Τι κι αν από το 1971 έχουν περάσει 53 ολόκληρα χρόνια; Τι κι αν ο Γιώργος Σερπετζής έχει περάσει εδώ και αρκετά χρόνια στην αιωνιότητα; Ένα κείμενο του που δημοσιεύτηκε το 1971 στα Αθλητικά Νέα μιλάει για την απογοήτευση που έφερε η σεζόν 1970-71 στις ομάδες της πόλης μας. Απομόνωσα το κομμάτι που αφορά στον Άρη. Διαβάστε το, θα δείτε δυστυχώς πόσο διαχρονικός μπορεί να παραμένει ο Άρης...
Στο κείμενο διατηρείται η αρχική ορθογραφία, αλλά σε μονοτονικό σύστημα.
ΑΝΤΙ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΟΣ - ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΙΣ...
Πιστέψαμε πως το 1970, τοποθετήθηκε ο λίθος για το οικοδόμημα του τίτλου. Η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος από τον Άρη, πιστέψαμε ότι δημιούργησε τις προϋποθέσεις μιας λαμπρής παράδοσις. Αλλά φεύ...
Ο Άρης, παντοδύναμος και με το φωτοστέφανο του τροπαίου, είχε όλα τα φόντα να επαναλάβη τον θρίαμβο και επί πλέον να κατακτήση τον τίτλο. Η διάψευση όμως των προσδοκιών, υπήρξε τραγική. Ο Άρης, παραπάτησε, απεγοήτευσε, αποκάρδιωσε. Η θλίψη των οπαδών του, δεν είχε προηγούμενο. Φάνηκε από την αρχή άλλωστε, ότι μεθυσμένα ήσαν το βήματά του και ότι κάπου, σε κάποια στροφή θα ντελαπάριζε το κίτρινο όχημα. (...)
Η υποστολή σημειώθηκε στον χρόνο που όλοι προσμέναμε μια εντυπωσιακή έπαρση. Το όνειρο χιλιάδων Θεσσαλονικέων, μυριάδων βορειοελλαδιτών, παρέμεινε όνειρο. Όνειρο χλωμό. (...) Με όνειρα και ελπίδες, μπήκε η Θεσσαλονίκη στις μεγάλες μάχες. Οι στόχοι όμως, τα όνειρα όμως, οι προσδοκίες όμως πήγαν χαμένες. Θα τις συναντήση κανένας στον βυθό της θάλασσας, με την δύσμορφη εμφάνιση του τυμπανισμένου σώματος...
Μας πλήγωσε ο Άρης.
Γιατί;
Τι φταίει;
Μην τάχα και μας αποστρέφονται οι ουρανοί;
Μήπως δεν υπάρχουν εμπνευστές, γιατί δεν αρκεί μόνο η καλή πάστα των ποδοσφαιριστών, αλλά χρειάζονται και πραγματικοί ηγέτες;
Κάτι από όλα;
Ωστόσο υπερτροφική γίνεται η αισιοδοξία για την νέα σαιζόν. Ίσως τότε το όνειρο γίνη χρυσή πραγματικότητα. Ίσως...
Δεν θα απαντήσουμε στα ερωτήματα του Γιώργου Σερπετζή. Θα σημειώσουμε όμως με θλίψη πως παρότι οι εποχές άλλαξαν και πάνω από μισός αιώνας έχει περάσει από τότε, ο ποδοσφαιρικός Άρης δεν κατόρθωσε να πετύχει τίποτα, δεν μπόρεσε να διώξει αυτή την απογοήτευση από τις καρδιές των φιλάθλων του.
Αν ο Γιώργος Σερπετζής ζούσε και έγραφε το 2024, το κείμενο του θα είχε και πάλι τον τίτλο "Απογοήτευσις".
