Για ένα ακόμα παιχνίδι είδαμε έναν ΑΡΗ στο γνωστό μοτίβο παιχνιδιού, που σημαίνει πως δεν έχει βάλει τίποτα καινούριο στο τρόπο που κυρίως επιτίθεται, αντεπιτίθεται, αρχίζει και τελειώνει τις φάσεις.
Αυτό έχει να κάνει ως συνήθως με ομάδες που αργούν εξαιρετικά να προβούν σε αλλαγές ή προσθήκες από τον καιρό της προετοιμασίας. Ο ΑΡΗΣ αργεί να κάνει τις απαραίτητες προσθήκες τη στιγμή που τις έχει ανάγκη. Αυτό σημαίνει πως το μοντάρισμα αλλάζει, από αυτό το σημείο μέχρι και το πρώτο επίσημο ματς που τα τελευταία τρία χρόνια είναι ευρωπαϊκό. Είναι σημαντικό, για να μην πούμε σπουδαιότατο, για μία ομάδα που θέτει στόχους τίτλων και πορείας σε διεθνές επίπεδο να λειτουργεί ακριβώς με αυτή τη συνθήκη.
Ο ΑΡΗΣ έχει θέμα γενικότερα οργάνωσης, ηγεσίας, μάρκετινγκ και βεβαίως μάνατζμεντ! Δεν έχει τους κατάλληλους ανθρώπους στις οργανικές θέσεις ή ακόμα χειρότερα δεν δημιούργησε τέτοιες θέσεις για να τις καλύψει ανάλογα. Από τη στιγμή που έφυγε ο Άγγελος Χαριστέας το μοντέλο του τεχνικού διευθυντή έπαψε να υπάρχει. Τεράστιο πρόβλημα δημιουργεί η έλλειψη ανοιχτών αγορών για τις μεταγραφές, που αυτό σημαίνει από την αρχή απουσία στρατηγικού σχεδιασμού.
Η διοίκηση προχώρησε σε μεταγραφές που της δημιούργησαν πρόβλημα, όπως του Ντουρμισάι και του Λάσκοφ. Η μία απέφερε την τιμωρία αδυναμίας μεταγραφών και η άλλη την αφαίρεση των έξι βαθμών, που για φέτος σημαίνει πως τέθηκε εκτός στόχων εξόδου όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στην κατοχή κάποιας θέσης παρόμοιας με της περσινής ή γιατί όχι και πιο υψηλής. Άρα έχουμε να κάνουμε με λειτουργία επιχείρησης που δε θέλει να ανέβει επίπεδο ή τουλάχιστον χείριστων αποφάσεων που πάνε κόντρα στο στόχο πρωταγωνιστή που θέτει ο ίδιος ο κ.Καρυπίδης εξ αρχής!
Επισήμως ο ΑΡΗΣ ταλανίζεται από υποθέσεις που δεν αφήνουν το τμήμα να αναπτυχθεί και με ευθύνη εσωτερική. Όταν δηλαδή γνωρίζεις ποια είναι η αντιμετώπιση της ΕΠΟ, προστατεύεις από την επένδυση που έχεις κάνει, μέχρι ολόκληρο τον οργανισμό που λέγεται ΑΡΗΣ. Πρέπει δηλαδή να εμφανίζεσαι πάντα άρτιος σε όλα.
Αγωνιστικά τώρα έχουμε να επισημάνουμε τα εξής. Οι προσθήκες ναι μεν άργησαν να γίνουν με τα ματς της Ευρώπης, αλλά ως τώρα δεν έχουν προσφέρει τα μέγιστα, για να μην πούμε πολύ λίγα. Ο Καμαρά παρά το γεγονός πως ήρθε σαν το βαρύ φορ, μας μπέρδεψε σίγουρα λόγω σωματότυπου, αλλά βγήκε σκέτο επιθετικός, με δυνατότητες περιφερειακού παίκτη. Ο Μήτρογλου υπήρξε το μέγα λάθος και άποψη χρημάτων και από την άποψη αποδέσμευσης. Δηλαδή λαμβάνει μισθό υπέρογκο για το τίποτα. Λάθος από τεχνικό ως εντελώς τελικά διοικητικό. Το ίδιο σχεδόν συμβαίνει με τον Ντουάρτε, που από πέρσι δεν υπάρχει η δυνατότητα, η θέληση να λυθεί το συμβόλαιο του. Ο Ιτούρμπε, ο Γκαρσία είναι δύο υποθέσεις που ήρθαν με τις καλύτερες περγαμηνές αλλά και οι δύο δεν έχουν το κίνητρο ή τη φόρμα να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις που έχουν τεθεί.
Ο Γκάμα όντως μεγάλος πλέον σε ηλικία, μπορεί να προσφέρει μόνο για ένα ημίχρονο στο μάξιμουμ. Οι τέσσερις μπακ, πλην Γκάνεα είναι μόνο για άμυνα και κίνηση μέχρι λίγα μέτρα πάνω από το κέντρο, χωρίς καμία δυνατότητα επιθετικών ενεργειών και ανάπτυξης παιχνιδιού. Εδώ να πούμε το θέμα των στημένων φάσεων είναι γενικότερο, όπως και οι τελικές πάσες. Κανείς δε βλέπει κιτρινόμαυρη φανέλα, συμπαίκτη, φορ κτλ. Όλες οι μπαλιές βρίσκουν συνεχώς και για δύο χρόνια τουλάχιστον μόνο αμυνόμενους ή τον τερματοφύλακα. Όπως θα πούμε και πολλά άστοχα σουτ ή σουτ που επιχειρούνται ενώ υπάρχουν σώματα μπροστά και δε γίνονται έτσι με καλές προυποθέσεις.
Οι Μάνος, Λόπεθ είναι εντελώς καμένα χαρτιά από τη στιγμή που δεν υπάρχει γενικότερο επιθετικό πλάνο. Δε βοηθούν δηλαδή οι παράλληλες πάσες, οι τυφλές μπαλιές, οι χαλαρές πασούλες κτλ στο πουθενά. Άρα είτε υπάρχει φορ είτε όχι, ο συγκεκριμένος παίκτης που έχει αυτή τη θέση, αν δε μπορεί να δημιουργήσει μόνος του ευκαιρία, δεν υπάρχει περίπτωση να πάρει μπάλα έτοιμη απλά για εκτέλεση. Δε λέμε καν για γκολ!!!
Θα σταθούμε και στη θέση του τερματοφύλακα όπου ο Κουέστα με την 6άδα που έχει μπροστά τους τέσσερις της άμυνας και τους δύο χαφ στο κέντρο, σταθεροποιήθηκε αλλά ακόμα δεν είναι αυτός που θα στηρίξει στόχους τίτλου. Πιστεύουμε πολύ στον Σιαμπάνη και στις δυνατότητες του. Είναι και Έλληνας και γνωρίζει πως μπορεί ο ΑΡΗΣ να στηριχτεί σε αυτόν. Είναι ίσως η μοναδική σίγουρη πρόταση που έχουμε για ένα ξεκίνημα σωστό και οργανωμένο.
Ο Ντιαγέ όπως έχουμε δει μπορεί να έρχεται από πίσω να φτιάξει παιχνίδι και να τραβήξει πάνω την ομάδα, αλλά ούτε αυτός έχει στήριγμα. Τζέγκο και Σάσα φτάνουν και αυτοί ως ένα σημείο στο γήπεδο κι αν φτάσουν περιοχή δεν την πατάνε, ούτε έχουν την τελική πάσα, ούτε βέβαια την προσπάθεια. Ο Μπερτόγλιο δεν είναι αυτός που ήταν, χωρίς ένα τρόπο γενικότερης αγωνιστικής εικόνας που να τον βοηθά και αυτόν να βλέπει περισσότερο γήπεδο. Δεν τον βοηθούν οι πτέρυγες καθόλου, ούτε βέβαια ένας απομονωμένος φορ. Ο Μαντσίνι είναι και αυτός παίκτης συγκεκριμένων δυνατοτήτων. Μέτριος σε τελειώματα και τελικές πάσες.
Επίσης ο ΑΡΗΣ δείχνει πως δεν ακολουθεί ένα συγκεκριμένο πλάνο τακτικής μέσα στους αγώνες. Αυτό κυρίως έχει να κάνει με τις μεταγραφές που έχει πραγματοποιήσει και πως αυτές θα πρέπει να χρησιμοποιούνται. Έχει αλλάξει δηλαδή η προσέγγιση στα εξτρέμ που παίζουν πίσω από το φορ σε τριάδα, όπως και με την προσθήκη του Ντιαγέ. Έχει φανεί δηλαδή πως οι παλιοί μπορούν να στηρίξουν το 4-2-3-1 από πέρσι, αλλά με Ντιαγέ - Καμαρά και δύο εξτρεμ, το 4-3-3 ή το 4-4-2 με Μαντσίνι ή δεύτερο φορ, αλλάζει ριζικά η προσέγγιση. Είναι πλέον φανερό πως οι κλειστές άμυνες και οι κόντρα επιθέσεις, αποτελούν το μεγάλο αντίπαλο, καθώς ο ΑΡΗΣ φέτος δεν έχει το δεύτερο καθόλου. Δεν αποτελεί φόβητρο το επιθετικό του τρανζίσιον. Άλλωστε αυτό φαίνεται και στις τελικές πάσες και προσπάθειες. Πολλές από αυτές προέρχονται από ατομικές ενέργειες.
Τα παιχνίδια με Απόλλωνα και Λαμία αποτελούν οδηγό σε όλες αυτές τις παραμέτρους. Οι αλλαγές είναι αναγκαίες και δεδομένες. Ο Άκης Μάντζιος σίγουρα έχει μερίδιο ευθύνης, αλλά και η όλη οργάνωση μάλλον του έδεσε τα χέρια, καθώς τέτοιες αλλαγές χρειάζονται χρόνο. Αρνητικό ρόλο παίζουν και οι μεγάλες διακοπές, τη στιγμή που είχε αρχίσει να ανεβάζει ρυθμό.
Δίνουμε τα εύσημα στην επιλογή μόνο των στόπερ, στη θέση των οποίων θέλουμε δύο παίκτες ακόμα, εκτός αν ενεργοποιηθεί ο Ασλανίδης, που έδειξε εξαιρετικά στοιχεία στην περίοδο προετοιμασίας.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ
