Στο λυκόφως του 2021, έφτασε η ώρα του απολογισμού και της αναδρομής. Από το μυαλό μου περνάνε όλα όσα σημάδεψαν τους τελευταίους μήνες και γίνονται συγκρίσεις με παλιότερα δεδομένα, ενώ όταν ο απολογισμός φτάνει στο τέλος του μπορώ με βεβαιότητα να εκτιμήσω το πρόσημο της παρελθούσας χρονιάς. Επίσης η έλευση του νέου έτους με γεμίζει με νέες ελπίδες και με την ευχή να ξεφύγουμε από αυτό που έχω χαρακτηρίσει ως φαύλο κύκλο της αρειανής πραγματικότητας των τελευταίων δεκαετιών.

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΣΕΖΟΝ 2020-21 ΚΑΙ 2021-22 ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΗ

Η σεζόν 2021-22 έχει μόλις περάσει κατά το ήμισυ, ωστόσο η εικόνα που προβάλλει ο Άρης αφήνει να βγούν ασφαλή συμπεράσματα: Έχοντας παρακολουθήσει επακριβώς και την προηγούμενη σεζόν, 2020-21, μπορώ με σιγουριά να πω πως αγωνιστικά ο φετινός Άρης είναι ίδιος και απαράλλαχτος με τον περσινό!

Ο Άρης λοιπόν πέρυσι τέτοιον καιρό βρισκόταν στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος με 29 βαθμούς σε 13 αγώνες, λίγο πίσω από τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό που είχε 32. Φέτος ο Άρης έχει κατακτήσει 27 βαθμούς μέσα στα γήπεδα, αλλά του έχουν αφαιρεθεί, προσωρινά ελπίζουμε, οι 6 για την γνωστή υπόθεση πλαστογραφίας που ουδεμία σχέση έχει με την πρώτη ομάδα του. Αν είχε όλους τους βαθμούς του, ο Άρης μετά από 15 αγώνες θα βρισκόταν στην τέταρτη θέση, με μόλις τρεις βαθμούς διαφορά από τη δεύτερη ΑΕΚ.

Ο Άρης λοιπόν φέτος στον πρώτο γύρο κέρδισε τον Παναθηναϊκό, τον ΠΑΟΚ, όπως και πέρυσι, έχασε από την ΑΕΚ σε ένα ματς που έπρεπε να κερδίσει (όπως και πέρυσι), και έχασε από τον Ολυμπιακό στις λεπτομέρειες, όπως ακριβώς έγινε και το 2020-21. Φέτος είχε μια ιστορικά ντροπιαστική στιγμή από τη συντριβή του από τον ΠΑΣ (που μας είχε αποσπάσει Χ το 2020-21), όπως και πέρυσι που έκανε την πρώτη του εντός έδρας ντροπιαστική ήττα-αποκλεισμό από την Ευρώπη. Παρότι είναι σχεδόν ίδια τα νούμερα του, ο Άρης πέρυσι ενθουσίασε, καθώς βρισκόταν συνεχώς στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας, ενώ φέτος λόγω της απώλειας των βαθμών βρίσκεται σταθερά εκτός εξάδας. Αυτό το γεγονός έφερε ατελείωτη γκρίνια στους φιλάθλους μας, που φέτος είχαν ανεβάσει τον πήχη πολύ ψηλότερα, παρασυρμένοι από τα νούμερα που ακούστηκαν και τα ονόματα που προσχώρησαν το καλοκαίρι στο ρόστερ.

Εγώ προσωπικά δεν θα μπω σε περαιτέρω αναλύσεις, ωστόσο με βάση αυτά που βλέπω και σας παραθέτω, πιστεύω πως η ομάδα μας κάνει μια σεζόν πανομοιότυπη με την περυσινή, σε ένα πρωτάθλημα που έχει για ακόμη μια χρονιά τα ίδια χαρακτηριστικά, με τις ίδιες ομάδες, διαφορετικών ταχυτήτων και δυνατοτήτων.

ΚΥΠΕΛΛΟ ΚΑΙ ΑΡΗΣ

Ο Άρης τα τελευταία δύο χρόνια έχασε κυριολεκτικά λόγω ηλιθιότητας το δικαίωμα συμμετοχής του στον τελικό του κυπέλλου. Το 2020 δέχτηκε γκολ από την ΑΕΚ στις καθυστερήσεις και το 2021 δώρισε την πρόκριση στον Ολυμπιακό. Φέτος οι οπαδοί μας έχουν από νωρίς καταλάβει πως μοναδικός στόχος είναι το κύπελλο και η ποθητή του κατάκτηση μετά από 52 ολόκληρα χρόνια. Η εύκολη πρόκριση επί του φιλόδοξου ΟΦΗ διέσπειρε την πεποίθηση πως κάτι έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Σε συνδυασμό με την ευνοϊκή κλήρωση (Λαμιά στους 8 και ΠΑΟ ή Καρδίτσα στα ημιτελικά), η διεκδίκηση του τροπαίου σε έναν ακόμη τελικό δεν φαντάζει απίθανη. Ωστόσο ποτέ καμία ομάδα στην ιστορία του ποδοσφαίρου δεν κέρδισε το τρόπαιο μετά από την κλήρωση των προημιτελικών. Ο Άρης για να κατακτήσει το τρόπαιο θα πρέπει να ξεπεράσει τις τάσεις αυτοχειρίας του στα ημιτελικά, την ηττοπάθεια που τον συνοδεύει στις τέσσερις τελευταίους του συμμετοχές σε τελικό (στους οποίους δεν πέτυχε καν τέρμα) και φυσικά να εξορκίσει τον κακό του δαίμονα Ολυμπιακό, αν φυσικά οι δύο ομάδες συναντηθούνε στον τελικό.

ΠΑΙΚΤΕΣ ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΑΡΗ

Έχει καταντήσει αστείο η φράση «ενίσχυση της ομάδας», αφού τα τελευταία χρόνια οι παίκτες που έρχονται δεν εκπληρώνουν ούτε κατά το ημισυ τις προσδοκίες των ανθρώπων του Άρη. Η ομάδα πάσχει εδώ και πολλά χρόνια από την έλλειψη καθαρού φορ. Αυτή τη στιγμή διαθέτει τον Μήτρογλου, τον Λόπεθ και τον Μάνο. Και οι τρεις μαζί έχουν πετύχει από πέρυσι 8 γκολ συνολικά! Ο Μάνος είναι μόνιμα αναπληρωματικός και είναι αυτός που έχει περισσότερο επαφή με το χόρτο, αφού ο Λόπεθ και ο Μήτρογλου είναι απόντες από σχεδόν το σύνολο των υποχρεώσεων της ομάδας. Οι μεταγραφές του Ιανουαρίου βάσει στατιστικής δεν βοηθάνε σχεδόν ποτέ, αλλά ούτως ή άλλως η διοίκηση περιέργως δεν έχει στα πλάνα της την απόκτηση φορ!

Στην άμυνα οι δύο στόπερ μας, Φαμπιάνο και Μπράμπετς, δείχνουν να δένουν αρμονικά μεταξύ τους, αλλά τα δύσκολα και συνεχόμενα παιχνίδια καθιστούν επιτακτική την ύπαρξη ικανών αναπληρωματικών. Ο Δεληζήσης και ο Μπενανλουάν έχουν πατήσει τα 34, ενώ για κάποιον περίεργο λόγο η διοίκηση δεν προωθεί ικανούς αμυντικούς από την Κ-20. Ο Κυριάκος Ασλανίδης είναι ένας αξιόλογος παίκτης που κακώς δόθηκε δανεικός στον Ολυμπιακό Βόλου, ωστόσο επέστρεψε και είναι έτοιμος για να λάβει εμπειρίες από τον Μάντζιο. Ο Πέτρος Μπαγκαλιάνης χάθηκε χωρίς να λάβει από την ομάδα μας ευκαιρίες να αποδείξει το ταλέντο του. Στα δύο άκρα της άμυνας είμαι ικανοποιημένος από όλους τους παίκτες μας, βασικούς και αναπληρωματικούς.

Στο κέντρο ο Άρης διαθέτει δύο σκυλιά, τον Τζένκο και τον Σάσα, αλλά μετά από αυτούς το χάος. Ο Ματίγια αν ήταν αυτοκίνητο θα είχε δοθεί για απόσυρση και εδώ τελειώνει η στελέχωση των χαφ του Άρη, αφού ο εξαιρετικός Εντιαγέ είναι περισσότερο επιθετικός χαφ και πολύ λίγο αμυντικός.

Ο σπουδαίος Γκάμα έχει μεγαλώσει και πλέον δεν μπορεί να βγάλει ενενηντάλεπτο, ενώ οι Μπερτόλιο και Μαντσίνι είναι κινητικοί, δραστήριοι αλλά και υπερβολικά τσαπατσούληδες στην τελική τους προσπάθεια. Ο Ματτέο Γκαρσία είναι ένας ταλαντούχος παίκτης, αλλά η απόδοση του εξαρτάται από το αν κοιμήθηκε καλά το περασμένο βράδυ.

Άφησα στο τέλος τους παίκτες που ήρθαν το καλοκαίρι και είχαν αφήσει την εντύπωση πως θα ανέβαζαν την ομάδα ένα επίπεδο παραπάνω από πέρυσι. Ο Καμαρά έχει δείξει σπουδαία στοιχεία. Ο Αφρικανός ξέρει μπάλα, αλλά δεν είναι φορ και δεν έχει κάποιον κεντρικό επιθετικό για να συνεργαστεί. Έχει βοηθήσει την ομάδα, αλλά δεν την έχει πάρει από το χέρι για να την τραβήξει μπροστά. Ο Ιτούρμπε ζήτησε και πήρε τον χρόνο του, είπε μάλιστα πως μόλις έχει ξεπεράσει έναν τραυματισμό. Στον Άρη δεν έδειξε τίποτα έως τώρα και δεδομένο πως έχουμε περάσει τα μισά της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος, αναρωτιέμαι για το πότε θα μας δείξει αυτά που μας είχε υποσχεθεί.

Τελειώνουμε με το τέρμα. Ο Κουέστα είναι για τέταρτη χρονιά στην ομάδα μας, κάτι που πολλοί λίγοι ξένοι έχουν κατορθώσει. Είναι πλέον ένας δικός μας, ένας παίκτης που συνδέεται άρρηκτα με τον Άρη. Έχει κάνει λάθη, αλλά έχει δώσει και υπέροχες παραστάσεις κάτω από τα γκολπόστ του. Είναι αδιαφιλονίκητα ο πορτιέρο της ομάδας σε αντίθεση με τον Βραζιλιάνο Ντένις που ήρθε για να κολλήσει τα τελευταία του ένσημα και για να προσφέρει μια καλή αμοιβή στον μάνατζέρ του. Πίσω από τον Κουέστα θα έπρεπε να υπάρχουν ένας ή δύο Έλληνες πιτσιρικάδες, από αυτούς που η ομάδα μας παλιότερα έβγαζε κατά δεκάδες...

Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΑΡΗΣ

Θα ήθελα να κλείσω τον απολογισμό μου με ένα κείμενο που μου έστειλε ένας αγαπητός φίλος, ο Θανάσης Χατζηαθανασίου που αγαπάει τον παλιό καλό Άρη, όσο κι εγώ. Παραθέτω κάποια αποσπάσματα:

...

Ο ΑΡΗΣ επέστρεψε από το χθες. Ήρθε με το περήφανο του άτι και εντυπωσίασε τους πάντες με την περίλαμπρη του νίκη.

Ήρθε φορτωμένος με δάφνες για να αποδείξει ότι λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά.

Ήρθε σαν αυτοκράτορας, μεγαλοπρεπής, γενναίος, αποφασιστικός, πολεμοχαρής, για να αποδείξει ότι παραμένει Θεός του πολέμου.

Ήρθε με τους τίτλους, τα τρόπαια και την ιστορία του για ν΄ αποδείξει ότι σ΄ αυτόν ταιριάζει η δόξα και ότι απόλυτα του πρέπει η πρωτοπορία.

Ήρθε σωστός γυπαετός για να αποδείξει ότι πάντα ήταν θέση και όχι άρνηση.

Ήρθε σωστός τίγρης για να αποδείξει ότι ουδέποτε υπήρξε συγκεχυμένη κατάσταση αλλά ένας γίγας που ποτέ δεν χάνει από τη δύναμή του.

Υπέστη με καρτερία το μαρτύριο του πρόσφατου παρελθόντος.

Κουβάλησε με ψυχραιμία το Σταυρό,ανέβηκε αδιαμαρτύρητα το Γολγοθά και δεν εκλιπάρησε χάρη, όταν τον καταδίκασαν σε μαρτυρικό θάνατο, γιατί πίστευε ότι κάθε Γολγοθάς φέρνει την Ανάσταση.

Αυτός ο αδικημένος, αυτός ο σύλλογος που έπαιξε τον ρόλο του Προμηθέα, μόνος του, χωρίς δεκανίκια, στάθηκε στα πόδια του και περπάτησε στη λεωφόρο των μεγάλων πεπρωμένων του, για να ξεπεταχτεί και πάλι μπροστά και να αποδείξει ότι αυτός προηγείται και οι άλλοι έπονται.

Ειλικρινά κανένας άλλος σύλλογος δεν υπέστη όσα υπέστη ο ΑΡΗΣ.Κάθε άλλος στη θέση του θα είχε διαλυθεί. Όμως ο ΑΡΗΣ στάθηκε. Και ιδού τώρα που προβάλλει πανωραίος, μεγάλος και απλησίαστος. Αυτόν τον ΑΡΗ τραγουδά η κίτρινη οικογένεια. Γι΄αυτόν τον ΑΡΗ “έκαψε” τη Θεσσαλονίκη. Αυτόν τον ΑΡΗ καμαρώνει η συμπρωτεύουσα πρώτο. Γι΄ αυτόν τον ΑΡΗ οργάνωσαν φιέστα οι υπέροχοι και ευγενείς κίτρινοι οπαδοί, που άναψαν και πάλι κεράκια.

ΑΡΗΣ, παιδί της δόξας, γίγας δαφνοστεφανωμένος, σύλλογος των τροπαίων, ομάδα των θριάμβων, συγκρότημα των τίτλων,οδεύει το δρόμο της ιστορίας του ραινόμενοςμε άνθη και συνοδευόμενος από τη λαϊκή του χορωδία που τραγουδά το μεγαλείο του και απαγγέλει το τρισένδοξό του.

Οι Αρειανοί ζούνε τις μεγάλες και ευτυχισμένες στιγμές τους, ενώ ο απόηχος του “Εδώ, εδώ, στο γήπεδο αυτό και σεις θα προσκυνήσετε τον ΑΡΗ τον Θεό”, ξανακούγεται και πάλι. ...

Το κείμενο γράφτηκε τα Χριστούγεννα του 1973 (!) από τον Γιώργο Σερπετζή με τον τίτλο «το Μεγαλείον του Άρεως». Παρότι μας χωρίζουν σχεδόν 50 χρόνια από τη συγγραφή του, το κείμενο είναι επίκαιρο όσο ποτέ, θα μπορούσε να είχε γραφτεί κάλλιστα για τον φετινό Άρη. Και αυτό ίσως είναι το μεγάλο πρόβλημα του Άρη, καθώς δεν είναι το κείμενο διαχρονικό, αλλά η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο σύλλογος μας: αποκλεισμένος σε έναν φαύλο κύκλο όπου όλα επαναλαμβάνονται...

Η ευχή μου λοιπόν για το 2022 είναι να κατορθώσει ο Άρης, ο θρυλικός Θεός του πολέμου, ο μεγάλος αυτός σύλλογος, να σπάσει αυτόν τον κύκλο, να διαλύσει την επαναληπτικότητα που τον παγιδεύει εδώ και πάνω από 50 χρόνια, και να προχωρήσει σε ένα άλλο επίπεδο, αυτό που ήταν προσδοκία πολλών γενεών, αλλά και της δικής μας...

Χρόνια πολλά και καλό 2022 λοιπόν, με επιτυχίες για τον Άρη μας

ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ

ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΚΑΙ ΣΤΟ BLOG ΜΟΥ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ SPORTDOG.GR