Το επόμενο μέρος των αφιερωμάτων μας στην ιστορία της ομάδας Χόκεϊ του Άρη αφορά τον Δημήτρη Μάλαμα, τον άνθρωπο που συνέδεσε το όνομα του με όλες τις μεγάλες στιγμές του τμήματος κατά τον 21ο αιώνα.

Με τη φανέλα του Άρη κατέκτησε το Πρωτάθλημα Ελλάδος στον πάγο το 2011 όπως επίσης και 1 Πρωτάθλημα Ελλάδος ρόλερ (2009), 3 Κύπελλα Ελλάδος ρόλερ (2007,2008,2009), 1 Βαλκανική Λίγκα ρόλερ (2009) και 1 Πρωτάθλημα Ελλάδος μπολ χόκεϊ (2009). Επίσης αγωνίστηκε 5 φορές στο Κύπελλο Πρωταθλητριών ρόλερ και 3 φορές στη Βαλκανική Λίγκα στον πάγο διοργάνωση την οποία κατέκτησε το 2010 με τη μικτή ομάδα της Θεσσαλονίκης. Εκτός του Άρη υπήρξε για πάνω από 10 χρόνια αναπόσπαστο στέλεχος της Εθνικής Ομάδας έχοντας πετύχει 14 γκολ και 15 ασσίστ με τα εθνικά χρώματα.

Ο Δημήτρης Μάλαμας με τον Σταμάτη Βεζύρη κατά τη διάρκεια της κουβέντας-συνέντευξης που είχανε για το αφιέρωμα της aris.re
Στο πλαίσιο της έρευνας μας πάνω στην ιστορία του τμήματος χόκεϊ είχαμε την τύχη να συναντηθούμε μαζί του φέτος το καλοκαίρι κατά τη διάρκεια των διακοπών του στην Ελλάδα. Ο Δημήτρης τα τελευταία 10 χρόνια έχει επιστρέψει στη γενέτειρα του το Βανκούβερ του Καναδά αλλά όπως μας έχει πει δεν έχει εγκαταλείψει το χόκεϊ καθώς αγωνίζεται με την ομάδα του τους Stingers οι οποίοι με δική του προτροπή άλλαξαν τα χρώματα τους στα κιτρινόμαυρα! ‘’Τους είπα πως εγώ δεν αγωνίζομαι με άλλα χρώματα, έτσι όταν φτιάξαμε τις νέες φανέλες τις κάναμε κιτρινόμαυρες όπως του Άρη’’.
Προτού ξεκινήσουμε την κουβέντα μας για την πορεία του στην ομάδα ο Δημήτρης ήθελε να μάθει για την κατάσταση των τμημάτων του συλλόγου ενώ όπως μας είπε θυμόταν πως τα χρόνια που αγωνιζόταν στον Άρη υπήρχε και ομάδα baseball η οποία αγωνιζόταν και στην Ευρώπη. Ξεκινώντας για το πως βρέθηκε από τον Καναδά στον Άρη μας αποκάλυψε πως έπαιξε ρόλο μία άλλη σημαία του συλλόγου από διαφορετικό όμως άθλημα ‘’Το 1991 η αδερφή μου που έμενε στη Θεσσαλονίκη ήταν γειτόνισσα με τον Κώστα Χαριτωνίδη τον προπονητή του Άρη στο βόλεϊ. Ο coach αφού έμαθε πως παίζω χόκεϊ επικοινώνησε μαζί μου και μου πρότεινε να έρθω στη Θεσσαλονίκη για να αγωνιστώ στον Άρη. Έτσι ήρθα για πρώτη φορά στην ομάδα σε ηλικία 18 ετών’’.

O Μάλαμας σε νεαρή ηλικία
Δυστυχώς όμως λόγω συγκυριών το πρώτο του πέρασμα από την ομάδα ήταν πολύ σύντομο ‘’Ήρθα στην ομάδα λίγο μετά το πανελλήνιο πρωτάθλημα του 1991 οπότε δεν πρόλαβα να αγωνιστώ σε αυτή τη διοργάνωση. Την Άνοιξη του 1992 είχαμε μόλις γυρίσει με την εθνική ομάδα από το παγκόσμιο πρωτάθλημα του Γιοχάνεσμπουργκ και η ελληνική ομοσπονδία μας ενημέρωσε πως το πρωτάθλημα θα διεξαγόταν ξανά μέσα σε ένα τριήμερο σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Εμείς δεν συμφωνούσαμε με αυτό καθώς θέλαμε να γίνει μια μεγαλύτερη διοργάνωση με περισσότερους αγώνες οπότε και τα παλαιότερα και μεγαλύτερα σε ηλικία μέλη της ομάδας αποφάσισαν να μην κατέβουμε στο πρωτάθλημα. Έτσι στη πρώτη μου παρουσία στην ομάδα δεν μπόρεσα να αγωνιστώ στο πρωτάθλημα και την επόμενη χρονιά έφυγα για τη Μπρατισλάβα όπου ξεκίνησα τις σπουδές μου. Η πρώτη φορά μάλιστα που αγωνίστηκα με τον Άρη στο ελληνικό πρωτάθλημα στον πάγο ήταν το 2010’’.

Το 2009 με το κύπελλο ρόλερ
Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του γυρνάει στην Θεσσαλονίκη το 2001 όπου βρίσκει την ομάδα των Τιτάνων ‘’Επέστρεψα το 2001 όπου ξεκίνησα ξανά να αγωνίζομαι με τους παλιούς μου συμπαίκτες, από το 2003 ανέλαβα τον ρόλο του αρχηγού και προπονητή της ομάδας και το 2005 γυρίσαμε ξανά στον Άρη. Τα πρώτα χρόνια ήμασταν η μόνη ομάδα χόκεϊ στη Θεσσαλονίκη και οι πρώτοι που ξεκινήσαμε να παίζουμε ρόλερ χόκεϊ στην Ελλάδα. Λίγο αργότερα από κάποιους πρώην παίκτες του Άρη ιδρύθηκε η ομάδα Άτλαντες που στη συνέχεια εντάχθηκε στον Παοκ και από κάποιους που αποχώρησαν από τους Τιτάνες ιδρύθηκε η ομάδα του Ηρακλή. Έπειτα ακολούθησαν οι Huskies και ο Πανσερραϊκός’’.
Το 2004 η ομάδα αγωνίστηκε για πρώτη φορά στο Κύπελλο Πρωταθλητριών ρόλερ χόκεϊ ‘’Το 2004 έπειτα από ενέργειες του παλιού αρχηγού της ομάδας Μιχάλη Γρηγοριάδη εγγραφήκαμε στη FIRS την ευρωπαϊκή ομοσπονδία αθλημάτων ρόλερ. Στην Ελλάδα δεν υπήρχε κάποια ομοσπονδία η οποία να είχε υπό τη σκέπη της το ρόλερ χόκεϊ και ούτε διοργανωνόταν κάποιο πρωτάθλημα ώστε να προκρίνεται ο πρωταθλητής στην Ευρώπη. Έτσι αφού καταφέραμε να εγγραφούμε και αφού ήμασταν οι πρώτοι στην Ελλάδα που ασχοληθήκαμε οργανωμένα με αυτό το είδος χόκεϊ η FIRS μας προσκαλούσε κάθε χρόνο για να εκπροσωπούμε τη χώρα στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Αξέχαστο θα μου μείνει το παιχνίδι που παίξαμε με την Eindhoven στη Γερμανία το 2006 όπου στα τελευταία δευτερόλεπτα έδωσα την ασσίστ στον Γερμανό παίκτη μας Volker Harmert και αυτός ισοφάρισε σε 2-2. Ήταν τόσο δύσκολο το να καταφέρουμε να πάρουμε αποτέλεσμα απέναντι σε αυτές τις ομάδες που με τη λήξη πανηγυρίζαμε σαν τρελοί’’.

Εναντίον των Αβάντων, το 2011, έτος που ο Άρης κατέκτησε το πανελλήνιο πρωτάθλημα στον πάγο
Το σπίτι του ρόλερ χόκεϊ στη Θεσσαλονίκη υπήρξε για πολλά χρόνια η πίστα στα Σφαγεία ‘’Μας είχε παραχωρήσει ο Δήμος Θεσσαλονίκης έναν χώρο στα Σφαγεία στις ομάδες που παίζαμε ρόλερ. Εκεί γίνονταν οι προπονήσεις, εκεί έγιναν αργότερα και οι πρώτες διοργανώσεις ρόλερ. Για τον χώρο πληρώσαμε εμείς σαν ομάδα περίπου το 90% ώστε να μοιάζει με πίστα για ρόλερ και τα υπόλοιπα τα έδωσαν από τον Ηρακλή. Ειδικά το προστατευτικό γύρω από τον αγωνιστικό χώρο κόστισε ένα μεγάλο ποσό στον καθένα μας’’.
Για τα ντέρμπι με τους συμπολίτες ‘’Με τον Παοκ το περίεργο ήταν ότι ενώ τους κερδίζαμε στον πάγο δεν μπορούσαμε να τους κερδίσουμε στα ρόλερ. Όσον αφορά τον Ηρακλή εγώ προσωπικά δεν έχασα ποτέ επίσημο ματς απέναντι τους είτε στον πάγο είτε στα ρόλερ’’.
Το γεγονός όμως ότι ως Άρης ασχολούνταν ενεργά με αυτό τον τύπο χόκεϊ ήταν κάτι που τους κόστισε όσον αφορά τις διοργανώσεις στον πάγο ‘’Στην ομοσπονδία του πάγου δεν άρεσε καθόλου ότι κάναμε αγώνες ρόλερ χόκεϊ για αυτό και δεν μας προσκάλεσαν να παίξουμε και στο πρώτο πρωτάθλημα πάγου το 2008 όταν ξεκίνησε ξανά η διοργάνωση μετά από χρόνια. Για αυτό το λόγο οι ομάδες φοβόντουσαν να συμμετέχουν σε διοργανώσεις ρόλερ. Για να καταλάβετε το μέγεθος του προβλήματος στο πρωτάθλημα ρόλερ που παίζαμε το 2008 συμμετείχε και μια ομάδα από την Αθήνα που κατέβαινε ως Αετοί. Αυτή η ομάδα ήταν οι Άβαντες που έπαιζαν στον πάγο και για να μην έχουν πρόβλημα με την ομοσπονδία όταν έπαιζαν στο πρωτάθλημα ρόλερ κατέβαιναν με διαφορετικό όνομα και φορούσαν τις εμφανίσεις τους ανάποδα το μέσα έξω δηλαδή’’.
Το 2010 ήρθε η στιγμή να κάνει το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα Ελλάδος στον πάγο ‘’Το 2008 λόγω των ρόλερ δεν μας κάλεσαν στο πρωτάθλημα και το 2009 δεν παίξαμε διότι η αίτηση συμμετοχής μας κρίθηκε εκπρόθεσμη. Αυτά τα 2 χρόνια ασχοληθήκαμε με το ρόλερ και στον πάγο παίξαμε στη Βαλκανική Λίγκα στη Βουλγαρία. Το 2010 κάποιοι από εμάς κατεβήκαμε ως μικτή Θεσσαλονίκης στη Βαλκανική Λίγκα για να μην έχουμε πρόβλημα και μάλιστα πήραμε τη 1η θέση. Εκείνη τη χρονιά έπαιξα για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα Ελλάδος που τα πήγαμε πολύ καλά αφού βγήκαμε 2οι με μόνο 1 ήττα’’.

Εναντίον της Villeneuve στην Τεργέστη το 2009. Η φωτογραφία είναι από το αρχείο της emperor.gr
Την επόμενη χρονιά ήρθε η μεγάλη στιγμή της κατάκτησης του πρωταθλήματος στον πάγο ‘’Αρχικά τη σεζόν 2010-2011 επέστρεψε στην ομάδα ο Παύλος Καπαγιαννίδης αναλαμβάνοντας τη θέση του προπονητή. Αυτό ήταν κάτι που προσωπικά έμενα με βοήθησε πολύ καθώς πλέον μπορούσα να επικεντρωθώ αποκλειστικά στον ρόλο μου ως παίκτης. Ξεκινήσαμε λοιπόν να παίζουμε στη Βαλκανική Λίγκα στη Βουλγαρία και μιλήσαμε με τον Παοκ και τον Ηρακλή για να κάνουμε πρωτάθλημα ρόλερ. Επειδή όμως από την ελληνική ομοσπονδία μας προειδοποίησαν ότι θα μας αποκλείσουν από το πρωτάθλημα αναγκαστήκαμε να αποσυρθούμε από τη Βαλκανική Λίγκα ενώ στο ρόλερ ο Παοκ αρνήθηκε να παίξει και τελικά κάποια παιχνίδια που παίξαμε με τον Ηρακλή δεν ανακοινώσαμε ποτέ επίσημα τα αποτελέσματα τους. Στο πρωτάθλημα λοιπόν φτάσαμε τελευταία αγωνιστική να διεκδικούμε τον τίτλο με αντίπαλο τους Άλμπατρος όπου τελικά νικήσαμε με 10-4 και βγήκαμε πρωταθλητές. Αυτό που μου έχει μείνει από τον τελευταίο αγώνα είναι η φοβερή συμπαράσταση που είχαμε στο Athens Heart από Αρειανούς της Αθήνας και από κάποιους που ήρθαν από Θεσσαλονίκη. Είχαμε και στα Σφαγεία κάποιους φίλους σταθερό κοινό αλλά πρώτη φορά είχαμε 30 περίπου άτομα με πανό και συνθήματα να μας υποστηρίζουν’’.
Δύο χρόνια αργότερα ήρθε η στιγμή να αποχωριστεί την ομάδα του Άρη ‘’Τελευταία διοργάνωση που αγωνίστηκα με την ομάδα ήταν το πρωτάθλημα στον πάγο του 2013, μια διοργάνωση που τελικά δεν ολοκληρώθηκε λόγω οικονομικών προβλημάτων που είχαμε οι ομάδες. Ήμασταν μια ομάδα που δεν είχαμε κάποια ουσιαστική οικονομική βοήθεια από τη διοίκηση του Ερασιτέχνη. Εμείς πληρώναμε για να φτιάξουμε τις φανέλες μας, για τον εξοπλισμό, για τις μετακινήσεις μας. Στο τέλος μας είχε πάρει και τον χώρο στα Σφαγεία ο Δήμος και αναγκαζόμασταν να προπονούμαστε με ρόλερ στο γυμναστήριο της Θύρας 3’’.

Ένας κορυφαίος αθλητής που πριν δέκα περίπου χρόνια δήλωνε: "Είμαι στον Άρη πάνω από 20 χρόνια, δεν έχω παίξει και ούτε πρόκειται να παίξω σε άλλη ομάδα. Από πιτσιρικάς ξεκίνησα Αρειανός και αν είναι να σταματήσω, θα σταματήσω Αρειανός. Ματώνω, ιδρώνω για τον Άρη και τον αγαπώ"!
Τέλος για την κατάσταση του αθλήματος στη χώρα ‘’Το χόκεϊ δυστυχώς είναι ακόμα πολύ πίσω στην Ελλάδα. Η Εθνική είχε αντιμετωπίσει προβλήματα με την παγκόσμια ομοσπονδία γιατί ακόμα σε όλη τη χώρα δεν υπάρχει παγοδρόμιο ολυμπιακών διαστάσεων. Το ιδανικό θα ήταν να υπήρχαν τουλάχιστον 2 παγοδρόμια, ένα στην Αθήνα και ένα στη Θεσσαλονίκη’’.
Αυτή ήταν η κουβέντα που είχαμε με τον Αρχηγό Δημήτρη Μάλαμα.

Εμείς του ευχόμαστε ότι καλύτερο και τον ευχαριστούμε για αυτά που πρόσφερε στην ομάδα.

Όσο για το ιστορικό τμήμα χόκεϊ που έχει φέρει τόσες επιτυχίες στον σύλλογο ελπίζουμε πολύ σύντομα να επιστρέψει όπως και το άθλημα στην Ελλάδα να πάρει τα πάνω του και να αποκτήσει κάποτε τη δημοτικότητα που έχει σε άλλες χώρες της Ευρώπης.

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΒΕΖΥΡΗΣ

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ: