Μετά τον νόμο Μπόσμαν χιλιάδες ξένοι ποδοσφαιριστές αφίχθησαν στη χώρα μας και ενσωματώθηκαν στα ρόστερ των ελληνικών ομάδων. Ο Άρης δεν αποτέλεσε την εξαίρεση και σύντομα πρόσθεσε στη δύναμη του δεκάδες ξένους. Πολλοί από αυτούς πέρασαν και δεν "άγγιξαν", καθώς έφυγαν κάνοντας ελάχιστες συμμετοχές και προσφέροντας μόνο στην αύξηση των εξόδων της ομάδας. Άλλωστε μια από τις μεγαλύτερες αιτίες της οικονομικής κατάρρευσης του Άρη στα μέσα της περασμένης δεκαετίας ήταν η αλόγιστη και ανεξέλεγκτη εισροή ξένων με υπέρογκα ποσά που χρέωσαν την ΠΑΕ και που ακόμη μέχρι σήμερα ταλαιπωρούν τη διοίκηση Καρυπίδη.
Ωστόσο υπήρξαν και ξένοι που μπήκαν μέσα στην καρδιά μας, ξένοι για τους οποίους ο Άρης υπήρξε δεύτερο σπίτι τους. Ποδοσφαιριστές που πρόσφεραν παραμένοντας μακροχρόνια στον σύλλογο μας και που ακόμη τους μνημονεύουμε. Υπάρχουν κάποιοι ξένοι που ξεπέρασαν τις 100 συμμετοχές με τη φανέλα του Άρη και ταυτίστηκαν με κάποια σπουδαία ομάδα των κιτρίνων. Ο Όλε Σκόμποε για παράδειγμα έπαιξε στην ομάδα μας 125 παιχνίδια, και ταυτίστηκε με την τεράστια ομάδα του 1977-1980. Με την ενεργοποίηση του νόμου Μπόσμαν, ο Άρης με προπονητή τον Φοιρό έφτιαξε μια ομάδα που πρωταγωνίστησε στην Ελλάδα. Μέλη εκείνης της ομάδας ήταν, πέρα από τους Έλληνες, οι Ιβάν Σάντος (110), Λεκμπέλο (187), Λόντσαρ (125) και Μιλόγεβιτς (182), ξένοι που πρόσφεραν τα μέγιστα.
Ο Αρτουρ Λεκμπέλο είναι ο ξένος με τις περισσότερες συμμετοχές (187/3). Απειλείται από κάποιον από τη φετινή ομάδα;
Ακολούθησε ο σπουδαίος Ναγκόλι Κέννεντι (156) και μετά ήρθε η εποχή της λατινοποίησης (2006-2011). Αυτή η εποχή έφερε κάποιους ποδοσφαιριστές που πρόσφεραν τα μέγιστα στον ισχυρό Άρη εκείνης της πενταετίας: Κάλβο (116), Κόκε (176), Χαβίτο (169), Νέτο (164), Γκιάρο (114) και Νάτσο (119) ήταν οι εκφραστές μιας μεγάλης γενιάς ποδοσφαιριστών που ήρθαν από το εξωτερικό, αλλά ταυτίστηκαν με τον Άρη και παρέμειναν αναπόσπαστα κομμάτια του συλλόγου μας.
Με την ολοκλήρωση της σεζόν 2021-22 και κοιτώντας τα νούμερα των ποδοσφαιριστών του Άρη διαπίστωσα πως στο ρόστερ μας υπάρχουν και πάλι, μετά από 11 χρόνια περίπου, ξένοι ποδοσφαιριστές που ξεπέρασαν ή τείνουν ελάχιστα στο να ξεπεράσουν τις 100 συμμετοχές με τη φανέλα του Άρη. Πρόκειται για τους κατοστάρηδες της νέας γενιάς, που όπως και στις προηγούμενες γενιές ξένων, ταυτίζονται με μια σπουδαία ομάδα των κιτρίνων. Έχουμε και λέμε:
Ματίγια Χαβιέρ (34), 2018-22, 136 ματς και 6 γκολ. Ο Ισπανός είναι αναπόσπαστο μέρος της ομάδας από το 2018 και αναμένεται να προσφέρει τις υπηρεσίες του για τουλάχιστον μια χρονιά!
Γκάμα Μπρούνο (35), 2018-22, 123 ματς και 26 τέρματα. Ο Πορτογάλος είχε έναν μεγάλο τραυματισμό, αλλά παρόλα αυτά επέστρεψε και συνεχίζει να προσφέρει παρά τη μεγάλη του ηλικία. Δήλωσε πως θέλει να συνεχίσει στον Άρη στα 35 του πλέον χρόνια.
Λούκας Σάσα (32), 2019-22, 118 ματς και 10 γκολ. Ο Βραζιλιάνος φέτος δεν ήταν καλός όσο τα πρώτα του χρόνια, ωστόσο θα συνεχίσει να προσφέρει και για τη νέα χρονιά!
Κουέστα Χουλιάν (31), 2018-22, 113 παιχνίδια και δέχτηκε 109 γκολ. Με διαφορά ο μακροβιότερος ξένος τερματοφύλακας στην ομάδα μας. Αμφισβητήθηκε, απέδειξε τι αξίζει και περιμένουμε με αγωνία να δούμε αν θα παραμείνει γιατί ηχούνε σειρήνες από την Κύπρο.
Ματτέο Γκαρσία (26), 2018-19 και 2020-22, 97 παιχνίδια και 17 γκολ. Σίγουρα δεν είναι ο Ματτέο του 2018-19, ωστόσο πέρασε πολλά με τον χαμό του πατέρα του. Είναι έτοιμος να γίνει πατέρας και θεωρώ πως του χρόνου θα είναι η χρονιά του...
Μαντσίνι Ντάνιελ (26), 2019-22, 99 παιχνίδια και 9 γκολ. Ο Αργεντίνος μπορεί πολλά περισσότερα και πιστεύω πως θα τα δείξει πολύ σύντομα.
Σίγουρα η διεθνοποίηση του Άρη δεν είναι κάτι που χτυπάει ωραία στα μάτια του κόσμου. Ωστόσο δεν πρόκειται για ένα φαινόμενο που βλέπουμε μόνο στον Άρη. Άλλωστε το να βλέπουμε ξένους παίκτες στην ενδεκάδα είναι κακό μόνο όταν αυτοί οι παίκτες δεν αξίζουν να παίζουν στη θέση Ελλήνων. Οταν οι ξένοι προσφέρουν και η ομάδα παίζει καλή μπάλα τα πράγματα γίνονται πιο ανεκτικά.
Ή κάνω λάθος;
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ
