Παλιά, αλλά πάντα επίκαιρη η συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο Αλέξης Δέλλιος, ο παλαίμαχος τερματοφύλακας του Άρη στη σελίδα μας το μακρινό 2013. Αναδημοσιεύουμε και θυμόμαστε μαζί με τον Αλέξη το πέρασμα του από τον Άρη:
Επί πολλά χρόνια αγωνίστηκα στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα της πόλης μας ως τερματοφύλακας. Όταν στα τέλη της δεκαετίας του ’90 εμφανίστηκε ο Αλέξης Δέλλιος στον ποδοσφαιρικό ορίζοντα της ομάδας μας, ήμουν ήδη αρκετά μεγάλος για να τον έχω ως πρότυπο. Ωστόσο, παρότι δεν είχα την τύχη να τον γνωρίσω προσωπικά, κέρδισε την εκτίμηση τη δική μου αλλά και όλου του φίλαθλου κόσμου του Άρη, με τον ντόμπρο χαρακτήρα, την μαγκιά και τη σιγουριά που ενέπνεε με τις παρουσίες του κάτω από τα δοκάρια της ομάδας. Δεν θα ξεχάσω την πίκρα και την αγανάκτηση που ένιωσα μαζί με όλη την υπόλοιπη πολυάριθμη κιτρινόμαυρη κερκίδα όταν, τον Νοέμβριο του 2001, τραυματίστηκε σοβαρά στην εκτός έδρας αναμέτρηση εναντίον του Παναθηναϊκού, στο γήπεδο της Λεωφόρου. Δώδεκα χρόνια μετά, είχα την τιμή να τον γνωρίσω μέσω της aris.re και να συζητήσω μαζί του.
YP - Λύσε μου μια μεγάλη απορία. Αλέκος ή Αλέξης;
ΑΔ - Η απάντηση είναι απλή. Από ένα λάθος κάποιου δημοσιογράφου την δεκαετία του ’90, επικράτησε η λανθασμένη αντίληψη πως ονομάζομαι Αλέκος. Ουδέποτε με φώναζαν έτσι. Ονομάζομαι Αλέξης ή Αλέξανδρος.
YP - Οι φήμες λένε πως είσαι αρειανός από κούνια. Αληθεύουν;
ΑΔ - Δεν θα μπορούσα να είμαι κάτι άλλο. Συγγενεύω με τον παλιό άσσο του Άρη, Μπάμπη Δουλγεράκη. Ο πατέρας του με βάπτισε. Στην δεκαετία του ’80, παρότι ήμουν μικρός, πήγα σε πολλά παιχνίδια του Άρη.
YP - Και μετά έγινες τερματοφύλακας. Ποια ήταν τα πρότυπα σου εκείνη την εποχή;
ΑΔ - Το μεγάλο μου πρότυπο ήταν ο Βέλγος Πφαφ. Έπαιζε στην Μπάγερν Μονάχου. Τα πρώτα μου γάντια τερματοφύλακα, μου τα είχαν φέρει από την Γερμανία και ήταν τα ίδια γάντια με του Πφαφ. Φαντάσου καμάρι! Επίσης μου άρεσε ο Δανός Σμάιχελ, τερματοφύλακας της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
YP - Από Έλληνες;
ΑΔ - Δεν θα σου πω πως μου άρεσε ο Σαργκάνης. Ο τερματοφύλακας που είχα δει από κοντά και με εντυπωσίασε πραγματικά, ήταν ο Γκουιντάρ. Θυμάμαι σε ένα ματς εναντίον της Καστοριάς, είχαμε κερδίσει 4-0, αλλά ο Σαντόρ είχε κάνει τρομερές αποκρούσεις.
YP - Φήμες λένε πως είχατε ετοιμάσει μια πλάκα στον συμπολίτη ΠΑΟΚ, μαζί με τον συμπαίκτη σου Γιάννη Μαλλού.
ΑΔ - Ναι, (γελάει), παίζαμε ακόμη στην Βέροια, αλλά είχαμε συμφωνήσει με τον Άρη για την επόμενη σεζόν. Στο τέλος της περιόδου υποδεχόμασταν τον ΠΑΟΚ. Είχαμε και οι δύο φορέσει κάτω από την φανέλα της Βέροιας την μπλούζα του Άρη. Σε περίπτωση νίκης μας, θα πανηγυρίζαμε βγάζοντας από πάνω την μπλούζα της Βέροιας. Δυστυχώς χάσαμε με 1-2 και ο πανηγυρισμός αναβλήθηκε!
YP - Πριν έρθεις στον Άρη το 1998, υπήρχε σενάριο να πας στην ΑΕΚ;
ΑΔ - Όχι μόνο σενάριο. Είχα υπογράψει προσύμφωνο. Αλλά άλλαξε η διοίκηση στην ΑΕΚ, ακυρώθηκε το προσύμφωνο, καθυστέρησαν οι διαδικασίες και εντωμεταξύ μπήκε σφήνα ο Άρης και φυσικά με κέρδισε. Αργότερα η ΑΕΚ προσπάθησε να με «κερδίσει» χρησιμοποιώντας το προσύμφωνο που είχε στα χέρια της, αλλά αυτό ήταν άκυρο, καθώς είχε αλλάξει η διοίκηση της με την οποία το είχα υπογράψει.
YP - Ήρθες στον Άρη λοιπόν. Πως ήταν το κλίμα;
ΑΔ - Το κλίμα ήταν υπέροχο. Ήταν η εποχή Κοντομηνά και ήμασταν όλοι καλοπληρωμένοι. Όλοι οι συμπαίκτες μου ήταν καλά παιδιά, γενικά υπήρχε ένα παρεΐστικο κλίμα.
YP - Έμεινες στην ομάδα για έξι σεζόν. Είχες όμως πολλές ατυχίες που σου στέρησαν την καριέρα που ήσουν ικανός να κάνεις. Τι συνέβη;
ΑΔ - Στην ομάδα βρήκα τον Κατεργιαννάκη που εκείνη την εποχή ήταν από τους καλύτερους Έλληνες τερματοφύλακες. Παρόλα αυτά έπαιξα σε αρκετά παιχνίδια. Στις εφημερίδες τότε είχαν γράψει πως ήμασταν η καλύτερη δυάδα τερματοφυλάκων στο πρωτάθλημα. Την σεζόν 2001-2002 ο Μισέλ με είχε βασικό, όπως και ο Ταρντί στην συνέχεια. Στις 18 Νοεμβρίου 2001 στην Λεωφόρο σε μια διεκδίκηση της μπάλας, ο Κωνσταντίνου μου έσπασε το χέρι. Έχασα το υπόλοιπο της χρονιάς! Την επόμενη χρονιά, πάλι ξεκίνησα ως βασικός το πρωτάθλημα. Πάλι όμως εναντίον του Παναθηναϊκού στην Αθήνα, τον Οκτώβριο του 2002 ξανατραυματίζομαι! Έναν μήνα έξω! Επιστρέφω και τον Μάρτιο παθαίνω μια βαριά θλάση! Έχασα το υπόλοιπο της χρονιάς και τον τελικό της Τούμπας! Ρεσιτάλ ατυχίας!
YP - Ποιο θεωρείς ως το καλύτερο σου παιχνίδι;
ΑΔ - Τον Φεβρουάριο του 2001, στο Χαριλάου. Τότε νικήσαμε με 1-0 τον Παναθηναϊκό. Είχαμε δεχτεί αφόρητη πίεση, ιδιαίτερα στο δεύτερο μέρος. Σε κάποια φάση ο Αναστασιάδης έπαιζε με επτά επιθετικούς! Τελικά τα καταφέραμε να κρατήσουμε το σκορ και εγώ ήμουν ο καλύτερος της ομάδας!
YP - Έχεις κάποιο παράπονο;
ΑΔ - Η μη συμμετοχή μου στον τελικό της Τούμπας. Προερχόμουν από τραυματισμό, αλλά είχα κάνει τα πάντα και είχα αποθεραπευτεί πλήρως, πληρώνοντας μάλιστα με δικά μου έξοδα για να επισπεύσω την αποκατάσταση μου. Τελικά τα κατάφερα και ενώ ήμουν πανέτοιμος δύο εβδομάδες πριν, ο προπονητής προτίμησε να με κρατήσει στον πάγκο. Ήμουν τριάντα τρία και ήξερα πως αυτή θα ήταν η τελευταία μου ευκαιρία για μια μεγάλη διάκριση. Δυστυχώς δεν μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία. Από την πίκρα μου δεν πήγα καν να παραλάβω το μετάλλιο μου, πράγμα που φυσικά το μετάνιωσα.
YP – Με την υπαγωγή του Άρη στο άρθρο 44, έχασες λεφτά;
ΑΔ - Φυσικά και έχασα. Όλο το ρόστερ μας εκείνη τη χρονιά έχασε. Αλλά προτιμώ να μην το συζητήσω.
YP - Και έτσι τελείωσες την καριέρα σου το 2004;
ΑΔ - Συνέχισα για λίγο καιρό στον ΠΑΟΝΕ και τον Πολύγυρο. Μετά κρέμασα τα γάντια μου, στα 38 μου χρόνια.
Αυτή λοιπόν ήταν η συζήτηση που είχα με τον σπουδαίο αυτό βετεράνο τερματοφύλακα.
Ο Αλέξης Δέλλιος με την αξία και την προσφορά του στην ομάδα, επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά πως ο Άρης διέθετε ανέκαθεν τους καλύτερους τερματοφύλακες στον ελληνικό χώρο. Αν μάλιστα δεν είχε τους συνεχόμενους αυτούς τραυματισμούς, σίγουρα η πορεία του θα ήταν πολύ πιο διαφορετική, φυσικά προς το καλύτερο.
Το φωτογραφικό υλικό είναι από το αρχείο του παίκτη
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ
