Στις 5 Μαρτίου 2011 ο Ηρακλής πέρασε νικηφόρα από το Βικελίδης, χάρη στο γκολ του Ιάκομπ στο 87'. Επρόκειτο για μια νίκη ανάσα για τους κυανόλευκους, που εκείνη τη χρονιά αγωνίστηκαν και πέτυχαν τελικά αγωνιστικά τη σωτηρία τους. Ωστόσο εκείνη την ημέρα κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί πως το παιχνίδι εκείνο θα ήταν το τελευταίο ανάμεσα στις δύο αυτές ιστορικές ομάδες της πόλης μας, τουλάχιστον μέχρι σήμερα!
Το τελευταίο εισιτήριο αγώνα Άρη-Ηρακλή και η τελευταία φορά που αρχηγός του Άρη έσφιξε το χέρι του κυανόλευκου συναδέλφου του
Πράγματι, ο Ηρακλής τη σεζόν 2010-11, παρότι συνέλεξε 35 βαθμούς και τερμάτισε επάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού στην 11η θέση, δέχτηκε τρεις διαδοχικούς υποβιβασμούς από τα αρμόδια αθλητικά όργανα για τον λόγο πως είχε καταθέσει πλαστή ασφαλιστική και φορολογική ενημερότητα για να πάρει αδειοδότηση και να κάνει μεταγραφές. Το τι ακολούθησε ήταν καταστροφικό για τον Ημίθεο της πόλης μας: Ο ιστορικός Ηρακλής ξεκίνησε ένα ταξίδι στα τάρταρα του ελληνικού ποδοσφαίρου, ένα ταξίδι από το οποίο δεν έχει επιστρέψει ακόμη και δεν είναι καθόλου σίγουρο αν αυτό θα γίνει ποτέ ...
Ο Ηρακλής είναι το αρχαιότερο σωματείο στην πόλη της Θεσσαλονίκης, αφού έχει ιδρυθεί πριν την απελευθέρωση της πόλης μας από τους Τούρκους, το 1908. Με την ίδρυση του Άρη το 1914, ο Ηρακλής αποτέλεσε τον πρώτο στόχο των πρωτοπόρων παικτών των κιτρίνων, αφού για να πάρουν τα ηνία στην πόλη έπρεπε να επιβληθούν του Γηραιού! Το γκολ του Σαλούστο το 1916 έδωσε τη νίκη στον Άρη, στην πρώτη ιστορικά καταγεγραμμένη αναμέτρηση ανάμεσα στις δύο ομάδες, μια αναμέτρηση που είναι η πρώτη στην Ελλάδα ανάμεσα σε συλλόγους που υφίστανται ακόμη!
Το 1927 ο Ηρακλής κατόρθωσε και κέρδισε το πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης από τον Άρη. Η φωτογραφία από την τελετή απονομής του τροπαίου με τις ομάδες παραταγμένες
Τα χρόνια περνούσαν και ο Άρης σήκωνε κάθε τρόπαιο στην πόλη, αφήνοντας τον Ηρακλή στη δεύτερη θέση. Οι γαλάζιοι υπήρξαν ένας σπουδαίος αντίπαλος, αλλά πολύ δύσκολα κατόρθωναν να επιβληθούνε του Άρη. Βέβαια τα παιχνίδια ανάμεσα στις δύο ομάδες ήταν πάντα πόλος έλξης για το κοινό της πόλης! Η ίδρυση και ισχυροποίηση του Παοκ έφερε έναν ακόμη μεγάλο αντίπαλο στην πόλη, αλλά ο Άρης παρέμεινε "άρχοντας" σε όλη την προπολεμική περίοδο. Ο Ηρακλής κατόρθωσε τελικά μέχρι το 1959 να κατακτήσει πέντε τοπικούς τίτλους. Οι αγώνες του Άρη με τον Ηρακλή ήταν πάντοτε ένα από τα σπουδαία γεγονότα της αθλητικής ζωής της πόλης και οι δύο ομάδες συναντιόντουσαν πολύ συχνά, πέρα από τα επίσημα παιχνίδια, στα καλοκαιρινά φιλικά προετοιμασίας, στα διάφορα τουρνουά εορτών, Χριστούγεννα και Πάσχα.
Αγώνας του 1955 ανάμεσα στις δύο ομάδες, μέσα στο κρύο και τις λάσπες, αλλά με τις κερκίδες του γηπέδου Χαριλάου γεμάτες από κόσμο!
Κάθε χρόνο οι δύο αντίπαλοι έπαιζαν τουλάχιστον 4-5 φορές μεταξύ τους και συγκλόνιζαν με πολύ σπουδαίες αναμετρήσεις το φίλαθλο κοινό.
Η θέσπιση της Α εθνικής δεν άλλαξε τα πράγματα. Σπουδαία παιχνίδια γίνονταν πάντα, στο Χαριλάου αλλά πλέον και στο νέο σπίτι του Ηρακλή, στο νεότευκτο Καυτανζόγλειο που γέμιζε από δεκάδες χιλιάδες κόσμου. Οι δεκαετίες πέρασαν και οι δύο ομάδες συχνά είχαν τους ίδιους στόχους, το κυνήγι κάποιας θέσης, το κύπελλο, το εισιτήριο του ΟΥΕΦΑ. Η επαγγελματοποίση του ποδοσφαίρου έφερε τους Ηρακλειδείς μπλεγμένους σε μια δυσάρεστη ιστορία, αφού καταγγέλθηκε απόπειρα χρηματισμού και ο Ηρακλής υποβιβάστηκε στη Β κατηγορία, μάλλον άδικα, αφού αργότερα αποδείχτηκε πως ήταν αθώος. Οι οπαδοί του Άρη ήταν αυτοί που στήριξαν τον Ηρακλή στις πορείες διαμαρτυρίας τους.
Το μεγαλύτερο όνομα του ποδοσφαιρικού Ηρακλή, ο Βασίλης Χατζηπαναγής, εναντίον του Γιώργου Φοιρού, ενός παίκτη που αποτέλεσε μήλο της έριδος ανάμεσα στις δύο ομάδες και τελικά αγωνίστηκε σε αμφότερους τους συλλόγους!
Τα τελευταία χρόνια οι δύο ομάδες ακολούθησαν παράλληλη πορεία, ταλαντευόμενες από τεράστια οικονομικά προβλήματα. Κακές διοικήσεις, σαθρό παρασκήνιο στους θεσμούς και ένας εχθρός εντός της πόλης που προσπαθεί με κάθε τρόπο να μείνει η μοναδική ομάδα στον χώρο, έδωσαν δυνατά χτυπήματα στον Θεό του πολέμου και στον Ημίθεο. Ο Άρης κατόρθωσε να συνέλθει αλλά ο Ηρακλής δεν βρίσκεται κοντά μας εδώ και πολλά χρόνια, μπλεγμένος σε πολύ χαμηλές πτήσεις, σε ατραπούς από τις οποίες δεν είναι σίγουρο οτι θα μπορέσει να ξεφύγει.
Σαν ρομαντικός του ποδοσφαίρου και υποστηριχτής του αθλητισμού της πόλης, μπορώ να πω πως μου λείπουν τα ντέρμπι με τον Ηρακλή. Μου λείπουν οι πορείες στο Καυτανζόγλειο, η καζούρα ανάμεσα στους οπαδούς, το κλίμα του ντέρμπι, πριν και μετά το ματς. Η απουσία του Ηρακλή από την πόλη, ότι κι αν λένε κάποιοι, έχει δυναμώσει τους αντιπάλους του ΠΟΚ, έχει αποδυναμώσει το θεσσαλονικιώτικο ποδόσφαιρο και είναι ότι χειρότερο για το άθλημα.
Δεκατρία χρόνια λοιπον χωρίς Άρης-Ηρακλής ή Ηρακλής-Άρης, και ευχή μου είναι να βρεθεί μια λύση και να επιστρέψει η ιστορική ισορροπία ανάμεσα στις ομάδες της πόλης.
Για το καλό όλων μας...
ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ
