Χερμάν Μπούργος λοιπόν, το νέο «θύμα» της διοικητικής και αγωνιστικής οργάνωσης της ομάδας του ΑΡΗ. Μετά τον Μίκαελ Ένινγκ και τον Άκη Μάντζιο, η ΠΑΕ ΑΡΗΣ με τα ίδια λάθη συνεχιζόμενα επί τριετία, ψάχνει για νέο τεχνικό, ο οποίος θα έχει να διαχειριστεί ένα νέο ρόστερ, ανέτοιμο και με πολλές προσθήκες που χρειάζεται για να θεωρηθεί ολοκληρωμένο.
Για παράδειγμα ο ΑΡΗΣ χρειάζεται ένα στόπερ ακόμα, ένα καθαρό εξάρι, ένα σέντερ φορ, ένα τερματοφύλακα και ίσως ένα δεξί μπακ με μεγάλη επιφύλαξη. Αυτό που μπορούμε να πούμε πως έλειψε φέτος ήταν ένας τεχνικός διευθυντής, θέση που κατά τη δική μας άποψη έπαιξε ο Χερμάν Μπούργος.
Αρκετοί λένε και γράφουν δημόσια, πως γνώριζαν την ειλημμένη όπως φαίνεται απόφαση Καρυπίδη, για την απομάκρυνση του Αργεντίνου, ακόμα και πριν τα ευρωπαϊκά ματς ή έστω αν η ομάδα δεν κέρδιζε την πρόκριση στους ομίλους του Κόνφερενς. Σε αυτό το σημείο να πούμε πως αν συνέβαινε αυτό πραγματικά, δεν αποτελεί συνθήκη λειτουργίας κανονικής ευρωπαϊκής ομάδας, τη στιγμή μάλιστα που η ανακοίνωση του μεγαλομετόχου περί στόχων κατάκτησης δύο τίτλων ή έστω του ενός εκ των δύο, έγινε με τον Μπούργος στον πάγκο.
Αποκτά λοιπόν άλλη βαρύτητα η δήλωση του Θεόδωρου Καρυπίδη, με την απόφαση απόλυσης του Χερμάν Μπούργος, περί κατάκτησης τίτλου, που και αυτό για τους φίλους του ΑΡΗ είναι το σπουδαιότερο. Όταν μάλιστα επί δεκαετίες δεν είχε ειπωθεί με ένα καλό ποσοστό σοβαρότητας, σε σχέση πάντα με τις κινήσεις από πλευράς διοίκησης, μίας άλφα απόδοσης στα παιχνίδια με τη Γκόμελ και τη Μακάμπι. Δε θα παραβλέψουμε το γεγονός πως οι παίκτες που σήμερα μπορούμε να πούμε πως αποτελούν το βασικό κορμό της φετινής ομάδας, δεν έχουν κάνει μαζί προετοιμασία. Το γράφουμε κάθε χρόνο από το 2013 που υπάρχει η σελίδα μας, πως δεν γνωρίζουμε ομάδα που να έχει μονταριστεί στο βασικό στάδιο προετοιμασίας με όλους τους παίκτες στα χέρια όλων των τεχνικών που έχουν περάσει από τη δεκαετία του 90’ και μετά θα πούμε, διότι κατά τη δεκαετία του 80’ δεν υπήρχε ακόμα ο νόμος Μπόσμαν, με περισσότερους γηγενείς κτλ. Όπως και να το κάνουμε είναι μεγάλο αγκάθι και δε το βλέπουμε ούτε τώρα να αλλάζει.
Θεωρούμε επίσης πως το ζήτημα της ταυτότητας που πρέπει να έχει ο ΑΡΗΣ, είχε καθοριστεί μεταξύ Μάντζιου – Χαριστέα- Καρυπίδη, όταν ο πρώην διεθνής άσος και πρωταθλητής Ευρώπης, είχε πει πως ο ΑΡΗΣ πρέπει να παίζει το 4-2-3-1 και με βάση αυτό δημιουργήθηκε μία ομάδα που βγήκε δύο φορές 3η σε περιόδους εξυγίανσης και με τιμωρίες, με ποινές και πολλά προβλήματα. Όταν έφυγαν όλοι οι παίκτες εκείνης της ομάδας, με μόνες εξαιρέσεις τους Σάσα και Σούντγκρεν που θα μπορούσαν να μείνουν, οι νέοι που ήρθαν να καλύψουν τα κενά, δεν θεωρούμε πως ήρθαν για το 4-2-3-1, αλλά για το 4-4-2 ή το 4-4-1-1. Συστήματα που ξέρει ο Αργεντίνος από τον Σιμεόνε και την Ατλέτικο Μαδρίτης. Πέρα δηλαδή από το άνοιγμα αγοράς παικτών όπως είπαμε, γιατί κανείς από αυτούς ίσως δεν ερχόταν ποτέ στον ΑΡΗ με τον Άγγελο Χαριστέα σαν τεχνικό διευθυντή.
Άρα ο ΑΡΗΣ έχασε την ταυτότητα του διότι οι αλλαγές ήταν και επιβεβλημένες, αλλά και επιλογές του νέου προπονητή που στηρίχθηκε για να δημιουργήσει ένα νέο σύνολο, εξ ου βεβαίως και μερικά πειράματα που δεν ήταν τόσο μεγάλα σε απόσταση, από τα πλάνα και τις γνώσεις του. Απλά θα έπρεπε να υπάρχει η ανάλογη στήριξη της διοίκησης, αλλά και η πίστωση χρόνου. Οι αλλαγές να πούμε πως ήταν επιβεβλημένες, για λόγους ηλικίας παικτών, απόδοσης, όπως πχ του Δεληζήση ο οποίος δε θα μπορούσε να βοηθήσει σε επίπεδο πρόκρισης στην Ευρώπη ή του Ματίγια ο οποίος έδειξε το ταβάνι του. Το σίγουρο είναι πως δε θα μπορούσαν να στηρίξουν τους στόχους των τίτλων.
Το παιχνίδι με τον Παναιτωλικό δε μπορεί να μπει στο κάδρο της απόδοσης της ομάδας του Μπούργος, όταν έχει κάνει εξαιρετικά ματς με Γκόμελ και Μακάμπι στο Κλεάνθης Βικελίδης και θα πούμε και με το Λεβαδειακό ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο. Είναι ένα ματς που ο Μπούργος έδειξε περισσότερη εμπιστοσύνη στους παίκτες του, οι οποίοι ως συνήθως στερούνται ευθυνών κυρίως έτσι όπως βγαίνει πάντα μπρος τα έξω. Μία δουλεμένη ομάδα, όπως φάνηκε στο δεύτερο ματς με τη Μακάμπι και στο δεύτερο ημίχρονο με τον Λεβαδειακό, δε μπορεί να έχει τέτοια πτώση στο ματς του Αγρινίου. Δε θεωρούμε πως η ομάδα του Γιάννη Αναστασίου, είναι πιο γρήγορη, πιο ικανή και με καλύτερους παίκτες. Όπως και να το κάνουμε αν δεν είναι καλά μία ομάδα σαν τον ΑΡΗ, όταν κυνηγά τίτλους, θα πρέπει να κερδίζει με μισό μηδέν και να φεύγει από έδρες τύπου Παναιτωλικού και να μη φωνάζει καν για πέναλτι που δε δόθηκαν, ούτε για το δεξί μπακ που λέγεται Εμπακατά, που κράτησε πέρσι τη θέση στην κανονική διάρκεια και στα πλει οφ με μεγάλη επιτυχία. Ξαφνικά ο Εμπακατά δε μπορεί να μαρκάρει το δεξί εξτρεμ του Παναιτωλικού, ενώ πέρσι έπαιξε όλα τα ντέρμπι στα πλει οφ και ήταν καλός και στην επίθεση.
Τι μπορούμε συμπεραίνουμε από την όλη κατάσταση;
Όταν κάνεις βαρύγδουπες δηλώσεις, είσαι έτοιμος να τις στηρίξεις, πράγμα που δεν έγινε ούτε στο ελάχιστο. Εμείς τις θεωρήσαμε σοβαρές βάση ρόστερ, βάση όσων είδαμε σε πέντε επίσημα ματς και των κινήσεων που περιμένουμε ακόμα να δούμε. Δε μπορεί να κερδίζεις 2-1 τη Μακάμπι, που ναι είναι καλύτερη από τον Παναιτωλικό που μας έβαλε 3 τέρματα σε ένα ματς… Είναι τουλάχιστον οξύμωρο!!!
Δε θα μιλήσουμε για ανασύνταξη γιατί ακόμα και ο Αποστόλης Τερζής που αναλαμβάνει ξανά χρέη πρώτου προπονητή, δε θα ακολουθήσει άλλο μοντέλο από αυτό που ήδη υπήρχε επί Μπούργος. Απλά θα διαχειριστεί το βάρος ενός δύσκολου αγώνα, με ότι έχει στα χέρια του. Δηλαδή δε θα δούμε αλλαγές σε κανένα επίπεδο. Να επισημάνουμε πως ο ΑΡΗΣ πάει στην Τρίτη αγωνιστική του πρωταθλήματος, με τον τρίτο του στόπερ να χει μία εβδομάδα προπονήσεων με τη νέα του ομάδα, χωρίς εξάρι και χωρίς άλλο σέντερ φορ. Τουλάχιστον αντιεπαγγελματικό και εις βάρος των στόχων που έθεσε η διοίκηση.
Εμείς πάντως θα επαναλάβουμε αυτό που έχουμε πει από την αρχή της χρονιάς. Ο ΑΡΗΣ πάει για τίτλους και φέτος και στα επόμενα χρόνια. Αλλά για πρωτάθλημα τώρα μόλις άρχισε να πηγαίνει, με την έννοια πως αυτό θα γίνει σε βάθος χρόνο και τουλάχιστον τριετίας, αν βεβαίως ακολουθηθεί σωστό οργανόγραμμα, χωρίς εξαιρετικές επεμβάσεις και με σταθερή πορεία και αγωνιστική κληρονομιά ανάμεσα στη σεζόν! Για το Κύπελλο ακόμα και για φέτος το θεωρούμε εφικτό στόχο…
Αν βρούμε κάποτε έναν τεχνικό που να μπορεί να διαχειριστεί έναν ολόκληρο ΑΡΗ, που δεν ξέρει από πρωταθλητισμό!
