Πέρα από τις όποιες αμφιβολίες σε κάθε φάση που συμβαίνει στα παιχνίδια του ελληνικού ποδοσφαίρου, υπάρχει και αυτή η ακατανίκητη διάθεση να αλλάξουμε τους κανονισμούς, επειδή το θέλει αυτός που το “κυβερνά” κάθε φορά.
Είναι γνωστό σε όλους πλέον πως μπορεί κάποιος να πάρει τη θέση του χαλίφη και να γίνει χαλίφης. Τότε μπορεί να αλλάζει κανονισμούς, να απαιτεί την ατιμωρησία μόνο για δικές του παρανομίες, ακόμα και να αλλάζει τον τρόπο που το παιχνίδι ξέρει να δείχνει στους θεατές την εξέλιξη του.
Η χθεσινή φάση του πέναλτι δε σηκώνει πολλή συζήτηση. Είναι ξεκάθαρο πως ο Ινσούα πάει για μπάλα, βρίσκει μπάλα και η φορά του ποδιού δημιουργεί φυσικά την επαφή στο πόδι του Πέλκα, που έξυπνα πέφτει και το κερδίζει, γιατί πολύ απλά δεν είναι!!!
Είναι αυτό που είχε πει ο Αλεξανδρής. “Εγώ πέφτω γιατί θέλω να πάρω πέναλτι, εσείς γιατί τα δίνετε;”
Όμως εδώ πάμε και στο άλλο άκρο. Οι συγκεκριμένοι που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο ανακαλύπτουν συνεχώς νέους κανονισμούς στον πειθαρχικό έλεγχο. Δεν έχουν μάθει ακόμα αν είναι οφ σάιντ ο Μαουρίτσιο, για την οποία είχαν ξεσηκώσει ποδοσφαιρικούς κανονισμούς με βιντεάκια άσχετα, με φάσεις που δεν ήταν σε τίποτα ίδιες με τη συγκεκριμένη, δεν έχουν μάθει ή δεν δέχονται πως σε καμιά χώρα του κόσμου που παίζεται προηγμένο ποδόσφαιρο, ο διαιτητής δεν κρατά ποτέ καθυστερήσεις για τους πανηγυρισμούς των γκολ ή πως ο κάθε σπίκερ έχει δικαίωμα στην άποψη, γιατί πολύ δημοκρατικά η ελευθερία του λόγου προστατεύεται και αυτή από το Σύνταγμα της χώρας. Πάντως όση μπάλα ξέρει αυτός άλλη τόση ξέρετε κι εσείς!!!
Αυτοί που ζήτησαν VAR γιατί τους αδικούσε ο Ολυμπιακός, τη στιγμή που οι ίδιοι αδικούσαν μικρότερες ή μεσαίες ομάδες, η γραμμή του οφ σάιντ δεν υπήρχε στο γκολ που πέτυχαν στη Λαμία, όπως και η κάμερα δεν ήταν καν στην ευθεία!!! Τώρα μιλάνε για τη λειτουργία του λες και αυτοί ξέρουν, όπως αυτός ο Σέζος που γύρισε δύο φάσεις πίσω για να δούμε αν είναι οφ σάιντ την ώρα που ο Κουέστα κάνει βολέ.
Όταν λοιπόν θέλετε να κάνετε υποδείξεις μάθετε τη μπάλα όπως είναι, όχι όπως σας συμφέρει!!!
Τέλος να πούμε γι’ αυτή την έρμη την επαφή. Ήταν τα πρώτα ματς ξένων διαιτητών και για κακή σας τύχη ήταν Ισπανοί, Ιταλοί και Γερμανοί. Πάει να πει πως άφηναν παιχνίδι κάτι που δεν μπορούσατε να διαχειριστείτε, αφού όλοι οι “αδικημένοι” είχατε μάθει να πέφτετε με το παραμικρό, με τους Έλληνες διαιτητές να σφυράνε το παραμικρό με το παιχνίδι να σταματάει κάθε 20 δεύτερα, μπορεί να λέμε και πολλά.
Οι ξένοι σας έλεγαν συνεχώς να σηκωθείτε γιατί η ξάπλα δηλώνει και τεμπελιά. Τώρα πλέον οι ξένοι διαιτητές έρχονται από πρωταθλήματα σχεδόν ίσης αξίας με το ελληνικό ή ένα κλικ παραπάνω όπως το Ελβετικό.
Η επαφή στο ποδόσφαιρο είναι απαραίτητη. Όταν το μαρκάρισμα δεν είναι σκληρό και ο αμυντικός βρίσκει πρώτα μπάλα και εν συνεχεία απλώς ακουμπάει χωρίς να χτυπάει, δεν είναι φάουλ, όπως δεν είναι και πέναλτι που είναι η κλασσικότερη ευκαιρία για γκολ, που κρίνει αγώνες!!! Κάνατε λάθος, δεχτείτε το σαν άντρες επιτέλους. Πείτε το και μια φορά, σαν εξυγιαντές που είστε και θέλετε να σώσετε το ποδόσφαιρο από τα λάθη του παρελθόντος.
Έχετε δίκιο σε ένα πράγμα. Όταν δε μπορείτε να κερδίσετε υπάρχει πόνος. Αλλά όταν χάνετε εκεί φαίνεται η αξία του ηττημένου κι αυτό χωρίς ίχνος εμπάθειας από πλευράς μας!!!
