Στις 12 Αυγούστου 1923 ο Άρης αντιμετωπίζει στο γήπεδο του Ηρακλή τον Πειραϊκό Σύνδεσμο για τον τίτλο του πρωταθλητή της χώρας! (Στο εξώφυλλο ο Άρης του 1923)
Πρόκειται για μια ανεπίσημη έκδοση του μετέπειτα πρωταθλήματος της Ε.Π.Ο. Από το 1919 και μέχρι το 1924 οι ομάδες του Λεκανοπεδίου αγωνίζονταν για τον τίτλο της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Ελλάδας. Το 1922-23 είχε διεξαχθεί το πρώτο πρωτάθλημα της Θεσσαλονίκης, με νικητή φυσικά τον Άρη, οπότε ο ανεπίσημος τίτλος της χώρας έπρεπε να διεκδικηθεί ανάμεσα στους πρώτους Πειραιώς-Αθήνας και Θεσσαλονίκης.
Οι καιροί ήταν βέβαια δύσκολοι. Δεν υπήρχαν συγκοινωνίες και κυρίως δεν υπήρχαν χρήματα στα ταμεία των ομάδων. Έτσι αποφασίστηκε να δωθεί ένας και μοναδικός αγώνας που θα αναδείκνυε τον πρωταθλητή.
Ο Άρης έπρεπε λοιπόν να κερδίσει τον Πειραϊκό Σύνδεσμο, τον "πατέρα" του μετέπειτα ΟΣΦΠ. Οι πειραιώτες διέθεταν ένα εξαιρετικό σύνολο, με τους αδερφούς Ανδριανόπουλους να λύνουν και να δένουν, στο άνθος της ηλικίας τους. Ο Άρης ήταν ενισχυμένος με τον Απόστολο Νικολαΐδη, τον μετέπειτα πατριάρχη του ΠΑΟ και τον Καλούδη Κώστα που ανήκε στην ...Πειραϊκή Ένωση, την άλλη μεγάλη ομάδα του Πειραιά που τελικά ενώθηκε με τον Σύνδεσμο το 1925 και σχημάτισαν τον ΟΣΦΠ! Εκείνες τις εποχές δεν ήταν ασύνηθες παίκτες που υπηρετούσαν την στρατιωτική τους θητεία σε μακρυνά μέρη, να λαμβάνουν την άδεια από τις ομάδες τους και να αγωνίζονται με τα χρώματα ομάδων κοντά στον τόπο που υπηρετούσαν. Άλλωστε ο Άρης ήταν σαφώς αποδυναμωμένος καθώς πολλά από τα στελέχη του είχαν μόλις αποδεσμευτεί από τον στρατό μετά την περιπέτεια της μικρασιατικής εκστρατείας!
Το στάδιο του Ηρακλή σε αγώνα κατά την πρώτη πενταετία της δεκαετίας του 1920. Η πόλη στο βάθος είναι γεμάτη μιναρέδες!
Το ματς παρακολούθησαν παρά το προχωρημένο θέρος, πάνω από 15.000 θεατές. Η αγωνία του κόσμου που ήταν βέβαια κατά μεγάλο ποσοστό φίλοι του Άρη, δεν κράτησε δυστυχώς πολύ γιατί οι πειραιώτες αποδείχτηκαν πολύ καλύτεροι του αναμενόμενου. Ο Άρης είχε σοβαρές ελλείψεις, καθώς ο μικρασιατικός πόλεμος που είχε τελειώσει μερικούς μήνες πριν, είχε αποδυναμώσει τις τάξεις της ομάδας από σημαντικά της στελέχη που είτε δεν είχαν επιστρέψει από το μέτωπο, είτε δεν είχαν ανακάμψει.
Ο Άρης παρατάχθηκε με τους Σεραφείμ, Νικολαϊδη, Βικελίδη Κώστα, Οπλοποιό, Σκέμπρη, Καλούδη, Βλαχόπουλο Ζ., Κεσίογλου, Αγοραστό, Ιωαννίδη και Πάγκαλο.
Οι αντίπαλοι του ήταν οι: Βλάσσης, Πέπας, Χαλκιόπουλος, Κεχαγιάς, Πανόπουλος, Γαβαλάς, Γιάννης-Βασίλης και Γιώργος Ανδριανόπουλος, Χατζηανδρέου και Μωραΐτης.
Ο Πειραϊκός Σύνδεσμος το 1923, αναφέρεται από τον τύπο της εποχής ως "Πανελληνιονίκης" χάρη στη νίκη του επί του Άρη στη Θεσσαλονίκη!
Οι γηπεδούχοι μπήκαν πιο ορεξάτοι. Γράφει χαρακτηριστικά ο δημοσιογράφος της εποχής: "Οι αριανοί ανέλαβον την επίθεσιν με αποφασιστικότητα, με θάρρος και αυτοπεποίθησιν. Ταχείς, ευλύγιστοι με ωραίους και τεχνικούς συνδυασμούς οι του Άρεως προσπαθούν να εκβιάσουν το τέρμα του Πειραϊκού". Ωστόσο οι Πειραιώτες προηγήθηκαν, αλλά ο Άρης "θυμωθείς ισοφαρίζει σχεδόν αμέσως". Το 1-1 είναι το σκορ του Α μέρους. Στο δεύτερο μέρος ο Σϋνδεσμος αξιοποίησε την υπεροχή του δείχνοντας "άρτιο καταρτισμό και ενεργητικωτέρα δράσιν". Οι Πειραιώτες λοιπόν πετυχαίνουν δύο τέρματα και κερδίζουν τελικά τον άτυπο τίτλο του "Πανελληνιονίκη"!
Από τον Άρη διακρίθηκαν για τη "ψυχραιμία και επιδεξιότητα" οι Απόστολος Νικολαΐδης, Κώστας Βικελίδης και Ζαχαρίας Ζαχόπουλος. Ο δε Καλούδης ξεχώρισε για την "ευποδία" του!
Ο Άρης μπορεί να μην κατόρθωσε να κερδίσει αυτόν τον τίτλο, ωστόσο έδωσε το παρών σε μια ακόμη ιστορική στιγμή του ελληνικού ποδοσφαίρου. Λίγα χρόνια μετά κατόρθωσε και κέρδισε τον πρώτο επίσημο πανελλήνιο τίτλο, γεγονός που εξιλέωσε τους παίκτες του για την απώλεια του πρώτου άτυπου και μάλιστα εντός έδρας!
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ
