Ο Σωκράτης Πετκάκης ήρθε στον Άρη από την Χαλκηδόνα το 1964. Στον Άρη δεν υπήρξε βασικός, καθώς είχε την «ατυχία» να πέσει επάνω σε «μεγαθήρια» όπως ο Αλεξιάδης. Παρόλα αυτά η καριέρα του στους κίτρινους χαρακτηρίστηκε από ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ευστοχίας, καθώς σε τριανταπέντε παιχνίδια πρωταθλήματος πέτυχε εννέα τέρματα, ενώ σκόραρε και δύο ακόμη γκολ σε τέσσερις αγώνες κυπέλλου. Αγωνίστηκε επίσης και στα δύο ματς του κυπέλλου εκθέσεων εναντίον της Κάλιαρι, πριν η καριέρα του λάβει ξαφνικά την κατιούσα εξαιτίας ενός τραυματισμού.
Η μεγαλύτερη στιγμή του με την φανέλα του Άρη ήταν αναμφίβολα στις 22 Οκτωβρίου 1967, όταν αγωνίστηκε στην θέση του τραυματία Δεμίρη για το παιχνίδι της τρίτης αγωνιστικής του πρωταθλήματος εναντίον του ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Εκείνο το πρωινό ο δεκαεννιάχρονος παίκτης πέτυχε κάτι που φαντάζει ακατόρθωτο μέχρι και σήμερα. Σκόραρε τρεις φορές κατά των γηπεδούχων, δίνοντας την μεγάλη νίκη στην ομάδα του Άρη.
Ο Σωκράτης είχε χρησιμοποιηθεί και μία εβδομάδα πριν, δείχνοντας τις άγριες διαθέσεις του στον Παναθηναϊκό. Είχε σκοράρει στο 54’, ανοίγοντας το έδαφος για την τελική νίκη με 2-1. Στις 22 Οκτωβρίου, το ματς είχε προγραμματιστεί για τις 11 το πρωί. Οι τριάντα δύο χιλιάδες θεατές δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα που θύμιζε κάτι από Βραζιλία…! Παρών στο γήπεδο και ο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού της χούντας, Ασλανίδης.
Ο Άρης ξεκίνησε δυνατά, αλλά ο ΠΑΟΚ είχε την πρώτη ευκαιρία να σκοράρει. Το πέναλτι όμως που του παραχωρήθηκε, το χτύπησε ο Φουντουκίδης άουτ. Στην αντεπίθεση των κιτρίνων, στο 26, μετά από έξοχο συνδυασμό των Παπαϊωάννου και Συρόπουλου, ο Σωκράτης βρίσκει την ευκαιρία και ανοίγει το σκορ. Ο Φουντουκίδης ισοφαρίζει πέντε λεπτά αργότερα, αλλά o Πετκάκης στο 40’, μετά από έξοχη σέντρα του Συρόπουλου, σκοράρει με το κεφάλι και δίνει το προβάδισμα και πάλι στους κίτρινους. Στο 70’, μετά από κόρνερ του Αλεξιάδη, ο Σωκράτης σκοράρει για τρίτη φορά, πάλι με το κεφάλι. Ο ίδιος παίκτης έχασε δύο σημαντικές ευκαιρίες: στο 46’ σουτ του αποκρούστηκε από σώματα αμυνομένων πριν περάσει την γραμμή, ενώ στο 83’ αστόχησε σε σουτ από καλή θέση. Η τεράστια αυτή εμφάνιση του γιορτάστηκε με πανηγυρισμούς στην κερκίδα από τους χιλιάδες φίλους της ομάδας. Ο προπονητής Κορέιρα έσπευσε να τον αγκαλιάσει και να τον ασπαστεί.
Καζούρα μετά το παιχνίδι στην Τούμπα. Κηδειόχαρτα που επικολλήθηκαν παντού στην πόλη και κυρίως έξω από καταστήματα και σπίτια παοκτσήδων
Ο Πετκάκης Σωκράτης σήμερα είναι δημοτικός σύμβουλος του Δήμου της Καλαμαριάς. Είχα την χαρά να τον συναντήσω και να έχουμε μια σύντομη αλλά περιεκτική συζήτηση:
YP: Κύριε Πετκάκη, είναι τιμή μου που σας γνωρίζω. Θα ήθελα να μου πείτε μερικά λόγια για την καριέρα σας.
Π.Σ.: Είναι εξίσου μεγάλη χαρά μου που με φιλοξενείτε στην σελίδα σας. Ήρθα στον Άρη το 1964, αλλά στην ανδρική ομάδα έπαιξα για πρώτη φορά το 1965, επί Πάλφι. Δυστυχώς στην θέση μου, στην κορυφή της επίθεσης, ο Άρης είχε παίκτες μύθους, όπως ο Αλεξιάδης και ο Δεμίρης. Παρόλα αυτά έκανα καλές εμφανίσεις, όποτε χρησιμοποιήθηκα και δικαίωσα τους προπονητές μου. Σαν καλύτερες στιγμές στην καριέρα μου στον Άρη θεωρώ τις εμφανίσεις μου τον Οκτώβριο του 1967, εναντίον του Παναθηναϊκού και φυσικά του ΠΑΟΚ. Σκόραρα επίσης και στην Λευκωσία, εναντίον του τοπικού Ολυμπιακού. Μέχρι την 5η αγωνιστική είχα βάλει πέντε γκολ και ήμουν πρώτος σκόρερ και αποκάλυψη της ομάδας. Δυστυχώς έπαθα μια βαριά θλάση στον δικέφαλο μετά το ματς στην Κύπρο και βγήκα εκτός μάχης για δύο μήνες, χάνοντας τον ρυθμό και την φόρμα μου. Το 1971 έφυγα στον Εδεσσαϊκό, μετά στον Πανσερραϊκό, όπου έκανα μια σπουδαία χρονιά στην Α’ Εθνική και μετά επέστρεψα στην Θεσσαλονίκη και τον Απόλλωνα Καλαμαριάς, όπου τερμάτισα και την καριέρα μου.
ΥΡ: Πως είναι να κερδίζεις στην Τούμπα τον ΠΑΟΚ; Και μάλιστα πετυχαίνοντας τρία γκολ;
Π.Σ. Ήταν ένα όνειρο, στιγμές αξέχαστες, ανεπανάληπτες! Ήμουν πιτσιρικάς και πάντοτε υπήρχε αυτή η ένταση του ντέρμπι ανάμεσα στις δύο ομάδες. Οπότε το να κερδίσεις με τέτοιο τρόπο ήταν ό,τι καλύτερο. Ένοιωσα φοβερή ικανοποίηση και πίστη στις δυνάμεις μου. Άλλωστε μην ξεχνάτε πως αυτό που πέτυχα δεν το έχει πετύχει κανένας άλλος παίκτης φιλοξενούμενης ομάδας μέσα στην Τούμπα. Πόσο μάλιστα σε ένα ντέρμπι ΠΑΟΚ-Άρη, ένα παιχνίδι που σημαίνει τόσα πολλά για την πόλη μας.
ΥΡ: Η κερκίδα ήταν ανάμεικτη. Οπαδοί του ΠΑΟΚ και του Άρη κάθονταν μαζί;
ΠΣ: Ναι, τότε ήταν άλλοι καιροί. Αυτό που με στεναχωρεί και με κάνει να απορώ, είναι γιατί υπάρχει τέτοια αντιπαλότητα, τόση έχθρα ανάμεσα στους οπαδούς τα τελευταία χρόνια. Βέβαια και στα χρόνια μας είχαμε ακραία φαινόμενα, αλλά το σύνηθες ήταν η καζούρα επί του αντιπάλου και όχι η βία. Άλλωστε οι οπαδοί κάθονταν ανακατεμένοι, με παρέες που αποτελούνταν από οπαδούς και των δύο ομάδων. Δεν καταλαβαίνω γιατί να υπάρχουν διαπληκτισμοί και αυτό το μίσος.
ΥΡ: Παρακολουθείτε τον Άρη; Πως σας φαίνονται οι παίκτες μας;
ΠΣ: Παρακολουθώ πάντα τον Άρη, αρκετά συχνά πηγαίνω και στο γήπεδο. Η ομάδα χρειάζεται πίστωση χρόνου. Είμαι αισιόδοξος πως σύντομα η ομάδα θα αλλάξει πρόσωπο και θα δούμε ακόμη καλύτερα αποτελέσματα. Οι προπονητές είναι πάντα το εύκολο θύμα, αυτοί που πληρώνουν το «μάρμαρο». Δεν φταίνε οι προπονητές στον Άρη, αλλά η έλλειψη πείρας και η πίεση που δέχονται οι παίκτες. Πάντως δηλώνω αισιόδοξος για τη συνέχεια φέτος.
ΥΡ: Σας ευχαριστώ πολύ, ήταν πολύ ωραία όλα όσα μας είπατε.
ΠΣ: Εγώ σας ευχαριστώ, και συγχαρητήρια για τη δουλειά σας.
Η καζούρα εκείνα τα χρόνια χτυπούσε συνεχώς τους παοκτσήδες που δεν μπορούσαν να κερδίσουν τον Άρη. Μετά τη νίκη και τα τρία γκολ του Σωκράτη, οι αρειανοί έδωσαν νέα διεύθυνση για το γήπεδο της Τούμπας, αφού για πολλούς μήνες αναφερόταν ως οδός Πετκάκη 3!
Αυτός ήταν ο Σωκράτης Πετκάκης, ένας παίκτης που έγραψε με τον δικό του τρόπο ιστορία για τον Άρη, πετυχαίνοντας το μεγάλο ρεκόρ των τριών τερμάτων μέσα στην Τούμπα, συνεχίζοντας την μεγάλη παράδοση που ήθελε τον Άρη να μην χάνει από τον ΠΑΟΚ επί δέκα χρόνια, από το 1963 έως το 1973.
Ευχή μας είναι να ξεπεραστεί κάποτε το ρεκόρ του και να βλέπουμε ωραία παιχνίδια, χωρίς βία και με την αντιπαλότητα να μην περνάει στα όρια της βίας.
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ 1967 ΣΤΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΗΣ ARIS.RE
