Η 30η Δεκεμβρίου 1973 ήταν μια άσχημη μέρα για την ομάδα μας που έχασε με 2-4 από τον Ολυμπιακό, αλλά κυρίως γιατί έχασε μετά από το παιχνίδι αυτό τον Νίκο Χρηστίδη, τον θρυλικό τερματοφύλακα του, όταν ο τελευταίος κρίθηκε, άδικα κατά τη γνώμη μου, υπαίτιος για την ήττα και διεγράφηκε από τον σύλλογο.

 Ωστόσο είχε και κάτι καλό η συγκεκριμένη μέρα. Η φωτογραφία που σας παραθέτουμε εδώ είναι αρκετά σπάνια και υπάρχει μόνο στο αρχείο μας. Απεικονίζει τον Στέλιο Παπαφλωράτο κατά την εισοδο του στον αγωνιστικό χώρο, αγκαλιά με τον έφορο της ομάδας μας τότε, και πρόσφατα εκλιπόντα, Λεωνίδα Ποζάνη.

Η συγκίνηση που βλέπουμε στο πρόσωπο του Λεωνίδα είναι ενδεικτική του πως "ένιωθε" τον ρόλο του στην ομάδα και πόσο αγαπούσε τους παίκτες του! Ο Λεωνίδας Ποζάνης που δυστυχώς κηδεύτηκε εχθές, πρόλαβε βέβαια κατά τη διάρκεια των χρόνων που ακολούθησαν το 1973, να δει τον Στέλιο να ανδρώνεται, να κάθεται επάξια κάτω από τα γκολπόστ του Άρη και να φτάνει μέχρι να διεκδικήσει τον Πανελλήνιο τίτλο και μια θέση στην Εθνική ομάδα. 

Ήταν το κέρδος μια κακής κατά τα άλλα ημέρας...

Γιατί παντού υπάρχει κάποιο κέρδος, ακόμη και στις μεγαλύτερες αποτυχίες...

(Η φωτογραφία δόθηκε στη σελίδα μας από τον ίδιο τον Λεωνίδα Ποζάνη)

ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ