Τη σεζόν 1931-32 το κιτρινόμαυρο τρένο παρέσυρε στο διάβα του ότι βρήκε μπροστά του. Στις 3 Μάη 1932 αγωνίστηκε στο Ποδηλατοδρόμιο του Πειραιά εναντίον του Ολυμπιακού.
Αξίζει να παραθέσω απλά το ρεπορτάζ της εφημερίδας Μακεδονικά Νέα. Απολαύστε το:
(Στο εξώφυλλο η υποδοχή της ομάδας του Άρη στον Σιδηροδρομικό σταθμό, από το αρχείο του Στέργιου Γούσιου)
Έξι παρά πέντε. Ένα παρατεταμένο χτύπημα του τηλεφώνου στα γραφεία της εφημερίδα μας, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. "Αθήναι εδώ. Γράφετε: Πρώτον ημιχρόνιον, Άρης Δύο, Ολυμπιακός Μηδέν!" Μια βροντώδης ιαχή "Ζήτω ο Άρης" υποδέχεται την αγγελίαν του αποτελέσματος. Αι χιλιάδες των φιλάθλων που ήταν συγκεντρωμένοι εντός και εκτός των γραφείων μας εις μεγάλην έκτασιν της οδός Ερμού και των παρόδων της κατελέφθησαν από παραλήρημα: ΑΡΗΣ, Ζήτω ο Άρης!
Εκείνη την εποχή ο μόνος τρόπος να ενημερωθείς για ένα ματς εκτός πόλης ήταν να πάρεις τηλέφωνο ή να διαβάσεις την εφημερίδα της επόμενης ή μεθεπόμενης μέρας.
Οι καταστηματάρχαι της στοάς Μουδιάνο εγκατέλειψαν τα καταστήματα τους και συνωθούντο και αυτοί με το άλλο πλήθος ίνα ίδωσιν ιδίοις όμμασι το τοιχοκολληθέν αποτέλεσμα.
"-Μπράβο στον Άρη, μπράβο στα παιδιά μας. Εγώ σου λέγω", έλεγε ένας συμπαθής ψαράς, φανατικός οπαδός του Άρεως, "ότι στο δεύτερο ημιχρόνιο θα φάει εξάρα ο Ολυμπιακός" . Εν τω μεταξύ τα τηλέφωνα μας ειργάζοντο συνεχώς:
"-Μακεδονικά Νέα εκεί; Το αποτέλεσμα παρακαλώ. - Δύο μηδέν υπέρ του Άρεως. - Μπράβο, Ζήτω!"
"-Εδώ σχολή καλογραιών, τι έγινε στας Αθήνας παρακαλώ; -Δύο μηδέν υπέρ του Άρεως αδελφή! "
Το εξώφυλλο των Μακεδονικών Νέων την επόμενη
Ο κόσμος τώρα συνωθείται και αγωνιά. Όλοι κρατούνε τα ωρολόγια στο χέρι. Η ώρα όμως κυλάει αργά αργά. Τα σχόλια δίνουν και παίρνουν. Η περιέργεια και η αγωνία όλων έφτασε στο κατακόρυφον.
Οι δύο αρχηγοί του Άρη, Κώστας Βικελίδης και Νίκος Αγγελάκης κατέβηκαν στην Αθήνα αεροπορικώς. Στη μέση τους το μέλος του ΔΣ Ματθαίου, μετέπειτα πρόεδρος της ομάδας.
"Άιντε κύριε συντάκτα. Τι γίνεται, η ώρα περνά. Γιατί αργούν;"
"Ησυχάστε παιδιά. Υπομονή. Όπου να ναι θα έρθουν τα τελικά."
Αναγκαζόμαστε προ της επιμονής του κόσμου να επικοινωνήσουμε εκτάκτως και επειγόντως με τας Αθήνας. Μας απαντούν λοιπόν:
"Ο αγών ευρίσκεται εις το 35' του δευτέρου μέρους. Ο Άρης ηύξησε τη διαφορά του εις τρία τέρματα. Αναμείνατε τελικά. "
Η νέα αυτή είδησις εξετρέλλανε κυριολεκτικώς τους φιλάθλους μας.
Επτά παρά δέκα. ένα παρατετταμένο κουδούνισμα γίνεται δεκτόν με άκρα σιγή και αγωνία:
"Ανταποκριτής εδώ. Τελικά: Άρης Τρία, Ολυμπιακός Μηδέν. Τα τέρματα επέτυχον ένα ο Καλτέκης και δύο ο Αγγελάκης."
Επίσημοι αναμένουν τον Άρη στον σταθμό. Ανάμεσα τους ο Ματθαίος Ματθαίου και η Ευτυχία Βικελίδη, μετέπειτα κυρία Γούσιου (από το αρχείο του Στέργιου Γούσιου)
Η είδηση της τελικής νίκης του Άρεως κάμνει έξαλλα τα πλήθη. Όλοι εναγκαλίζονται και ασπάζονται αλλήλους. Ο πρόεδρος του Άρη, Λούβαρης που είχε καταφθάσει και αυτός στα γραφεία μας οδηγείται από το τηλεφωνείο μας στα γραφεία εις τας χείρας σχεδόν. Αι ζητωκραυγές δονούν την ατμόσφαιρα. ΑΡΗΣ, ΑΡΗΣ, ΑΡΗΣ
Πλήθος αρειανών υποδέχονται στον σιδηροδρομικό σταθμό τους παίκτες μας!
Και τα πλήθη διαλύονται προς όλας τας κατευθύνσεις δια να μεταδώσουν εις τα πέρατα της πόλεως το χαρμόσυνον άγγελμα: Ο Άρης ενίκησε τον Ολυμπιακόν με τρία μηδέν!
Μία πόλη, μία ομάδα; Τότε ναι. Και μόνο ο ΑΡΗΣ!
Αναμονή για την υποδοχή των πρωταθλητών Ελλάδος! Το πίσω μέρος της φωτογραφίας!
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗΣ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΜΑΣ:
