Στην περυσινή καλοκαιρινή συνέντευξη τύπου που είχε δώσει ο Θόδωρος Καρυπίδης και ο Άγγελος Χαριστέας είχανε πει πως ο στόχος της χρονιάς που ερχόταν ήταν να φτάσουμε ένα σκαλί παραπάνω. Σήμερα που βρισκόμαστε στο τέλος της σεζόν αυτής, μπορούμε να πούμε πως ο στόχος όχι μόνο επετεύχθη αλλά ξεπεράστηκε.
Ο Άρης με την επιστροφή του από την μαύρη τετραετία στα χαμηλά, είχε καταταγεί στην πέμπτη θέση επί δύο συνεχόμενες σεζόν, κατακτώντας σε αμφότερες τις χρονιές το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Φέτος ο Άρης έκανε δύο βήματα παραπάνω, κατακτώντας την τρίτη θέση, μια επίδοση που είναι η καλύτερη εδώ και 40 χρόνια (μετά το μακρινό 1980-81) και φυσικά το ευρωπαϊκό εισιτήριο για τρίτη συνεχόμενη σεζόν. Ο Άρης εξέπληξε ευχάριστα αυτούς που αγαπάνε το ποδόσφαιρο και δυσάρεστα αυτούς που βάζουν τα συμφέροντα πάνω από το άθλημα. Το ποδόσφαιρο που έπαιξαν οι κίτρινοι κατά τη σεζόν 2020-21 ήταν ομολογουμένως το καλύτερο στη χώρα, εξαιρουμένου του εκτός συναγωνισμού Ολυμπιακού) και ο Άρης κανονικά θα είχε καταταγεί δεύτερος αν δεν έκανε μια μικρή κοιλιά στα πλέι οφς.
Στο παιχνίδι του ΟΑΚΑ ο Άρης έπαιζε για δύο αποτελέσματα, ενώ η ΑΕΚ μόνο για τη νίκη, στον άτυπο διαγωνισμό για την κατάκτηση της τρίτης θέσης. Τελικά οι κίτρινοι του βορρά πήραν με άνεση την ισοπαλία και τη θέση αυτή, μετά από ένα παιχνίδι που δεν θα θυμόμαστε βέβαια, καθότι δεν διεκδίκησε κάποιες δάφνες ποιότητας.
Η Ένωση έδωσε από την αρχή τα ηνία της αναμέτρησης στον Άρη, αφού ο προπονητής της διέγνωσε πως ο Άρης είναι πιο ευάλωτος όταν κάνει παιχνίδι κατοχής και μπορεί να διεμβολιστεί πιο εύκολα με αντεπιθέσεις παρά όταν αμύνεται. Έτσι η Ένωση έφτασε πιο εύκολα στο γκολ στο Α μέρος, ενώ ο Άρης πελαγοδρομούσε στο γνωστό του πρόβλημα με το σκοράρισμα, χωρίς βέβαια να ισχυριζόμαστε πως ήταν δημιουργικός, αφού δεν έκανε σχεδόν καθόλου τελικές. Η ΑΕΚ είχε δοκάρι με τον Τσιγκρίνσκι.
Στο Β μέρος ο Άρης συνέχισε να έχει την κατοχή, ωστόσο οι γηπεδούχοι δεν ήταν το ίδιο αποτελεσματικοί στις αντεπιθέσεις. Ο Μάνταλος που κυριάρχησε στο Α μέρος κουράστηκε και ο Άρης δεν πιέστηκε σχεδόν καθόλου στην άμυνα. Ωστόσο εξακολούθησε να είναι στείρος μπροστά και δημιούργησε μια και μοναδική ευκαιρία για γκολ, όταν το πλασέ του Μαντσίνι από πολύ κοντά, εξουδετέρωσε ο Τσιντώτας στο 73’.
Μέχρι το τέλος δεν είδαμε κάτι το άξιο αναφοράς και το παιχνίδι έληξε με τις δύο ομάδες να… δημιουργούν κάποιες παρεξηγήσεις κατά την έξοδο τους από τον αγωνιστικό χώρο, όταν παίκτες και προπονητές αντάλλαξαν κάποια «γαλλικά»…
Ο Άρης με αυτόν τον τρόπο έκλεισε μια πολύ πετυχημένη χρονιά κατακτώντας μια θέση από την οποία έλειπε εδώ και πολλές δεκαετίες και θα έπρεπε να κατέχει πολύ πιο συχνά βάσει της ιστορίας και του μεγέθους του.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα προσωπικά να ευχαριστήσω όλους τους συντελεστές της πορείας αυτής, από τον πρόεδρο μέχρι τον τελευταίο βοηθό και φροντιστή της ομάδας μας. Όπως προανέφερα, το μέγεθος του Άρη είναι τέτοιο που δεν μας επιτρέπει να είμαστε καθησυχασμένοι από τέτοιες επιτυχίες αλλά να αποζητούμε το καλύτερο και το πιο ψηλά. Έτσι, προσωρινά δέχομαι αυτή τη θέση που μας έφερε η σεζόν 2020-21, αλλά περιμένω από αυτή την ομάδα πολλά περισσότερα.
Το αμέσως επόμενο είναι η ιδανική ενίσχυση και η ευρωπαϊκή πορεία, για να οραματιστώ τα πιο επάνω σκαλιά για την επόμενη χρονιά, δηλαδή υψηλότερο πλασάρισμα στο πρωτάθλημα και επιτέλους ένα τρόπαιο!
Αλλά αυτά όταν έρθει η σειρά τους…
Για την ώρα συγχαρητήρια σε όλους όσους έφεραν τον Άρη λίγο πιο κοντά στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου!
ΑΕΚ: (Μ.Χιμένεθ, 3-4-3): Τσιντώτας, Μπακάκης (78’ Μιτάι), Τσιγκρίνσκι, Σβάρνας (64’ Νεντελτσεάρου), Βασιλαντωνόπουλος, Σιμάνσκι (46’ Κρίστισιτς), Σάκχοφ (46’ Γαλανόπουλος), Λόπες, Τάνκοβιτς (64’ Γκαρσία), Μάνταλος, Ανσαριφάρντ
Αρης (Α. Μάντζιος, 4-2-3-1): Κουέστα, Σούντγκρεν, Ρόουζ, Δεληζήσης, Σάκιτς, Ματίγια, Σάσα, Γκαρσία (90’ Μπαγκαλιάνης), Μπερτόγλιο (74’ Μπρούνο), Γκάμα (74’ Σίλβα), Μάνος (56’ Μαντσίνι)
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ
