Στις 26 Οκτωβρίου 1968 ο Άρης ήρθε ισόπαλος 2-2 με τον δυνατό Εθνικό στο Καραϊσκάκη μετά από έναν δυνατό και δύσκολο αγώνα. Ο Άρης παρότι είχε προηγηθεί και άξιζε τη νίκη, την έχασε εξαιτίας ενός απίστευτου γεγονότος που πολύ δύσκολα θα δει κάποιος στα γήπεδα!
Στη φωτογραφία οι παίκτες του Άρη πανηγυρίζουν το ένα από τα γκολ του Άρη εναντίον του Εθνικού. Αλλά ο Ασλανίδης είχε άλλη γνώμη!
Ο Άρης λοιπόν μπήκε δυνατά και κατόρθωσε να κερδίσει ένα πέναλτυ στο 15' όταν ο Αλεξιάδης και ο Παπαιωάννου μπήκαν στην περιοχή του Εθνικού και υποχρέωσαν τον Τούντα να παραχωρήσει πέναλτυ! Την εσχάτη των ποινών εκτέλεσε ο "Ρίγκο" ανοίγοντας το σκορ.
Ο Σπυρίδων ανοίγει το σκορ στο 15'
Ωστόσο ο Εθνικός επρόκειτο να ισοφαρίσει με τον ίδιο τρόπο, με ένα χτύπημα πέναλτυ του Λεβεντάκου στο 30'. Το περίεργο είναι ο τρόπος που κερδήθηκε το πέναλτυ αυτό:
Μετά το γκολ του Άρη, οι γηπεδούχοι πίεσαν για την ισοφάριση, χάνοντας αρκετές ευκαιρίες. Μετά από την πάροδο περίπου 15 λεπτών και ενώ η μπάλα ήταν στα πόδια του αριστερού εξτρέμ του Εθνικού, αυτός έβγαλε μια σέντρα μέσα στην περιοχή μας με σκοπό να βρει κάποιον συμπαίκτη του. Ωστόσο πιο ψηλά από όλους πήδηξε ο δεξιός οπισθοφύλακας του Άρη, ο Τάσος Ασλανίδης. Αλλά δεν πήδηξε με σκοπό να πάρει κεφαλιά. Ο παίκτης μας πήδηξε με τα χέρια ψηλά, σαν τερματοφύλακας. Έπιασε την μπάλα και με τα δύο χέρια, μπλοκάροντας της σαν δεύτερος Γκαντίνας! Μπροστά στα εμβρόντητα μάτια των παικτών των δύο ομάδων, των διαιτητών αλλά και φυσικά των οπαδών, ο παίκτης μας πήρε την μπάλα, την έστησε στο σημείο του πέναλτυ και είπε στους σαστισμένους συμπαίκτες του: ¨Κρίμα είναι τα παιδιά, παίζει καλά ο Εθνικός, αξίζουν ένα γκολ"!!! Αμέσως ο Ασλανίδης έγινε αλλαγή και πέρασε στη θέση του ο Μάρκος Γιάντσης, ενώ ο Εθνικός ισοφάρισε με τον Λεβεντάκο! Στο Β μέρος οι γηπεδούχοι πίεσαν, πέτυχαν και δεύτερο γκολ στο 48' με τον Κρητικόπουλο, αλλά τελικά ο Γούναρης έσωσε ένα μέρος της ημέρας, ισοφαρίζοντας στο 60' σε 2-2!
Ο Τάσος Ασλανίδης είχε ξεκινήσει βασικός στο πρωτάθλημα. Εδώ, στον αγώνα εναντίον του Ολυμπιακού βρίσκεται πίσω από τον Γκαντίνα. Ευτυχώς πρόλαβε ο τερματοφύλακάς μας!
Ποιος ήταν ο Τάσος Ασλανίδης και γιατί το έκανε αυτό;
Κατά τη μεταγραφική περίοδο του καλοκαιριού του 1968, ο Άρης αλλά και ο παοκ επιδώθηκαν σε ένα κυνήγι παικτών, ξοδεύοντας αρκετά χρήματα, σε σύγκριση με τα περασμένα χρόνια, για την ενίσχυση των ομάδων τους. Οι δύο ομάδες της Θεσσαλονίκης είχαν ακούσει πως η Καβάλα είχε δύο αξιόλογους νεαρούς ποδοσφαιριστές και οι σκάουτερ είχαν αρχίσει από νωρίς τις επαφές. Τελικά οι δύο ομάδες μοιράστηκαν τους παίκτες, παρότι αρχικά ο Άρης είχε προβάδισμα και είχε σχεδόν έρθει σε συμφωνία και με τους δύο. Τελικά ο Άρης απέκτησε τον αμυντικό- μέσο Τάσο Ασλανίδη ενώ ο παοκ τον επιθετικό Δημήτρη Παρίδη. Η επιλογή αυτή ήταν ότι χειρότερο για τον Άρη που είχε μεν πληροφορηθεί το ταλέντο του Ασλανίδη, αλλά δεν είχε μάθει για τον άστατο χαρακτήρα και τη συμπεριφορά του που μπορούσε να περάσει τα όρια της λογικής και να φτάσει στην τρέλα!
Ο Ασλανίδης ήταν ένας πολύ καλός παίκτης και ο Άρης είχε δαπανήσει ένα τεράστιο ποσό για να τον αποκτήσει, 300.000 στην Καβάλα και 30.000 στον παίκτη. Ήταν η ακριβότερη μεταγραφή του καλοκαιριού για την ομάδα μας. Ο παίκτης έδειξε καλά αγωνιστικά στοιχεία και κέρδισε άνετα τη θέση στη βασική ενδεκάδα, παίζοντας στα ευρωπαϊκά ματς εναντίον της Χιμπέρνιανς Μάλτας, αλλά και στις πρώτες τέσσερις αγωνιστικές του πρωταθλήματος! Βέβαια μετά από αυτό που έκανε δεν ξανάπαιξε στην ομάδα μας. Έφυγε για κάποιο χρονικό διάστημα στην Αυστραλία, ενώ επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη το 1971, έπαιξε σε ένα παιχνίδι με τον Άρη και μετά πήρε μεταγραφή στο Αιγάλεω...
Ο Τάσος Ασλανίδης
Γιατί το έκανε αυτό στον αγώνα με τον Εθνικό; Κανένας δεν ξέρει. Το γεγονός καλύφθηκε από τον τύπο της εποχής και τίποτα δεν γράφτηκε στις εφημερίδες. Ο Νίκος Αγγελάκης που ήταν έφορος της ομάδας, μετά τον αγώνα είχε δηλώσει πως ήταν άδικο το πέναλτυ, καθώς ο Ασλανίδης του ορκίστηκε πως δεν είχε αγγίξει την μπάλα με το χέρι! Ωστόσο 3 συμπαίκτες του που αγωνίζονταν στο συγκεκριμένο παιχνίδι μου επιβεβαίωσαν αυτό που είχε κάνει!
"Δεν έφταιγε ο Τάσος", μου είπε συμπαίκτης του τότε. "Αυτός δεν έκανε τίποτα περισσότερο από αυτό που του υπαγόρευε η τρέλα του. Αυτό βρήκε φυσιολογικό και αυτό έκανε. Για όλα φταίνε οι άνθρωποι του Άρη, η επιτροπή των μεταγραφών που είτε ήξεραν ποιος ήταν ο παίκτης και τον έφεραν, είτε δεν ήξεραν και τον έφεραν, συνεπώς έκαναν λανθασμένα τη δουλειά τους. Αν σκεφτούμε πως παράλληλα χάσαμε την ευκαιρία να πάρουμε τον σπουδαίο Παρίδη που πήγε "δίπλα", η αποτυχία ήταν διπλή"!
Άλλος συμπαίκτης του μου είπε γελώντας πως μια φορά μετά από μερικά χρόνια, ο Ασλανίδης ήρθε να δει αγώνα του Άρη στο γήπεδο. Μόνο που αντί να έρθει με ΙΧ, ήρθε καβάλα σε ...γάιδαρο (!) τον οποίο έδεσε στην Αλκμήνης, έξω από την κερκίδα του Άρη! Είχε μαζί του μια τράπουλα και προσπαθούσε να κάνει ταχυδακτυλουργικά που όμως δεν έπειθαν!
Γενικά ο Ασλανίδης ήταν μια ιδιόμορφη προσωπικότητα, πολύ πιθανόν με διαταραχές που επηρέαζαν τη συμπεριφορά του, άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά. Αυτός ο χαρακτήρας του τον ακολούθησε σε όλη του τη ζωή. Ζει στην γενέτειρα του στην Καβάλα και αν κάποιος πάει σε κάποιο παιχνίδι στο Ανθή Καραγιάννη πιθανότερα να τον βρει εκεί στην κερκίδα να κάνει τα "δικά" του.
Η ιστορία αυτή στο Καραϊσκάκη θα μας θυμίζει πως όταν η ομάδα μας ενεργεί με ερασιτεχνισμό, αυτά που "θερίζει" είναι θύελες και καταστροφές!
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ