Το είχε πει μια τουρκάλα μάγισσα το 1913, όταν μια παρέα από παιδιά την ρώτησαν για την ομάδα που επρόκειτο να φτιάξουν. «Θα γίνει ένας σπουδαίος σύλλογος, εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων θα σας αγαπήσουν παράφορα, ωστόσο αυτή η ομάδα θα είναι σκληρή απέναντι στους φίλους της! Πολλά σεκλέτια και καημοί θα πνίγουν τις καρδιές των φίλων της, αυτοί όμως θα την αγαπάνε ακόμη περισσότερο, σε μια περίεργη σχέση πάθους»!
Ο Άρης είναι γούστο που φτάνει τα όρια του βίτσιου. Είναι μια κατάσταση που μπορεί να οδηγήσει στην ευτυχία, αλλά μόνο μετά από το επώδυνο πέρασμα από μύρια κύματα μέχρι να φτάσεις εκεί!
Αυτό κάνει ο Άρης: πληγώνει και μετά ανταμείβει. Αυτό πάθαμε και σήμερα. Αντιμέτωποι με την ουραγό και κατά κοινή ομολογία χειρότερη ομάδα του πρωταθλήματος, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, ο Άρης έφτασε σε οριακό σημείο για να πέσει στο βάραθρο, αλλά τελικά κρατήθηκε από κάποιο σκοινί και σκαρφάλωσε και πάλι ψηλά!
Και όταν λέμε βάραθρο εννοούμε φυσικά το σημείο στο οποίο θα έφερνε η παραμικρή απώλεια βαθμών τις σχέσεις των οπαδών με τη διοίκηση, των παικτών με την κερκίδα, των παικτών με τον προπονητή, τον προπονητή με τους οπαδούς, τη διοίκηση με τον Πάρντιου. Θα είχαμε μια ομάδα στα πρόθυρα διάλυσης και μια βδομάδα για να μαζέψουμε τα κομμάτια μας πριν το επόμενο «σκληρό» παιχνίδι, αυτό με τον ΠΑΟ στη Λεωφόρο.
Η κατάσταση αυτή αποφεύχθηκε ευτυχώς χάρη στα δύο γκολ που πέτυχαν οι Ζερβίνιο (63’) και Γκρέι (74’). Αυτά τα γκολ ανέτρεψαν το εις βάρος του Άρη σκορ που έχανε από το ημίχρονο με 0-1 εξαιτίας ενός τέρματος του Μάντζη.
Ο Άρης υπήρξε απαράδεκτος, ένα σύνολο παικτών που ιδιαίτερα στο Α μέρος έδειχναν να μην ξέρουν γιατί βρίσκονται στο γήπεδο. Οι γηπεδούχοι ήταν σαστισμένοι και στο ξεκίνημα του Β μέρους, από τύχη και Κουέστα δεν δέχτηκαν δεύτερο τέρμα αλλά τελικά η είσοδος του Ματέο Γκαρσία και μετά του Γκρέι άλλαξαν τις ισορροπίες. Οι παίκτες των κιτρίνων κατάλαβαν πως μπροστά τους είχαν μια από τις χειρότερες άμυνες και έτσι κατόρθωσαν να αντιστρέψουν το σκορ, φτιάχνοντας το κλίμα, αφού προς στιγμή φαινόταν πως θα ξεσπούσαν τεράστιες καταιγίδες επάνω από το Κλεάνθης Βικελίδης!
Δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορούσαμε να κρατήσουμε στη μνήμη μας, κάποιος που θα ήταν δυνατόν να εκθειάσουμε. Εξαίρεση ο Ματέο Γκαρσία που θύμισε τον παλιό καλό του εαυτό που τόσο μας είχε λείψει. Συνέβαλε στην αγωνιστική ανόρθωση της ομάδας, σέρβιρε το γκολ της ισοφάρισης και γενικά έδειξε ότι ξέρει να παίζει μπάλα!
Ο διαιτητής σίγουρα δεν πρέπει να απόλαυσε τα απαράδεκτα υβριστικά συνθήματα προς την μητέρα του. Ωστόσο μάλλον πρέπει να τα προκάλεσε, αφού η απαράδεκτη για ακόμη μια φορά διαιτησία του εναντίον του Άρη παραλίγο να τινάξει το παιχνίδι στον αέρα. Αποκορύφωμα ήταν το ξεκάθαρο πέναλτυ που δεν έδωσε στον Άρη, ακόμη και μετά από το VAR, στο χέρι που έκανε ο Μύγας στο 26’.
Ο Άρης στις λίγες τελικές που δημιούργησε, είχε ένα δοκάρι με τον Πάλμα, ενώ του ακυρώθηκε γκολ από το VAR (σωστά) στο Α μέρος.
Ο κόσμος λίγος, ελπίζουμε περισσότερος στα επόμενα εντός έδρας, ενώ τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του ολυμπιονίκη και φανατικού οπαδού του Άρη, Αλέξανδρου Νικολαΐδη.
Άρης: Κουέστα, Οντουμπάτζο, Φαμπιάνο, Ενκουλού, Μαζικού, Νταμπό (56' Ματέο Γκαρσία), Ετέμπο, Καμάτσο, Πάλμα (67' Γκρέι), Μαντσίνι (42' Μάνου Γκαρθία), Ζερβινιό (67' Ιτούρμπε).
Ιωνικός: Χουτεσιώτης, Σάκιτς (76' Σάκιτς), Ρομαό, Αντούνες, Μύγας, Άοσμαν (76' Μεντόσα), Φαντιγκά, Λοβέρα (46' Σεμπά), Κάνιας (52' Τσιμπσά, 76' Μάσας), Ελευθεριάδης, Μάντζης.
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ
