Ήταν η πιο άνετη νίκη επί του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια. Ήταν μια ακόμη επιτυχία απέναντι στους ερυθρόλευκους για τον φετινό Άρη που μπορεί να δυσκολεύεται στα υπόλοιπα ντέρμπι, αλλά απέναντι στον Ολυμπιακό έχει δύο νίκες στο Βικελίδης, μια ισοπαλία στο Καραϊσκάκης και τρεις ήττες (οι δύο στο κύπελλο) με βασική πρωταγωνίστρια την εις βάρος του διαιτησία.
Κάνοντας τη σούμα του ο κακοπροαίρετος αντιαρειανός, ξέρετε ποιος, αυτός που έσκιζε τα ρούχα του από την πεποίθηση πως Άρης και Ολυμπιακός είναι σάρκα μία, θα αφρίζει και δεν θα ξέρει πια τι να πει. Ο Άρης είναι ο βασικός υπαίτιος για την βαθμολογική καθίζηση του πρώην πρωταθλητή, αφού οι βαθμοί που του έκοψε θα ήταν καταλυτικοί για την διεκδίκηση του πρωταθλήματος μέχρι το τέλος…
Από την άλλη βέβαια, αν υπολογίσουμε τους βαθμούς που έκοψε η διαιτησία στον Άρη φέτος, μπορούμε άνετα να καταλάβουμε πως ο Άρης βάσει δυναμικής του, είναι για την πρώτη τριάδα και όχι για την Πέμπτη θέση που σφράγισε απόψε.
Ο Άρης λοιπόν κέρδισε σήμερα με 2-1 και η φάση που είναι χάρμα ιδέσθαι ήταν η γκολάρα του Πάλμα με απευθείας εκτέλεση κόρνερ, ένα γκολ που στους περισσότερους θύμισε Χατζηπαναγή, αλλά σε εμένα Μανώλη Κεραμιδά, αφού αυτός ο παίκτης του Άρη σκόραρε πρώτος με αυτόν τον τρόπο, και μάλιστα σε διαδοχικά παιχνίδια στο Χαριλάου, το 1967. Το γκολ αυτό άνοιξε το σκορ στο 36’ και έδωσε δικαίως το προβάδισμα στον σαφώς ανώτερο Άρη. Ο Ολυμπιακός περιορίστηκε να έχει ρόλο κομπάρσου στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα και απλά ανέμενε το μοιραίο.
Ο Νταμπό στο 65΄έκανε το 2-0, μετά από λάθος εκτίμηση του Μπα, και έφερε προς στιγμή τον Άρη μπροστά σε μια καθαρή νίκη που είχε χρόνια να πετύχει απέναντι στους Πειραιώτες, ωστόσο οι φιλοξενούμενοι σε μία από τις λίγες φορές που μπήκαν στην περιοχή του Άρη, κέρδισαν πέναλτυ στο 70’ και μείωσαν με τον Μπακαμπού.
Το 2-1 είναι ένα εντελώς πλασματικό σκορ, αφού οι ερυθρόλευκοι έκαναν ελάχιστες τελικές, ενώ ο Άρης που ήταν κατά πολύ ανώτερος δημιούργησε ευκαιρίες για ένα ευρύτερο σκορ, αλλά τελικά πήρε τη νίκη μόνο με 2-1 ωστόσο οι βαθμοί του επέτρεψαν να απομακρυνθεί ακόμη περισσότερο από την 6η θέση, σφραγίζοντας ουσιαστικά το ευρωπαϊκό εισιτήριο.
Το ματς δεν παρακολούθησαν πολλοί οπαδοί, ίσως οι λιγότεροι σε φετινό παιχνίδι στο Βικελίδης και αυτό είναι κρίμα, γιατί το θέαμα ήταν καλό και η νίκη βάλσαμο στην ψυχή των οπαδών του Άρη.
Δεν έλειψαν οι εντάσεις ανάμεσα στους παίκτες αλλά και από την κερκίδα προς τον αγωνιστικό χώρο.
Ο Άρης έπαιξε για την ιστορία του, για τη φανέλα και κέρδισε έναν αντίπαλο που ήθελε περισσότερο τη νίκη για να κερδίσει την Τρίτη θέση και τα ευρωπαϊκά προνόμια που επιφέρει αυτή.
Τελευταία σεζόν με δύο νίκες απέναντι στον Ολυμπιακό το 1969-70, όταν ο Άρης είχε κερδίσει στο Χαριλάου με 1-0 για το πρωτάθλημα και 0-1 στο Καραϊσκάκης για το κύπελλο, αφήνοντας μάλιστα τον Ολυμπιακό εκτός Ευρώπης για πρώτη φορά, αν θυμάμαι καλά, στην ιστορία του!
ΑΡΗΣ: Κουέστα, Εμπακατά, Μαζικού, Φαμπιάνο, Πίρσμαν, Ντουκουρέ, Νταρίντα, Πάλμα (58' Ιτούρμπε), Νταμπό (89' Ενκουλού), Ματέο Γκαρσία (76' Καμάτσο), Καμαρά (89' Χριστοδουλόπουλος)
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Πασχαλάκης, Μπα, Παπασταθόπουλος, Ρέαμπτσουκ (86' Ραμόν), Ανδρούτσος, Εμβιλά, Κασάμι (59' Χουάνγκ), Μασούρας (59' Μπιέλ), Βρουσάι (74' Βαλμπουενά), Φορτούνης, Μπακαμπού (86' Αραμπί).
