Το χθεσινό 0-0 είναι πραγματικά ένα αποτέλεσμα που αποτυπώνει ουσιαστικά, το πόσο ανέτοιμος είναι ο ΑΡΗΣ, για τους γνωστούς λόγους προσθηκών, νέων προσδοκιών με βάση την περσινή καλή χρονιά και φυσικά το μόνιμο όπως καταντά πρόβλημα της μη κατάκτησης τίτλου.
Βέβαια ο τελευταίος λόγος δεν είναι μία τωρινή κατάσταση, αλλά έχει να κάνει με συγκυρίες που επιβαρύνουν κάθε χρόνο το στόχο. Πάντως και το -6 έχει ως τώρα πετύχει το σκοπό του, αφού δεν ακούμε κάτι άλλο για τον “κακό” ΑΡΗ πριν από κάθε ματς, όπως μας είχαν συνηθίσει οι δαιμόνιοι ντετέκτιβ των “ανοικτών” ή κλειστών καναλιών και ραδιοφώνων, τοπικών και μη.
Ο Άκης Μάντζιος χθες είχε να διαχειριστεί απουσίες πέντε παικτών, έπρεπε δηλαδή να κατεβάσει μία ομάδα που θα μπορέσει να διασπάσει μία κλειστή άμυνα. Όμως ο Φέστα δεν του δωσε ακριβώς αυτό, αλλά ένα συνδυασμό με πρέσιγκ κοντά στο κέντρο και εν συνεχεία το αμυντικό γρήγορο τρανζίσιον, που δεν επέτρεψε τελικά στον ΑΡΗ να σκοράρει. Η φάση του Καμαρά στην αρχή, μας δείχνει από τη μία προχειρότητα στο τελείωμα των φάσεων, αλλά και έλλειψη σοβαρότητας όσον αφορά γενικότερα το πνεύμα κάθε αγώνα, από την πλευρά των παικτών.
Για απειθαρχία δε μπορούμε να μιλήσουμε, άλλωστε είναι γνωστά στον πλανήτη ΑΡΗ και θα το είχαμε ξεχωρίσει μέσα σε άλλα, λόγω παλαιότερης γνώσης. Η εμπειρία των παικτών είναι δεδομένη, αυτό που λείπει είναι η συναίσθηση των στόχων και η τελική τους επίτευξη. Εδώ κολλάει το -6, που μας έχει βγάλει εκτός στόχων πνευματικά και είναι σαν να περιμένει η ομάδα να επανέλθουν στο βαθμολογικό πίνακα.
Χαιρόβιτς και Γκαρσία κλήθηκαν να σηκώσουν το βάρος της δημιουργίας, όπου δεν βοήθησαν καθόλου τα τρία χαφ, με τον Ντιαγέ να μην καλύπτει χθες σωστά τη θέση του 8, ούτε βεβαίως στην πίεση του αντιπάλου που ανέβαζε τον Απόλλωνα, βγάζοντας τον από την άμυνα πρώτιστα και μετά σε κόντρα επιθέσεις. Οι δύο εξτρέμ των φιλοξενούμενων, άφησαν πίσω τους Γκάνεα-Σούντγκρεν που δεν έδωσαν βοήθειες επιθετικά στις πτέρυγες. Ο Κουέστα κινήθηκε σε υψηλά στάνταρ ξανά και ευτυχώς γιατί θα μπορούσε η “Ελαφρά Ταξιαρχία” να φύγει ακόμα και με το διπλό σε μία ή δύο περιπτώσεις.
Μετά την ισοπαλία, μερίδα του τύπου και φυσικά του κόσμου, έθεσαν ζήτημα προπονητή. Αυτά είναι γνωστά στην Ελληνική πραγματικότητα, με τον Άκη Μάντζιο να έχει όντως δύσκολο έργο, μεγάλο ρόστερ, νέες προσωπικότητες και μόνο 11 θέσεις για το χορτάρι. Είναι ζήτημα υπομονής να ρολάρει μία ομάδα με τόσες επιλογές, αλλά και θέμα το ξαναλέμε να τεθούν οι στόχοι πέρα από το -6. Είναι βαθμοί που μπορούν να μη ληφθούν υπόψιν αν η πορεία εξελιχθεί όπως πέρσι σε πορεία πρωταθλητισμού.
Θέματα συστημάτων, επιλογές παικτών, αλλαγές και κοουτσάρισμα λύνονται με καθαρό μυαλό και μόνο!!!
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ
