάγκο, με περισσότερους παίκτες που είχε σαν κορμό, με τα σκαμπανεβάσματα τέτοιου τύπου έδιναν και έπαιρναν. Εμείς ξέρουμε από την αρχή της χρονιάς πως ο ΑΡΗΣ αποφάσισε πως πάει για τίτλο. Έθεσε δηλαδή στόχο που ναι δεν τον περιμένουμε αμέσως, αλλά όταν λες ότι πας για τίτλο, το κίνητρο παραμένει υψηλό και δεν πέφτει απλώς με μια διακοπή 14 ημερών, πλην δύο ημερών για ρεπό.
Πρέπει να βρεθεί η φόρμουλα αντιμετώπισης γι’ αυτό το κρίσιμο ζήτημα που έχει να κάνει με τη νοοτροπία της ομάδας. Δε γίνεται κάθε προπονητής να έχει δικαίωμα να πετάει ένα ημίχρονο ανά δύο ή τρία ματς. Έτσι δε προχωράει η ομάδα, αλλά κάνει δύο βήματα μπροστά ένα μεγάλο πίσω και τώρα πάλι ακολουθεί ντέρμπι με την ενθουσιώδη ΑΕΚ, λόγω γηπέδου και άλλων λοιπών γεγονότων. Είμαστε βέβαιοι πως ο Τόλης Τερζής δεν θα το έχανε αυτό το παιχνίδι, ούτε με σφαίρες που λέμε. Ήταν τόσο απλή η προσθήκη, που ακόμα και ένας από τη δεύτερη ομάδα να έπαιζε στόπερ, ο ΑΡΗΣ θα έφευγε νικητής. Η επιλογή ήταν εντελώς εξόφθαλμή και η ευθύνη 100% του Άλαν Πάρντιου!!!
Περιμένουμε επιτέλους σταθεροποίηση απόδοσης και τα αποτελέσματα θα έρθουν σίγουρα και αυτά. Δε μπορούμε να αναμασάμε τα ίδια κλισέ, γιατί είναι πλέον πολλοί που θέλουν να παίξουν ή δεν υπάρχει φόρμουλα για δίκαιη μεταχείριση του ρόστερ. Όποιος έχει σταθερότητα παίζει, δηλαδή πως βγαίνει εκτός ο Γκρέι ή ο Ματέο; Επιτέλους πρέπει να μπει τέλος στα χαμένα ημίχρονα, στα λάθος κοουτσαρίσματα από τον πάγκο που στοιχίζουν, διότι αλλαγή γίνεται και στο 10’ και στο 15’ και στο 20’!!! Επιτέλους πρέπει να μπει τέλος στα μεταγραφικά και πως ο ΑΡΗΣ χρειάζεται 10 αμυντικά χαφ και οι αντίπαλοι έχουν από δύο κι όμως ο ΑΡΗΣ δεν τους κερδίζει όταν κατεβαίνει να παίξει ανέτοιμος. Επιτέλους πρέπει να μπει τέλος στα κάθε λογής δημοσιεύματα από μερίδα του Αρειανού τύπου, σε σχέση με τη διαιτησία, με μεταγραφές παικτών της ομάδας, με παίκτες που θέλουν να παίζουν, αλλά όταν παίζουν δεν βλέπονται κτλ, με κάθε είδους γκρίνια για το χρονικό περιθώριο τοποθέτησης στόχων και άλλων τεινών που ποτέ δεν έκαναν καλό στον ΑΡΗ!
Αντίθετα, καλό θα ήταν να προσέχει ο ΑΡΗΣ να κάνει επιτέλους μία ομάδα που όταν είναι σταθερή σε όλα, τότε θα έχει το μεγαλύτερο δικαίωμα να ζητάει και περισσότερα σε όλους τους τομείς. Αυτό το λέμε για τις απόψεις των φιλάθλων, τις πωλήσεις των διαρκείας, τη λεγόμενη γενικότερα στήριξη ή ακόμα και για αυτή την πολυπόθητη κατάκτηση τίτλου. Κάντε κάποτε ένα 10 στα 10, ή ένα 20 στα 20 στο γήπεδο μας. Γιατί δηλαδή να μην το έχουμε ακόμα καταστήσει έδρα, αυτό το υπέροχο γήπεδο, το Κλεάνθης Βικελίδης; Κάντε κάτι μεγάλο κι ας μην οδηγήσει σε τίτλο. Πολύ καλές οι δύο τρίτες θέσεις και συνεχόμενες ναι… Αλλά βλέπουμε ότι μπορούμε και παραπάνω, αλλά δε γίνεται λόγω έλλειψης σταθερότητας.
Υ.Γ. Καλό παράδεισο, μεγάλε ΑΡΕΙΑΝΕ Σόλωνα Υψηλάντη!
Αριστοτέλης Δεληγιάννης
