Επέστρεψε και ο ΑΡΗΣ λοιπόν, αλλά όχι στην κανονικότητα των άλλων, αλλά στην σκληρή πραγματικότητα. Γιατί για τον ΑΡΗ ο ρεαλισμός δεν ήταν ποτέ, κάτι το κανονικό γι’ αυτόν.
Γνωρίζαμε πως το ποδόσφαιρο θα ξαναρχίσει στην Ελλάδα, όπως ξέρουμε τι αυτό συνεπάγεται. Το άθλημα πέραν του γεγονότος, πως δεν ακολουθεί σε ανάπτυξη, ούτε τις ψεύτικες ειδήσεις, ούτε τον επικοινωνιακό πόλεμο ανάμεσα στις ανώνυμες εταιρίες, ούτε βεβαίως τα όσα συμφέροντα, πολιτικά ή οικονομικά.
Πρεμιέρα λοιπόν κατέγραψαν τα πλεί οφ στο γήπεδο “Κλεάνθης Βικελίδης” το οποίο αν και άδειο δεν είναι ποτέ βουβό. Δεν υπήρξε ποτέ άνευ πνεύματος, λυρικότητας και λόγω της ποδοσφαιρικής του κατασκευής, Ναός αληθινός. Αρκούσε προχθές ο κύριος Στέλιος, που αν και η ανάγκη του για οξυγόνο μέσω της συσκευής είναι υπαρκτή, χωρίς την ανάγκη του ΑΡΗ η αναπνοή δυσκολεύει περισσότερο και για τον ίδιο, αλλά και όλους εμάς που μείναμε εκτός γηπέδου.
Ο ΑΡΗΣ δεν είχε να αντιμετωπίσει μόνο τον ΟΦΗ, αλλά πριν από αυτόν, είχε να δώσει μάχες εκτός αγωνιστικού χώρου. Το μπαν της παγκόσμιας ομοσπονδίας με ευθύνες της ΕΠΟ, δεν εμφανίστηκε ξαφνικά, αλλά όπως και το κάθετι που αφορά τον ΑΡΗ, ήταν αναμενόμενο ως πάγια πρακτική του συστήματος.
Η πίτα έχει ανοίξει πάλι, με ΑΡΗ, ΟΦΗ,Ατρόμητο και Λάρισα να μπλέκονται στα πόδια του λεγόμενου συνασπισμού τεσσάρων ΠΑΕ με ιδιοκτήτες μεγάλου βεληνεκούς. Οι υπόλοιπες ομάδες ψάχνουν εναγωνίως θέσεις στην Σούπερ Λιγκ. Το πρωτάθλημα έχει πιάσει πάλι Λιμάνι, παρά την επανάσταση που κήρυξαν οι δύο δικέφαλοι, που μονοπώλησαν τους τίτλους τα τελευταία δύο χρόνια. Τόσο κράτησε ο “ιερός πόλεμος”, τόσο άντεξαν...
Περιμένοντας λοιπόν την κυβέρνηση να υπογράψει μνημόνιο με τη FIFA, με το θέμα του ΑΡΗ να μπαίνει και αυτό στη συμφωνία, εντούτοις υπάρχει ένα ακόμα μεγάλο ζήτημα. Με ποιον τελικά είναι ο ΑΡΗΣ;
Όλοι αυτοί δεν καταλαβαίνουν ένα μόνο πράγμα. Ο ΑΡΗΣ ότι κέρδισε ως τώρα το κέρδισε γιατί ήταν μόνος του. Ότι έχασε, το έχασε γιατί δεν ήταν με κανέναν και όλοι ήταν εναντίον του. Ο ΑΡΗΣ είναι μία ομάδα που φτιάχτηκε, όχι γιατί έπρεπε να υπάρχει ένας ΑΡΗΣ. Αλλά γιατί αν δεν υπήρχε θα τον ανακάλυπταν καθημερινά οι φίλοι και οπαδοί του. Γιατί είναι ο σύλλογος που χαλάει τη μαρμίτα, που φτιάχνουν οι υπόλοιποι, για να κάνουν μπίζνες, πολιτική και ψεύτικες ειδήσεις που καταστρέφουν το άθλημα.
Ο ΑΡΗΣ όντως τελικά δε βάζει μυαλό. Δεν είναι με κανέναν. Γιατί δε του έχει χαριστεί ποτέ τίποτα, γιατί δε θα του χαριστεί τίποτα στο μέλλον. Γιατί κανένας ΑΡΕΙΑΝΟΣ δε θέλει τίποτα που δε μπορεί να κατακτήσει μόνη η ομάδα του...
Ο ΑΡΗΣ δείχνει πως αγαπάει το ποδόσφαιρο, όντας ο μοναδικός που κερδίζει μέσα στο γήπεδο, χωρίς να ψάχνει τρόπους έξω από αυτό, για να καταβάλει τους αντιπάλους του. Είναι η μοναδική ομάδα που διατηρεί το γήπεδο της, το γήπεδο Χαριλάου γεμάτο από κόσμο, τη στιγμή που οι υπόλοιποι πάνω και κάτω από αυτόν στη βαθμολογία, έχουν χάσει πάνω από το 50% των εισιτηρίων τους. Ιδιαίτερα οι ομάδες κάτω από τον ΑΡΗ ψάχνουν φιλάθλους για να γεμίσουν έστω μία κερκίδα, ενώ οι άλλες οι λεγόμενες παραδοσιακές δυνάμεις μετρούν μονάχα οπαδούς και όχι φιλάθλους, κάτι που ο ΑΡΗΣ έχει διατηρήσει σε πληθώρα.
Είναι σε όλους πια γνωστό και κατανοητό, πως αν άλλη ομάδα, άλλος σύλλογος είχε περάσει όσα πέρασε ο ΑΡΗΣ και περνάει ακόμα από το 1997 και μετά, τότε να είναι απολύτως πεπεισμένοι πως θα αποτελούσαν ήδη μακρινή ιστορία!!!
Ο ΑΡΗΣ είναι μία ιδέα που όμοια της δεν υπάρχει στον ποδοσφαιρικό χάρτη, με βάση τις ευκαιρίες που είχε και διατηρεί ακόμα, μαζί με τις απίστευτες μεταφυσικές αντοχές της. Ευκαιρίες για τίτλους, για απόλυτο μεγαλείο, για να επιβληθεί και ελέγξει πλήρως το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, ακόμα και να πάρει τίτλο στην Ευρώπη!!!
Δεν αστειευόμαστε με την παραπάνω τοποθέτηση. Απλώς τα όνειρα του ΑΡΕΙΑΝΟΥ δεν τελειώνουν ποτέ. Η εκδίκηση του θα είναι αυτή. Η εκδίκηση των ονείρων του...
Λατρεύουμε τόσο υπέρμετρα αυτό το σύλλογο, που δεν θεωρούμε για ταβάνι τον ουρανό. Αλλά το όνειρο πως ο ΑΡΗΣ θα κατορθώσει μία ημέρα να πανηγυρίσει το Πρωτάθλημα, με τον τρόπο που θέλει. Τίμια, καθαρά και με τις δικές του δυνάμεις!!!
Γι’ αυτό δε γίναμε ΑΡΗΣ για τους τίτλους. Πλην αυτών που έχουμε κερδίσει πανάξια και με την αγωνιστική υπεροχή των ομάδων μας!!!
Υ.Γ. Αφορμή του σημερινού άρθρου η παρουσία του κυρίου Στέλιου, στην κερκίδα των επισήμων, παρά τις απαγορεύσεις για τις ευπαθείς ομάδες, παρά τη βροχόπτωση, αψηφώντας τον κορωναιό, για να δει τον αγαπημένο του ΑΡΗ, να κερδίζει ακόμα μία φορά. Του ευχόμαστε καλή δύναμη, για να μπορεί να βλέπει τον ΑΡΗ για άλλα 60 χρόνια!!!
Αριστοτέλης Δεληγιάννης
