Ο Άρης εκείνου του τοπικού ντέρμπι είχε τα πάντα: Παρότι το παιχνίδι έγινε αμέσως μετά τα Χριστούγεννα του 1965, το εορτινό κλίμα φαίνεται πως δεν επηρέασε τους παίκτες μας που εντυπωσίασαν τους κοντά στους 10.000 θεατές που αψήφησαν το κρύο στο γήπεδο Χαριλάου!
Μια μέρα μετά τα Χριστούγεννα του 1955 ο Άρης αντιμετώπισε για τον αγώνα του δεύτερου γύρου του τοπικού πρωταθήματος την ομάδα της Ξηροκρήνης, ΠΟΞ. Ο ΠΟΞ έχει συναντηθεί αρκετές φορές στην ιστορία του με τον Άρη, αλλά πάντα αποτέλεσε έναν αδύναμο αντίπαλο που δεν δυσκόλευε ποτέ τους κίτρινους, οι οποίοι έχουν πετύχει κάποια πολύ εντυπωσιακά σκορ απέναντι του.
Ένα σπουδαίο φιλικό επιφύλασσαν τα Χριστούγεννα του 1968 για τους οπαδούς του Άρη. Καλεσμένη στη χώρα μας αυτή τη φορά ήταν η θρυλική ομάδα του Ερυθρού Αστέρα, η σπουδαιότερη γιουγκοσλαβική ομάδα, που εκείνη την εποχή ιδιαίτερα ήταν απίστευτα δυνατή στη χώρα της αλλά και στην Ευρώπη.
Το 1974 έγραψε ο Ηλίας Λέκκας, ιστορικός του ελληνικού ποδοσφαίρου: "Η εξάρα είχε καταντήσει εκείνα τα χρόνια ο συνηθισμένος αριθμός τερμάτων με τον οποίο ο Άρης φιλοδωρούσε τον "φίλο" του παοκ στις εκάστοτε συναντήσεις τους. Το ίδιο συνέβη και στον εν λόγω αγώνα, αν και ο παοκ ουδέν υστέρησε έναντι του νικητή του."
Ο πρόεδρος Ηλιάδης ήταν του δόγματος να καλούνται δυνατές ξένες ομάδες, από τις οποίες οι δικές μας θα αποκομίζουν εμπειρίες που θα βελτιώνουν τον τρόπο παιχνιδιού τους. Βέβαια η έλευση ξένων ομάδων είχε και ένα ακόμη σημαντικό αντίκτυπο, καθώς ήταν ιδιαίτερα εμπορικές, αφού όλος ο φίλαθλος κόσμος της πόλης ήθελε να βλέπει να αγωνίζονται ξένοι στην πόλη μας.
Στην αρχαιότητα η άθληση είχε χαρακτήρα απολύτως αρσενικό, καθώς στους διάφορους αγώνες δικαίωμα συμμετοχής είχαν μόνο οι άντρες, ενώ η παρουσία γυναικών απαγορευόταν δια ροπάλου, ακόμη και στην κερκίδα ως θεατές. Η ποινή του θανάτου που απειλούσε τις παραβάτιδες έδειχνε τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετώπιζαν το θέμα οι αρχαίοι μας πρόγονοι, ωστόσο το παράδειγμα της Καλλιπάτειρας μας έδειξε πως σε κάθε κανόνα υπήρχαν οι εξαιρέσεις...
Το 2023 οδεύει προς το τέλος του και ένα νέο έτος ανατέλλει στην γρήγορη και πολυσύνθετη εποχή που διανύουμε. Ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα από ότι είχαμε φανταστεί όταν ήμασταν μικρότεροι, και το χάσμα ανάμεσα στη δική μας, μοντέρνα εποχή, και στον παλιό ρομαντικό καιρό μεγαλώνει με έναν ρυθμό που μάλλον δεν θέλω να ακολουθήσω, αφού νιώθω πως με συνεπαίρνουν περισσότερο τα παλιά.
Τα Χριστούγεννα έφτασαν και πάλι και η περίσταση "σηκώνει" μια απόδραση από την καθημερινότητα. Σήμερα λοιπόν θα ταξιδεύσουμε στα βάθη της πλούσιας ιστορίας του Άρη μας.
Ένα από τα αγαπημένα αθλήματα του λαού κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ήταν οι ιπποδρομίες. Ο αγώνας ανάμεσα σε άρματα κυριολεκτικά τρέλαινε τους βυζαντινούς και για πολλούς αιώνες υπήρξαν ομάδες που συναγωνίζονταν μεταξύ τους για το έπαθλο! Η κόντρα ανάμεσα στις ομάδες ήταν τεράστια και η αντιπαλότητα ανάμεσα στις μεγαλύτερες από αυτές, τους Βένετους (γαλάζιους) και τους Πράσινους, έφερνε πολύ συχνά ταραχές και εγκληματικότητα. Το 531 μΧ το θράσος το οποίο είχαν αποκτήσει οι ομάδες αυτές, οδήγησε σε εκτεταμένης έκτασης επεισόδια που οδήγησαν στην πυρπόληση μεγάλου μέρους της Πόλης και τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων. Η καταστολή αυτής της εξέγερσης από τον κρατικό μηχανισμό του αυτοκράτορα Ιουστινιανού επέφερε μαζική σφαγή 35.000 οπαδών των Βένετων και των Πρασίνων στον χώρο του Ιππόδρομου, σε μια από τις πιο αιματηρές στιγμές της Αυτοκρατορίας.
Τι κι αν τον είχαν τιμωρήσει άδικα και είχε χάσει ολόκληρη τη σεζόν 1972-73; Ο Αλέκος Αλεξιάδης επέστρεψε το καλοκαίρι του 1973 με τρομερή όρεξη και στα παιχνίδια της σεζόν 1973-74 πέτυχε ατομικό ρεκόρ γκολ στο πρωτάθλημα (17). Ιδιαίτερα στον πρώτο γύρο, σκόραρε σχεδόν σε κάθε ματς, μερικές φορές και δύο γκολ ανά παιχνίδι.