Την 14η Μαΐου 2022 ο Άρης πέτυχε μια εκπληκτική ανατροπή και νίκησε την ΑΕΚ στο ντέρμπι που έκρινε το ευρωπαϊκό εισιτήριο για το 2022-23. Τα δάκρυα χαράς έχουν πλέον στεγνώσει ωστόσο τα ρίγη συγκίνησης εκείνης της βραδιάς θα μείνουν για πάντα. Ο Άρης που προσφέρει τέτοιες συγκινήσεις στον κόσμο του, είναι ο Άρης που όλοι μας αγαπάμε, χάσει νικήσει. Είναι ο Άρης για τον οποίο αξίζει να κλαις, είτε είσαι άνδρας, γυναίκα ή παιδί, οπαδός ή και παίκτης.

Πριν ανοίξουμε τα βιβλία της ιστορίας, ας δούμε κάποια στοιχεία εκείνου του Άρη, της σεζόν 2021-22:
Ο Άρης έκανε μια υπέρβαση και κέρδισε επιτέλους έναν αγώνα χωρίς αύριο, έναν τελικό, όπως είθισται να αποκαλούνται αυτά τα παιχνίδια. Βέβαια η νίκη αυτή του Άρη δεν ήταν τυχαία, αλλά  η συνέχεια μιας άκρως πετυχημένης πορείας και φέτος, ενώ η παρουσία του στα πλέι οφς παρότι είχε  σκαμπανεβάσματα, έφερε κάποια εντυπωσιακά αποτελέσματα. Ο Άρης λοιπόν με δύο νίκες σε δύο παιχνίδια εναντίον της ΑΕΚ αλλά και του Παοκ, "γράπωσε" το ευρωπαϊκό εισιτήριο κατακτώντας για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά την τρίτη θέση στην τελική βαθμολογία.

Καταγράφοντας κάποιες σκέψεις μου για τον Άρη του 2021-22, μπορώ περήφανα να διαπιστώσω πως εκείνη τη χρονιά κέρδισε τρεις φορές σε τέσσερα παιχνίδια την Ένωση (έχασε μόνο στον αγώνα του ΟΑΚΑ στις 31/10/21). Οι μεγάλες του επιδόσεις στα ντέρμπι είχαν ως βασικό θύμα τον Παοκ, τον οποίο κέρδισε 3 φορές στα τέσσερα ματς, χάνοντας βαθμούς μόνο στο παιχνίδι του πρωταθλήματος στο Βικελίδης (0-0). Το εντυπωσιακό της υπόθεσης είναι πως ο Άρης δεν δέχτηκε γκολ από τον Παοκ.
Απέναντι στο πρωταθλητή Ολυμπιακό ο Άρης έκανε τρεις ήττες, ωστόσο πέτυχε μια μεγάλη νίκη. Όχι τόσο βαθμολογική, όσο ψυχολογική και γοήτρου αφού με τη νίκη αυτή στις 6/3 έσπασε το αήττητο του Ολυμπιακού στην τελευταία αγωνιστική της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος, πράγμα που δεν πέτυχε κανένας από τους υποτιθέμενους δυνατούς του ελληνικού ποδοσφαίρου, και παράλληλα νίκησε επιτέλους τον Ολυμπιακό μετά από πολλά χρόνια.

Με τον Παναθηναϊκό τα πράγματα ήταν μοιρασμένα, αφού τον κερδίσαμε μια φορά, ενώ αυτός μας κέρδισε δύο και το τέταρτο ματς έληξε ισόπαλο. Ο Παναθηναϊκός πιστοποίησε την αγωνιστική του άνοδο αφού βγήκε Ευρώπη για πρώτη φορά μετά από πέντε χρόνια, ενώ θα παίξει και στον τελικό του κυπέλλου εναντίον του Παοκ. Ο Παοκ έδειξε καλό πρόσωπο στο πρωτάθλημα λαμβάνοντας όμως τρομερό σπρώξιμο από την ελληνική διαιτησία. 
Επιστρέφοντας στον Άρη οι κίτρινοι τα τελευταία χρόνια κατέκτησαν για πρώτη φορά στην ιστορία τους το ευρωπαϊκό εισιτήριο για πέντε συναπτά έτη, επίδοση που θα μας χαροποιούσε ιδιαίτερα αν βλέπαμε κάποια σοβαρή πορεία στην Ευρώπη. Δυστυχώς ο Άρης δεν έχει κατορθώσει να διακριθεί και να μας δώσει κάποια ευρωπαϊκή χαρά.

Αξίζει εδώ να παραθέσω στιγμές που μου έρχονται στο μυαλό και κατά τις οποίες ο Άρης δημιούργησε τέτοια απίστευτα συναισθήματα με κάποια επιτυχία του (κλικάρετε για να δείτε περισσότερες λεπτομέρειες και βίντεο).

Στο μυαλό μου έρχεται η απίθανη νίκη επί του Ηρακλή το 2003, με τον Γιάννη Μαλλού να πετυχαίνει γκολ στις καθυστερήσεις και να δίνει και αυτός το ευρωπαϊκό εισιτήριο κυριολεκτική στην τελευταία στιγμή του πρωταθλήματος.

Το 2005 ένα σπουδαίο διπλό στην Ξάνθη, δίνει το εισιτήριο για τον τελικό του κυπέλλου, σε μια χαμένα κατά τα άλλα χρονιά. Ήρωας ο Μίμης Μπενίσκος που με δύο γκολ ανατρέπει την εντός έδρας ήττα στον πρώτο ημιτελικό και στέλνει τον Άρη στην Πάτρα, όπου όμως δεν θα στεφθεί κυπελλούχος.

Τεράστιας σημασίας νίκη έχουμε και το 2006 στο Χαϊδάρι. Ο Άρης που έπαιζε την επάνοδό του στην Α κατηγορία απέναντι στην τοπική ομάδα, βρέθηκε πίσω στο σκορ. Τελικά με γκολ του Χρήστου Βελώνη στο τέλος, κατόρθωσε να πάρει τη νίκη σε ένα ματς που σημάδεψε την ψυχή του αρειανού φιλάθλου.

Τον Φεβρουάριο του 2010 έχουμε άλλη μια επιτυχία που έκανε την καρδιά μας να χτυπήσει πολύ δυνατά. Ο Άρης αγωνίζεται στην Ξάνθη, στον προημιτελικού του κυπέλλου. Ο καιρός κακός, το γήπεδο βούρκος, το σκορ εις βάρος του Άρη, αλλά ο Νέτο στις καθυστερήσεις πετυχαίνει ένα τεράστιο γκολ που φέρνει την ισοφάριση και στέλνει τις δύο ομάδες σε δεύτερο αγώνα, αυτή τη φορά στη Θεσσαλονίκη, όπου ο Άρης δεν έχει πρόβλημα να πάρει την πρόκριση για τα ημιτελικά.

Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους ο Άρης πετυχαίνει την τελευταία τεραστίων διαστάσεων ανατροπή, σε μια από τις σπουδαιότερες νίκες στην ιστορία του: Μέσα στο Καλντερόν, την μυθική έδρα της Ατλέτικο, ο Άρης ανατρέπει το σκορ και χάρη σε γκολ του Λαζαρίδη παίρνει μια τεραστίων διαστάσεων νίκη επί της υπερπρωταθλήτριας της Ευρώπης Ατλέτικο Μαδρίτης.

Είναι Απρίλιος του 2013 και ο Άρης βρίσκεται σε πολύ δεινή θέση σε ότι αφορά τη σωτηρία του. Το γκολ του Τάτου στο Περιστέρι δίνει μια τεράστια νίκη στον Άρη που κατά μεγάλο ποσοστό σώζει τη χρονιά. Είναι μια νίκη που φέρνει δάκρυα συγκίνησης αφού επιτεύχθη και κόντρα στη διαιτησία του Στυλιάρα.

Ο Άρης πολύ συχνά πληγώνει τον κόσμο του, αλλά βρίσκει πάντα τον τρόπο να είναι στην καρδιά του κόσμου του. Ωστόσο η απαίτηση όλων είναι οι επόμενες μεγάλες στιγμές της ομάδας να συνοδεύονται από πρωτιές και τίτλους.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ