Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει στο gazzetta.gr για τη συνάντηση του BIG 4 που στην πραγματικότητα δεν το αφορά το ποδόσφαιρο και δεν το αντιμετωπίζει ως ανεξάρτητη επιχειρηματική δραστηριότητα.
Κάτι πήγε να ψελλίσει στην περιβόητη συνάντηση του BIG 4 ένας από τους εκπρόσωπος των UEFA και FIFA περί λόμπι στο ελληνικό ποδόσφαιρο και στις εκλογές της ΕΠΟ... Τον κοίταξαν όλοι αμήχανα και με βλέμμα γεμάτο απορία. Νομίζω όλο το BIG 4 ήθελε να σηκωθεί όρθιο να του τραβήξει το μαγουλάκι ή το αυτάκι και να του πει “ρε μπαγασάκο ήρθες εσύ εδώ να μας πεις για λόμπι;
Στείλε τα χαιρετίσματά μας στο Μισέλ και τον Μπλάτερ. Αλήθεια που βρίσκονται αυτά τα παιδιά, είναι έξω ή τους έχουν πουθενά υπό περιορισμό...”. Δεν του τα είπαν ακριβώς έτσι, αλλά γρήγορα κάθισε κάτω και κάπου εκεί σταμάτησε η κουβέντα...
Μαζεύτηκε ο ανθρωπάκος που μας ήρθε από τα κρύα, ταράχτηκε άλλωστε και ενοχλήθηκε η κουλτούρα του, όπως μας είπε στις δηλώσεις του, από τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονταν οι BIG 4 του ελληνικού ποδοσφαίρου εντός της αιθούσης. “Welcome to the jungle my friend...” που λένε και στο χωριό σου. Εδώ τα δικά μας τα παιδιά δεν έχουν τον δικό σας πολιτισμό... Να σου πω την αλήθεια λογικά οι τρεις από τους τέσσερις, αν όχι και οι τέσσερις την ώρα που μιλάγατε το κουμπούρι στην τσέπη το είχαν...
Κάπου εκεί τελείωσε και η ουσία του πράγματος και όλοι επέστρεψαν στον κόσμο τους. Αλλος όσο μίλαγαν οι άλλοι, καίγονταν να μάθει αν ήταν τόσο καλός ο Αλμπάνης στο Βόλο, άλλος αν πίεζε ο ΟΦΗ κι αν υπήρχε περίπτωση να ισοφαρίσει, άλλος αν ήταν κανονικό το γκολ του Καμαρά ή είχε κάνει φάουλ ο Ελ Αραμπί και άλλος πώς πάνε τα νούμερα στο μεσημεριανό χωρίς τον Λιάγκα. Ο καθένας με τα άγχη του...
Το κοινό από την άλλη, οι φίλαθλοι, κάθε λίγο και λιγάκι στο F5 για να δουν στα ειδησεογραφικά sites αν θα βγει “λευκός καπνός”. Μετά από περίπου 3,5 ώρες βγήκε. Λευκός ήταν, αλλά είχε λέει σχήμα ανοικτής παλάμης...
Κάπως έτσι επιστρέψαμε στην καθημερινότητά μας. Αλλος στο παραμύθι του, ότι όλα θα φτιάξουν, άλλος στον μύθο του, ότι τώρα όλα είναι καθαρά, κάποτε ήταν βρώμικα, άλλος στον εφιάλτη του, ότι 20 χρόνια δεν συνέβαινε τίποτα τέτοιο, εδώ και δύο χρόνια έχει χαλάσει το ποδόσφαιρο...
Θα επιστρέψω κι΄εγώ στον νταλκά μου και την μόνιμή άποψή μου εδώ και πάνω από μια δεκαετία.
Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα δεν θα αλλάξει ποτέ, αν δεν ασχοληθούν με αυτό επιχειρηματίες των σπορ. Αν το ποδόσφαιρο είναι το μέσο για να κάνει ο όποιος ιδιοκτήτης μεγάλης ΠΑΕ τις άλλες δουλειές του, αν είναι το μέσο για να γίνει γνωστός ο επιχειρηματίας στις πλατιές μάζες, τότε το ποδόσφαιρο δεν θα αλλάξει, γιατί δεν αφορά κανέναν από αυτούς που το διαφεντεύουν, να αλλάξει.
Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα θα αλλάξει όταν ιδιοκτήτες των μεγάλων ΠΑΕ θα έχουν ως προτεραιότητα τους, επιχειρηματική, το ποδόσφαιρο. Μόνο σε αυτή την περίπτωση θα τους αφορά, θα τους νοιάζει, θα τους πονά, το προϊόν, η εικόνα του, η απήχησή του, η εμπορικότητά του. Σε καμία άλλη περίπτωση. Αλήθεια υπάρχει έστω και ένας που πιστεύει ότι η επιχειρηματική προτεραιότητα του Μαρινάκη, του Σαββίδη, του Μελισσανίδη, του Αλαφούζου, είναι το ποδόσφαιρο; Η μήπως ήταν του Κόκκαλη, του Βαρδινογιάννη, του όποιου τέλος πάντων. Οχι βέβαια. Ποτέ δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Το ποδόσφαιρο ήταν πάντα το μέσο για τις άλλες δουλειές του επιχειρηματία, για τις άλλες επιδιώξεις, για τις σχέσεις με την Κυβέρνηση, για χίλιους δυο λόγους ανάλογα με την περίπτωση του κάθε ενός, όχι όμως για το ποδόσφαιρο...
“Μα δεν θέλουν καθαρό, τίμιο, δίκαιο, χωρίς βία ποδόσφαιρο;” αναρωτιούνται πολλοί. Δεν είναι ότι δεν το θέλουν, δεν τους αφορά. Αυτό που θέλουν είναι να κάνουν επίδειξη δύναμης μέσω του ποδοσφαίρου. Να δείχνουν την κυριαρχία τους, την δύναμή τους, την εξουσία τους και για να το πετύχουν αυτό απαιτείται η πρωτιά. Αν μπορεί να έρθει καθαρά έχει καλώς, αν όχι θα έρθει με τον τρόπο τους, αλλά θα έρθει.
Τελεία, χωρίς παύλα...
πηγή άρθρου: gazzetta.gr
