Κάποια πράγματα δεν πρέπει να ατονούν και να ξεχνιούνται ποτέ. Όπως και κάποια πρόσωπα. Αν ρωτήσεις τους περισσότερους, αγνοούν ποιος ήταν ο Άγγελος Βασιλειάδης. Ωστόσο ο παίκτης αυτός υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες επιθετικούς κατά τη δεκαετία του σαράντα, με θητεία στον Άρη και στον Ολυμπιακό, βασικό στέλεχος της μικτής Θεσσαλονίκης αλλά και της εθνικής μας ομάδας! Ήταν ένας από τους παίκτες που κέρδισαν τον πανελλήνιο τίτλο του Άρη το 1946. Αγωνιζόταν στην επίθεση και ήταν ο σπουδαιότερος σκόρερ εκείνης της εποχής, μαζί με τον Κλεάνθη Βικελίδη.
Ο πρωταθλητής Ελλάδας Άρης το 1946, με τον Άγγελο στη σύνθεση του. Σύμφωνα με τα στατιστικά της aris.re ο Άγγελος έχει παίξει από το 1945 μέχρι το 1948 σε 43 παιχνίδια του Άρη και πέτυχε ...38 γκολ, σχεδόν ένα ανά παιχνίδι!
Γεννήθηκε το 1924, στις 8 Αυγούστου, και στα τέλη της προπολεμικής εποχής βρέθηκε στην πρώτη ομάδα των κιτρίνων. Μεσολάβησε βέβαια ο πόλεμος και η κατοχή, αλλά αμέσως μετά αναδείχτηκε σε μια σπουδαία μονάδα για την ομάδα του Άρη. Όταν ξεκίνησε βέβαια την καριέρα του αγωνιζόταν ως ...τερματοφύλακας, αλλά σύντομα η ικανότητα του στο σκοράρισμα τον τοποθέτησε στην κορυφή της επίθεσης!
Με την μεικτή της πόλης μας σκοράρει εναντίον των Αθηνών.
Χαρακτηριστικά του ήταν η ταχύτητα και η αλτικότητα. Άπιαστος στον αέρα και με ευχέρεια στις κεφαλιές σκόραρε τα περισσότερα τέρματα του με αυτόν τον τρόπο. Υπήρξε στέλεχος της πρώτης Εθνικής ομάδας μετά τον πόλεμο, μαζί με τον Κλεάνθη Βικελίδη, δυστυχώς όμως κατά τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, η εθνική μας έπαιξε πολύ λίγα επίσημα ματς, έτσι ο Άγγελος έπαιξε σε πέντε μόλις αγώνες σκοράροντας δύο φορές.
Με την Εθνική ομάδα το 1949. Ο Άγγελος είναι πέμπτος από δεξιά
Ο Άγγελος Βασιλειάδης το 1948 μεταφέρθηκε μαζί με την οικογένεια του στην Αθήνα για επαγγελματικούς λόγους. Δεν άργησε να ενταχθεί στο δυναμικό του Ολυμπιακού, όπου έκανε μια σπουδαία καριέρα, κερδίζοντας αρκετούς ακόμη τίτλους. Παράλληλα ακολούθησε μια πετυχημένη καριέρα ανοίγοντας τουριστικό γραφείο. Πέθανε το 1999 σε ηλικία 75 ετών.
Στα τέλη της δεκαετίας του 40, με τις φόρμες της Εθνικής και μαζί με τον παλιό του συμπαίκτη και φίλο, Κώστα Βελλιάδη του Άρη
Μίλησα προ ημερών με τον γυιό του Στάθη, ο οποίος μου απέστειλε πολύτιμο φωτογραφικό υλικό και μοιράστηκε μαζί μου μια όμορφη ιστορία:
"Γύρω στο 1980, πήγα με τον πατέρα μου στη Θεσσαλονίκη για την έκθεση "Φιλοξένια" Πέρα από τις επαγγελματικές μας δραστηριότητες, ο πατέρας μου είχε την επιθυμία να πάμε στο παλιό πατρικό του σπίτι, κοντά στην Πυλαία προς το Πανόραμα. Μετά την επίσκεψη μας εκεί, κατηφορίσαμε στο γήπεδο Χαριλάου. Ήξερε όλα τα κατατόπια. Θυμάμαι πως άνοιξε μια μικρή πόρτα, που δεν θα μπορούσες να φανταστείς που οδηγούσε. Μέσα από μια σειρά δαιδαλωδών διαδρόμων, ανεβήκαμε μερικά σκαλοπάτια και προς μεγάλη μου έκπληξη βρεθήκαμε στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου! Εκεί βρίσκονταν η ομάδα του Άρη που έκανε προπόνηση. Μας πλησίασε ο φροντιστής (Καλτέκης) για να δει τι θέλαμε. Μόλις είδε τον πατέρα μου τρελάθηκε από την χαρά του! Αγκαλιαστήκανε, φιληθήκανε και μετά από λίγο ο πατέρας μου φόρεσε ...παπούτσια και φόρμες (!) λαμβάνοντας μέρος στην προπόνηση! Με έκπληξη τον είδα να κάνει σουτ, να εκτελεί πέναλτυ, μαζί με τους υπόλοιπους παίκτες του Άρη! Περιττό να πω πως όταν φύγαμε από το γήπεδο ήταν σαν να είχε κερδίσει δέκα χρόνια ζωής! Ο πατερας μου ήταν πάντα κοντά στον Άρη, παρότι έμενε πλέον στην Αθήνα. Είχε φτιάξει μια ομάδα με υπαλλήλους από τη δουλειά, στην οποία είχε δώσει τα κιτρινόμαυρα χρώματα."
Σε προχωρημένη ηλικία δεν διστάζει να δείξει το ταλέντο του στο ...τέρμα!
Την αγάπη του για τον Άρη την είχε δείξει και παλιότερα, όταν έκανε κάτι που στη σημερινή εποχή μοιάζει ασύλληπτο. Όταν το 1949 ο Άρης έπρεπε να παίξει εναντίον του Ολυμπιακού για το πανελλήνιο πρωτάθλημα, ο Άγγελος, παίκτης πλέον της ομάδας του Πειραιά, ζήτησε και πήρε την άδεια από τον σύλλογο του, να μην αγωνιστεί εναντίον του Άρη της καρδιάς του! Μια πράξη που είναι πολύ μακρυά από τη σημερινή επαγγελματική νοοτροπία και που σίγουρα μπορεί να δείξει τον χαρακτήρα αυτού του μεγάλου παίκτη και το πόσο δεμένος ήταν με την ομάδα που τον ανέδειξε.
Άλλοι άνθρωποι, άλλοι καιροί...
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ
