Σοκ στο ελληνικό μπάσκετ! Σε ηλικία 78 ετών έφυγε από τη ζωή σήμερα ο τεράστιος Γιάννης Ιωαννίδης, ο άνθρωπος που έχτισε την αυτοκρατορία του Άρη, ως παίκτης και ως προπονητής!

 Ο θάνατος του δεν ήταν απρόσμενος καθώς εδώ και μερικά χρόνια ταλαιπωρούνταν από σοβαρά προβλήματα υγείας. Ωστόσο το κενό  που άφησε πίσω του είναι τεράστιο και δυσαναπλήρωτο. 

Θα ακολουθήσουν εκτενέστερα αφιερώματα στον αγαπητό ξανθό, ωστόσο ας διαβάσουμε για την καριέρα του ως καλαθοσφαιριστής του Άρη βασισμένοι στο κείμενο του βιβλίου "Τ'όνομά τους θυμίζει Θεό":

Ο Γιάννης Ιωαννίδης είναι από τις πιο αναγνωρίσιμες μορφές της εποχής του Αυτοκράτορα, αφού υπήρξε ο δημιουργός και ο ενορχηστρωτής της μεγάλης εκείνης ομάδας. Ωστόσο τα 9 χρόνια που κάθισε στον πάγκο του Άρη δεν ήταν η μοναδική φορά που τίμησε τα κίτρινα. Οι παλιότεροι θυμούνται πως ο «ξανθός» υπήρξε ένας παίκτης-σταρ, που με την παρουσία του στα γήπεδα σημάδευσε σχεδόν 2 δεκαετίες, από το 1960 μέχρι το 1978!
Είναι ακόμη πιτσιρικάς, όταν ο Πεταλίδης του δίνει χρόνο στην πρώτη ομάδα. Κάνει το επίσημο ντεμπούτο του στο Β’ μέρος του αγώνα πρωταθλήματος Θεσσαλονίκης εναντίον της ΧΑΝΘ (νίκη με 73-54), στις 18 Ιουνίου 1961 πετυχαίνοντας μάλιστα 7 πόντους. Παίζει με την εφηβική ομάδα με την οποία κατακτάει το πρωτάθλημα πόλης το 1962, ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιείται ακόμη περισσότερο στην πρώτη ομάδα. Το Ιανουάριο του 1963 είναι πλέον βασικός και αγωνίζεται στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα το ίδιο καλοκαίρι. Είναι μέλος μιας νέας σπουδαίας και ταλαντούχας γενιάς που αντικαθιστά την παλιά φρουρά. Μαζί με τον Τσιτούρα, Κατριό, Χατζόπουλο και άλλους νεαρούς παίκτες, επανδρώνει την ανδρική ομάδα. Είναι σταθερά εξελισσόμενος και το πρώτο μπαμ το κάνει τον Απρίλιο του 1963, όταν μέσα σε μια βδομάδα συμβάλει σε 2 σπουδαίες νίκες της ομάδας μας, στο 81-87 επί του Ολυμπιακού και στο 80-67 επί του Πανελληνίου. Στα 2 αυτά παιχνίδια πετυχαίνει από 26 πόντους, δείχνοντας σπουδαία εκτελεστικά προσόντα, και ατσάλινη άμυνα!
Είναι γνωστός ο πεισματώδης χαρακτήρας του Γιάννη. Μεταφέροντας το χαρακτηριστικό του αυτό στο παιχνίδι, έχουμε έναν σκληροτράχηλο αμυντικό, με πολύ καλές τοποθετήσεις στην άμυνα, με μεγάλη μαχητικότητα και πείσμα. Είναι καλός στην οργάνωση του παιχνιδιού, καθώς η εξυπνάδα του επιτρέπει να βλέπει καλύτερα το πεδίο του αγώνα. Στις καλές του μέρες είναι ένας πραγματικός αρχηγός, ιδιαίτερα μετά τα πρώτα χρόνια, όταν με την εμπειρία του αποτελεί το βαρόμετρο της ομάδας. Είναι εύστοχος και συμβάλει επιθετικά. Ο συνολικός μέσος όρος του στο σκοράρισμα αγγίζει τους 17 πόντους στο πρωτάθλημα, ένα εντυπωσιακό νούμερο, αφού μιλάμε για σχεδόν τριακόσια παιχνίδια! Στα αρνητικά του ο έντονος χαρακτήρας του που μπορούσε να επηρεαστεί από τις συνθήκες του παιχνιδιού και να απαντήσει σε προκλήσεις, ή να χάσει τον ρυθμό του παιχνιδιού του, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις ήταν ατομιστής. Παράλληλα με τις αθλητικές του δραστηριότητες σπουδάζει στο πανεπιστήμιο και εν συνεχεία γίνεται γεωπόνος.
Τον Ιανουάριο του 1967 αγωνίζεται με επιτυχία εναντίον της Μακάμπι, στα πρώτα ευρωπαϊκά παιχνίδια της ομάδας μας. Ακολούθως, τον Φεβρουάριο του 1967 αρχίζει ορμητικά τις υποχρεώσεις του στο πρωτάθλημα, εκτελώντας εν ψυχρώ με 28 πόντους τον ΠΑΟΚ στη νίκη με 69-59. Είναι σε άριστη συνεργασία με τον Ροδόπουλο στην οργάνωση του παιχνιδιού της ομάδας και παίζει και σαν δυάρι δείχνοντας τα επιθετικά του προσόντα: Το 1967-68 η επιθετική του συμβολή φτάνει στα ανώτερα όρια της, αφού πετυχαίνει σχεδόν 23 πόντους ανά αγώνα! Θύμα του ο Πανιώνιος εναντίον του οποίου πετυχαίνει 37 πόντους στην πρεμιέρα και 31 πόντους στο παιχνίδι του δεύτερου γύρου. Επίσης σκοράρει 36 και 32 πόντους εναντίον του Σπόρτιγκ! Το 1969-70 η διοίκηση τον θεωρεί υπεύθυνο για την ήττα της πρεμιέρας από τον Ολυμπιακό και τον τιμωρεί για όλο τον πρώτο γύρο. Επι-στρέφει δείχνοντας τα «δόντια» του, με 32 πόντους επί του Πανιωνίου αλλά κυ-ρίως με τους 26 πόντους του στη μεγάλη νίκη με 77-76 επί του ΠΑΟ, τον Μάρτιο του 1970. Τότε με ψυχραιμία πετυχαίνει στα τελευταίο δευτερόλεπτο 2 ελεύθερες βολές δίνοντας τη νίκη στον Άρη! Εν συνεχεία όμως, ένα κάταγμα στο χέρι τον βγάζει νοκ άουτ από το υπόλοιπο της σεζόν. Εξαιρετική είναι και η επόμενη του σεζόν, 1970-71, καθώς αναδεικνύεται ως ηγετική μορφή, στην άμυνα και στην επίθεση. Ακολουθεί η στράτευση του, που δεν επηρεάζει όμως τις επιδόσεις του: Στις 20-21 Μαΐου 1972 παρότι ήρθε στην πόλη κατευθείαν από τη μονάδα του, συμβάλλει σε 2 εντυπωσιακές νίκες, επί του Ολυμπιακού με 63-58 και επί της ΑΕΚ με 71-62! Έχει πετύχει από 22 πόντους σε κάθε αγώνα!

Όπως η γενιά του Ιωαννίδη είχε αντικαταστήσει την προηγούμενη γενιά, έτσι και τώρα, μετά το 1972 έρχεται μια νέα γενιά από ταλαντούχα παιδιά για να δημιουργήσουν τον νέο Άρη. Ο «ξανθός» όμως είναι μια αξία διαχρονική και σε πείσμα των διαφωνούντων, παραμένει στην ομάδα, γράφοντας ιστορία μαζί με τον Α-λεξανδρή, τον Παπαγεωργίου και όλα τα νέα παιδιά. Είναι βέβαια ο αρχηγός της νέας αυτής ομάδας και οδηγεί με την εμπειρία του σε επιτυχίες. Το 1974 σηκώ-νει όλο το βάρος της νίκης σε δύο δύσκο-λα παιχνίδια που κρίνονται υπέρ του Άρη στην παράταση: Επί του Πανελληνίου πετυχαίνει 23 πόντους στη νίκη με 72-70 μετά από παράταση, ενώ το ίδιο κάνει και επί του Ολυμπιακού, με 19 πόντους του στη δύσκολη νίκη με 80-77 πάλι μετά από 5λεπτη παράταση. Στις 10 Νοεμβρίου 1974 ο Άρης αδικείται από τις αποφάσεις των διαιτητών και της γραμματείας, στο παιχνίδι στην Αθήνα κατά του Πανελληνίου. Ο «ξανθός» εκρήγνυται και έρχεται στα χέρια με ανθρώπους της ομοσπονδίας. Αρχικά λέγεται πως θα τιμωρηθεί με 12 αγωνιστικές, τελικά η ποινή είναι χαμηλότερη, αλλά ο Άρης στερείται των υπηρεσιών του για 6 παιχνίδια. Μετά την προετοιμασία του 1976, ο νέος προπονητής Χάρυ Πάππας τον ειδοποιεί πως δεν τον χρειάζεται και πως πρέπει να αποχωρήσει. Στο επεισόδιο παρεμβαίνει και ο Βαγγέλης Αλεξανδρής, αχώριστος φίλος του Γιάννη από εκείνη τη στιγμή. Οι 2 παίκτες τιμωρούνται με επ’ αόριστον αποχή από τα παιχνίδια. Ωστόσο η ομάδα παραπαίει και στις 20 Νοεμβρίου επιστρέφουν, για να την οδηγήσουν ξανά στον δρόμο των επιτυχιών με συνεχόμενες νίκες! Το 1977-78 παρότι είναι πλέον 32, με υψηλού επιπέδου εμφανίσεις οδηγεί σε νίκες. Να αναφέρουμε απλά τη νίκη στις 3 Δεκεμβρίου 1977 με 67-68 στον Τάφο του Ινδού, επί του πανίσχυρου ΠΑΟ, όπου ο Γιάννης πετυχαίνει 15 πόντους.
Το ερχόμενο καλοκαίρι αποφασίζει να σταματήσει να παίζει, μετά από μια μεγάλη καριέρα κατά την οποία υπήρξε φυσικά και διεθνής. Η απόφαση του να ενασχοληθεί με την προπονητική είναι το βήμα για μια καριέρα με επιτυχίες που ούτε και ο ίδιος είχε φανταστεί εκείνη την εποχή. Το πρωτάθλημα που έφερε την επόμενη χρονιά, παρά την απειρία του, θεωρείται πως ήταν αποτέλεσμα της εξοικείωσης του με το παρκέ και τους πρώην συμπαίκτες του, αφού δεν είχαν περάσει πολλοί μήνες από τότε που ήταν και ο ίδιος παίκτης. Ωστόσο οι μετέπειτα επιτυχίες του, που δεν θα αναλυθούν εδώ, είναι αποτέλεσμα της μεγάλης ευστροφίας, της μεθοδικότητας και της προσήλωσης στον στόχο του που ήταν πάντα η κορυφή!

ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ

(θα ακολουθήσει αφιέρωμα στην καριέρα του στον πάγκο του Άρη ως προπονητής του Αυτοκράτορα)