Ο Ηλίας Κεμαλίδης ήρθε στον Άρη το 1955 από την όμορφη πόλη της Νάουσας και έπαιξε στον Άρη επί μια σχεδόν δεκαετία, συμπληρώνοντας 200 επίσημες συμμετοχές και πετυχαίνοντας 13 γκολ. Συνέδεσε το όνομα του με μερικές από τις σπουδαιότερες στιγμές της ομάδας μας εκείνα τα χρόνια, ενώ αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση για τους νεότερους ποδοσφαιριστές που επάνδρωσαν την ομάδα κατά την πρώτη πενταετία της δεκαετίας του 60.
Ο Ηλίας δυστυχώς έφυγε από τη ζωή στις αρχές του 2019 σε ηλικία 83 ετών, ωστόσο είναι δόγμα μας πως πεθαίνει πραγματικά κάποιος όταν δεν έχει αφήσει πίσω του κάτι. Και ο Ηλίας Κεμαλίδης έχει αφήσει πολλά πράγματα στον Άρη, που του έχουν ήδη χαρίσει μια θέση στις καρδιές μας και φυσικά στην αιωνιότητα.
Τον Δεκέμβριο του 2014 είχα την τιμή να γνωρίσω τον Ηλία και την οικογένεια του, όταν ταξίδεψα στην Νάουσα και τον επισκέπτηκα στον φούρνο που διατηρεί πλέον ο γιός του, Σταύρος. Ο Ηλίας περνούσε μεγάλο μέρος της ημέρας του στο μαγαζί και αφού βγάλαμε τις καθιερωμένες φωτογραφίες, δεν αρνήθηκε να μου παραχωρήσει μια συνέντευξη ενθυμούμενος την ποδοσφαιρική του καριέρα στον Άρη.
Την συνέντευξη αυτή σας παρουσιάζουμε ξανά σήμερα, 7 χρόνια μετά, καθώς είχε δημοσιευτεί στην παλιά έκδοση της aris.re που πλέον δεν υπάρχει. Το κείμενο συνοδεύουν πολλές φωτογραφίες από το πλούσιο αρχείο του Ηλία που μου παραχώρησε εκείνη την ημέρα και κοσμεί το αρχείο της aris.re.
Η πρώτη εντύπωση μόλις μπαίνεις στον φούρνο είναι φυσικά ο τοίχος δεξιά που είναι γεμάτος φωτογραφίες από ποδοσφαιρικές σκηνές των γηπέδων κάποιας άλλης εποχής. Ο Ηλίας Κεμαλίδης αποτέλεσε μέλος της ομάδας του Άρη από το 1955 μέχρι το 1965, παίζοντας συνολικά σε 175 παιχνίδια.
Μια ενδεκάδα με παίκτες θρύλους. Επάνω: Λιακόπουλος, Γκαντίνας, Παναγούλιας, Κεμαλίδης, Νανάκος, Γρηγοριάδης, Στεργιώτης Κάτω: Καλλιοτζής, Μπαλτατζής , Κοτζαμπασίδης, Παπουτσόπουλος
ΒΔ: Πως βρέθηκες στον Άρη από τη Νάουσα;
ΗΚ: Το 1954 αγωνιζόμουνα στον τοπικό Ολυμπιακό Νάουσας και ο Άρης είχε έρθει για ένα φιλικό παιχνίδι προετοιμασίας. Πέτυχα και τα δύο γολ της ομάδας μου και εντυπωσίασα τους ανθρώπους των κιτρίνων. Σύντομα προσέγγισαν τον Ολυμπιακό και έκαναν μια προσφορά που δεν αρνήθηκαν οι δικοί μου. Να σημειώσω πως πριν είχε ενδιαφερθεί ο ΠΑΟΚ, αλλά οι άνθρωποι του Άρη χειρίστηκαν καλύτερα, με πιο επαγγελματισμό, την υπόθεση και φυσικά με κέρδισαν.
ΒΔ: Από τη Νάουσα στη Θεσσαλονίκη λοιπόν. Πως ήταν η ζωή εκεί; Πληρωνόσουν από την ομάδα; Πως ζούσες εκεί;
ΗΚ: Ο Άρης μου παραχώρησε ένα διαμέρισμα που μοιραζόμουνα με άλλους συμπαίκτες μου. Λεφτά δεν υπήρχαν, οι παίκτες δεν αμοίβονταν με σπουδαία ποσά. Ωστόσο σύντομα μου βρήκαν δουλειά σε ένα γραφείο, στην επιχείρηση του τότε προέδρου του Άρη.
Συγχαρητήρια στον σκόρερ Κεμαλίδη από τον Καλλιοτζή και τον Κοτζαμπασίδη
ΒΔ: Το ποδόσφαιρο πως ήταν; Έπαιξες κατευθείαν στην πρώτη ομάδα;
ΗΚ: Βέβαια. Αγωνιζόμουν στον χώρο του κέντρου, όπου έκανα δίδυμο με τον Πόλι Στεργιώτη. Είχαμε μεγάλη επιτυχία και αγωνιστήκαμε μαζί για πάνω από δύο χρόνια, αλλά και με τον Ποζάνη. Κατόπιν έπαιξα μαζί με τον Χατζηκώστα, πάντα στον ίδιο χώρο. Το 1959 κερδίσαμε το τελευταίο πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης και από την επόμενη χρονιά παίξαμε στη νεοσύστατη Α’ εθνική. Είχα τη χαρά να παίξω κοντά σε μεγάλους παίκτες εκείνης της εποχής, όπως τον Μουφίτ Καλλιοτζή, τον Αλκέτα Παναγούλια, τον Βασίλη Λιακόπουλο, τον Στέλιο Παπουτσόπουλο, τον Νανάκο και άλλους πολλούς που τα ονόματά τους τώρα μου διαφεύγουν. Αργότερα έπαιξα με το νέο αίμα, τους Αλεξιάδη, Χρηστίδη, Ψηφίδη και όλους τους άλλους νέους παίκτες που πρωταγωνίστησαν τα επόμενα χρόνια.
Μόνος εναντίον τριών αντιπάλων του Ολυμπιακού
ΒΔ: Θυμάσαι κάτι που σου έμεινε; Κάποια εμπειρία, κάποιο ματς που δεν μπόρεσες να ξεχάσεις;
ΗΚ: Αμα σου πω θα γελάσεις. Το 1964-65 κερδίσαμε μέσα στο Καραϊσκάκη μετά από πάνω από 30 χρόνια τον Ολυμπιακό. Στο ματς εκείνο είχε έρθει να με δει η αρραβωνιαστικιά και νυν γυναίκα μου. Όταν κερδίσαμε με 2-3 επικράτησε ένα τρελό γλέντι! Όταν τελικά επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο για να πάμε στο αεροδρόμιο, μετά από λίγο αντιλήφθηκα πως …είχα ξεχάσει την αρραβωνιαστικιά μου στο γήπεδο! Μεγάλη μου στιγμή ήταν το 1962, όταν με κεφαλιά μου κερδίσαμε 0-1 τον Παναθηναϊκό μέσα στη Λεωφόρο. Επίσης θυμάμαι την τρομερή μας εμφάνιση με τη Ρόμα στο Καυτατζόγλειο το 1965. Ήμουν από τους κορυφαίους. Επίσης θυμάμαι και ένα 2-2 με τον Παναθηναϊκό στο Καυτατζόγλειο, όταν μπροστά σε 45.000 κόσμο δεν μπορέσαμε να κερδίσουμε αφού δεχτήκαμε γκολ στις καθυστερήσεις του αγώνα. Και τότε είχα διακριθεί πάρα πολύ, αλλά αυτό που μου μένει είναι οι εκδηλώσεις του κόσμου και δυστυχώς η πικρία για την τελική ισοπαλία.
Σωτήρια επέμβαση του Ηλία με ψαλίδι στην γραμμή
ΒΔ: Στις αρχές του 1963 έφυγες προσωρινά στην Αμερική. Τι συνέβη και επέστρεψες;
ΗΚ: Έφυγα μαζί με τον συμπαίκτη μου Χατζηκώστα. Εκεί μας βρήκανε δουλειά και ταυτόχρονα ομάδα για να παίξουμε. Δυστυχώς πίσω στην Ελλάδα ο Άρης δεν πήγαινε καλά και υπήρχε η πιθανότητα να υποβιβαστεί. Τελικά η σωτηρία θα κρινόταν σε αγώνες μπαράζ με ακόμη 3 ομάδες. Η διοίκηση του Άρη μας έστειλε ένα τηλεγράφημα ζητώντας την βοήθεια μας. Δεν το σκεφτήκαμε καθόλου. Πήραμε το πρώτο αεροπλάνο και επιστρέψαμε. Έπαιξα στους αγώνες διαβάθμισης, κερδίσαμε και σωθήκαμε. Παρότι από την Αμερική μας ζητούσαν διακαώς, μας είχαν μάλιστα δώσει και τα εισιτήρια επιστροφής μετά τα μπαράζ, προτίμησα τελικά να μην απαρνηθώ την μεγάλη μου αγάπη, τον Άρη και παρέμεινα στην Ελλάδα. Στην Αμερική μας περίμενε μια μεγάλη ποδοσφαιρική καριέρα και σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση, αλλά ο Άρης ήταν Άρης! Θυμάμαι με τη λήξη του αγώνα εναντίον της Προοδευτικής που μας εξασφάλισε την παραμονή, δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυα από τα μάτια.
Σε επιθετική του διεκδίκηση της μπάλας
ΒΔ: Έχεις παίξει στην Εθνική ομάδα;
ΗΚ: Έπαιξα δύο φορές. Δυστυχώς εκείνες τις εποχές ήταν πολύ δύσκολο για έναν παίκτη εκτός ΠΟΚ να διακριθεί στην Εθνική ομάδα. Ωστόσο κατόρθωσα να αγωνιστώ έστω και για τόσο λίγο.
ΒΔ: Τι θα ήθελες να ευχηθείς στον κόσμο του Άρη;
ΗΚ: Εύχομαι προπάντων υγεία στον καθένα ξεχωριστά. Ο Άρης σίγουρα δεν είναι σε καλή κατάσταση, ωστόσο δεν παύει να είναι μεγάλο σωματείο, ικανό να ξεπεράσει κάθε αντιξοότητα. Πιστεύω πως σε δύο χρόνια θα βρίσκεται και πάλι εκεί που του αξίζει να είναι, ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της Α’ κατηγορίας. Καλές γιορτές σε όλους! (η συνέντευξη δόθηκε τον Δεκέμβριο του 2014, σε μία δύσκολη εποχή για τον ποδοσφαιρικό Άρη)
Αυτός ήταν ο Ηλίας Κεμαλίδης, ένας μέσος από άλλες εποχές που με τη συνεχή και δυναμική παρουσία του στα χωμάτινα γήπεδα της εποχής του, έγραψε ένα χρυσό κεφάλαιο στην ιστορία του συλλόγου μας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ο ΘΡΥΛΙΚΟΣ ΠΑΛΕΡΜΟ, ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΠΟΖΑΝΗΣ
