Με χρυσά γράμματα στην ιστορία του συλλόγου είναι γραμμένη η 16η Μαρτίου του 1993.

 

Και πως θα μπορούσε διαφορετικά για μια ομάδα που μετά από χρόνια προσπαθειών κατακτούσε επιτέλους έναν Ευρωπαϊκό τίτλο, έστω και αν αυτό δεν ήταν το κύπελλο πρωταθλητριών που κυνηγούσε για χρόνια ολόκληρα αλλά εκείνο των κυπελλούχων.

 

Ο ΑΡΗΣ πραγματοποίησε μία εκπληκτική πορεία μέχρι τον τελικό, γνωρίζοντας μόνο μία ήττα σε 16 αγώνες. Η αντικατάσταση του Στηβ Γιατζόγλου από τον Σβι Σερφ μεσούσης της σεζόν επ ουδενί επηρέασε τους παίκτες του ΑΡΗ που έκαναν το χρέος παίρνοντας το εισιτήριο για το «Παλακανέστρο Ρουφίνι» του Τορίνο.

 

 

29/09/1992 Ντιναμό Μινσκ – ΑΡΗΣ 59-117

06/10/1992 ΑΡΗΣ – Ντιναμό Μινσκ 107-70

 

27/10/1992 Σλάβια Βρότσλαβ – ΑΡΗΣ 80-90

03/11/1992 ΑΡΗΣ - Σλάβια Βρότσλαβ 102-75

 

15/11/1992 ΑΡΗΣ – Χάποελ Γκαλίλ 88-75

01/12/1991 ΑΡΗΣ – Σολέ 104-72

08/12/1992 Μπενφίκα – ΑΡΗΣ 67-75

15/12/1992 ΑΡΗΣ – ΚΚ Σπλιτ 89-56

05/01/1993 ΑΡΗΣ – Μπουτιβέλνικ 67-61

13/01/1993 Χάποελ Γκαλίλ – ΑΡΗΣ 80-69

19/01/1993 Σολέ – ΑΡΗΣ 60-70

26/01/1993 ΑΡΗΣ – Μπενφίκα 83-72

02/02/1993 ΚΚ Σπλιτ – ΑΡΗΣ 66-76

09/02/1993 Μπουτιβέλνικ – ΑΡΗΣ 80-94

 

Ημιτελικοί:

18/02/1993 Σαραγόσα – ΑΡΗΣ 84-86

23/02/1993 ΑΡΗΣ – Σαραγόσα 82-66

 

 

Αμέσως μετά την πρόκριση επί της Ισπανικής Σαραγόσα, η κινητοποίηση των οπαδών του ΑΡΗ, αλλά και απλών Ελλήνων οπαδών που αγάπησαν την ομάδα στα χρόνια της δόξας, ήταν τεράστια. Αντίπαλος  στον τελικό ήταν η ανερχόμενη Εφές Πίλσεν από την Τουρκία, σε μία εποχή που οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις ήταν ιδιαίτερα οξυμένες.

 

Στην μεγαλούπολη του Ιταλικού βορρά βρέθηκαν πάνω από 5000 οπαδοί του ΑΡΗ που τραγουδούσαν συνθήματα της ομάδας αλλά και τον εθνικό ύμνο κρατώντας –μεταξύ άλλων- ένα πανό το οποίο ανέφερε «πρωτεύουσα της Ελλάδας είναι η Κωνσταντινούπολη».

 

 Σε εκείνο το γήπεδο ακούστηκε για πρώτη φορά και το «ΑΡΗ θυμήσου πριν λίγα χρόνια..», σύνθημα-σήμα κατατεθέν της ομάδας εδώ δυόμιση δεκαετίες. Την ίδια στιγμή στην αντίπαλη μεριά δεν βρισκόταν παραπάνω από 500 Τούρκοι φίλαθλοι, από τους οποίους μερικοί φορούσαν μπλουζάκια που αναφερόταν στην φιλία μεταξύ των δύο λαών.

 

 

 

Όσοι περίμεναν θέαμα στον τελικό μάλλον απογοητεύτηκαν οικτρά. Ο ΑΡΗΣ που μέχρι τον τελικό είχε μ.ο. 88 πόντους ανά αγώνα, στον τελικό κόντρα στους Τούρκους πνίγηκε στο άγχος και την αστοχία του, σκοράροντας μετά βίας 50 πόντους.

 Ο αυτοκράτορας ήταν απερίγραπτα κακός και σώθηκε χάρη στον αστέρα της ομάδας Ρόι Τάρπλει που πέτυχε 19 πόντους κατεβάζοντας 18 ριμπάουντ. Εξίσου σημαντική συμβολή είχε ο Τζέι Τζέι Άντερσον ο οποίος ήταν κινητικότατος ενώ ο Μέμος Ιωάννου στο διάστημα που αγωνίστηκε έδωσε τις καλύτερες δυνατές λύσεις εξαφάνιζοντας τον Πέταρ Ναουμόφσκι ο οποίος υπέπεσε σε παιδαριώδη λάθη.

 

 

Οι παίκτες της Εφές Πίλσεν πέτυχαν σε πρώτη φάση τον σκοπό τους. Εκμεταλλευόμενοι τα βαριά πόδια των παικτών του ΑΡΗ (εξαιτίας του τίτλου του ακλόνητου φαβορί) αιφνιδίασαν και προηγήθηκαν με 1-11 στα πρώτα 4’. Ο Άντερσον ήταν ο πρώτος που «ξύπνησε» με συνέπεια ο ΑΡΗΣ να αρχίσει να μειώνει σταδιακά την διαφορά. Ο σέντερ της Εφές Πίλσεν, Ταμέρ Οιγκούτς, φορτώθηκε πολύ γρήγορα με 3 φάουλ, γεγονός που επέτρεψε στον ΑΡΗ να σκοράρει μερικά καλάθια κάτω από την ρακέτα την στιγμή που η Εφές Πίλσεν έβρισκε λύσεις από την περιφέρεια με κύριο εκφραστή τον Βολκάν Αιντίν.

 

 

Στο 11’ ο ΑΡΗΣ μείωσε στους 4 πόντους, ενώ λίγο αργότερα ισοφάρισε 23-23, προσπερνώντας για πρώτη φορά στο σκορ με 25-23 αμέσως μετά με καλάθι του Τάρπλει. Παρόλα αυτά η Εφές Πίλσεν διατήρησε την ψυχραιμία της και ανέκτησε το προβάδισμα με 25-28.

 Ο Σβι Σερφ έριξε τον Γάσπαρη πάνω στον Ναουμόφσκι περιορίζοντας τον έως έναν βαθμό, με τους υπόλοιπους Τούρκους όμως να αναλαμβάνουν δράση και να ανεβάζουν την διαφορά στο 25-30. Ο Γιαννάκης συνέχιζε να ήταν άστοχος και οι Τούρκοι έκλεισαν το σκορ προηγούμενοι με 29-32 στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου.

 

 

Στην επανάληψη η Εφές Πίλσεν συνέχιζε αποτελεσματικά την άμυνα μαν του μαν. Ο Βουρτζούμης πέρασε στην θέση του Γάσπαρη αλλά οι Τούρκοι συνέχιζαν να διατηρούν το προβάδισμα με 31-36. Ο Σερφ έριξε στην μάχη τον Ντίνο Αγγελίδη ο οποίος έδωσε μια ευελιξία με αποτέλεσμα ο ΑΡΗΣ να προσπεράσει με 42-40 στο 30’. Ταυτόχρονα ο Βολκάν Αιντίν φορτώθηκε με 4 φάουλ  και κάθισε στον πάγκο, γεγονός που επέτρεψε στον ΑΡΗ να περάσει μπροστά με 5 πόντους, 50-45 με καλάθι του Άντερσον στο 37’.

 

 

Σε εκείνο το σημείο πολλοί πίστεψαν ότι έστω και στο τέλος ο ΑΡΗΣ θα έδειχνε την ανωτερότητα του και θα καθάριζε τον τελικό. Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη ποτέ. Ο Σαρίτσα με τρίποντο 3 λεπτά πριν το τέλος ευστόχησε σε τρίποντο κάνοντας το 50-48, δίνοντας δραματικό τόνο στην αναμέτρηση.

 

 

Στο τελευταίο τρίλεπτο η μία χαμένη επίθεση διαδεχόταν την άλλη, με τον Ιωάννου να δηλώνει παρόν στα κρίσιμα σημεία. Στα 18’’ πριν το τέλος, ο Παναγιώτης Γιαννάκης (στην χειρότερη εμφάνιση του με την κιτρινόμαυρη φανέλα) υπέπεσε σε επιθετικό φάουλ και έτσι οι Τούρκοι είχαν μια τελευταία ευκαιρία να κλέψουν το κύπελλο. Ο Ναουμόφσκι δεν αποδείχτηκε τελικά ήρωας καθώς ήταν άστοχος στο τελευταίο σουτ.

 

Ο ΑΡΗΣ με το τελικό 50-48 (το χαμηλότερο σκορ στην ιστορία των Ευρωπαϊκών τελικών) ξόρκισε τα φαντάσματα της Γάνδης, του Μονάχου και της Σαραγόσα κατακτώντας επιτέλους ένα Ευρωπαϊκό κύπελλο. Δυστυχώς μέσα στην μέθη των πανηγυρισμών όλων των Ελλήνων οπαδών, συνέβη το κακό.

 

 

 

Αμέσως μετά το τέλος χιλιάδες Έλληνες οπαδοί μπήκαν στο παρκέ πανηγυρίζοντας το κύπελλο αγκαλιά με τους παίκτες, με τους Ιταλούς αστυνομικούς να μην μπορούν να σταματήσουν το ορμώμενο –από ενθουσιασμό- πλήθος.

 

Μέσα στους πανηγυρισμούς ο Οιγκούτς πέταξε ένα μπουκάλι προς τους οπαδούς του ΑΡΗ ενώ ο Ρίτσαρντ ενεπλάκη με έναν οπαδό. Μόλις το κατάλαβαν αυτό οι υπόλοιποι Έλληνες οπαδοί αγρίεψαν και ακολούθησε πανδαιμόνιο. Για μερικές στιγμές έγινε πραγματική μάχη σώμα με σώμα, με τους ψυχραιμότερους να επεμβαίνουν και να καταστέλλουν την σύρραξη.

 

 

Ως συνέπεια αυτών των γεγονότων ο ΑΡΗΣ τιμωρήθηκε από την FIBA αρχικά με διετή αποκλεισμό από τις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ποινή που μειώθηκε σε εντός έδρας αγώνες κεκλεισμένων των θυρών για την σεζόν 1993/1994. Αφού λίγη ώρα μετά ηρέμησαν εντελώς τα πνεύματα, ο πρόεδρος της FIBA EUROPE, Άλντο Βιτάλε παρέδωσε το κύπελλο στα χέρια του αρχηγού Παναγιώτη Γιαννάκη που ύψωσε το κύπελλο εν μέσω αποθέωσης.

 

 

Πίσω στην Ελλάδα το κύπελλο πανηγυρίστηκε έξαλλα σε όλη την χώρα, ενώ στην Κύπρο οι Έλληνες πανηγύριζαν δίπλα από την πράσινη γραμμή. Στην Θεσσαλονίκη χιλιάδες οπαδοί του ΑΡΗ γέμισαν τον χώρο γύρο από τον λευκό πύργο και γιόρτασαν την κιτρινόμαυρη νίκη (ερχόμενοι νωρίτερα σε σύγκρουση με οπαδούς του ΠΑΟΚ οι οποίοι αποχωρούσαν από Ευρωπαϊκό αγώνα της ομάδας τους στο Αλεξάνδρειο). Δεν θα πρέπει τέλος να παραληφθεί και η αναφορά στην συγκινητική ευχαριστήρια επιστολή της Κυπριακής ομοσπονδίας μπάσκετ προς την διοίκηση του ΑΡΗ.

 

 

Αυτός ο τίτλος ήταν το επιστέγασμα των κόπων μιας ομάδας που από το 1985 πρωταγωνιστούσε στα Ευρωπαϊκά κύπελλα και έκανε τους Έλληνες να αγαπήσουν την πορτοκαλί θεά.

 

ΑΡΗΣ: Γιαννάκης 2, Μισούνοφ 10, Τάρπλεϊ 19, Ιωάννου, Άντερσον 15, Αγγελίδης 2, Βουρτζούμης 2, Γάσπαρης, Μωραϊτοφ.

 

ΕΦΕΣ ΠΙΛΣΕΝ: Όιγκουτς 5, Αγιντίν 16, Σαρίτσα 11, Ναουμόφσκι 7, Οζτούρκ 2, Ρίτσαρντ 7, Κορουτσού.

 ΙΩΑΚΕΙΜ ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ

ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ