Δεν ξέρω να μετράω πόσο άρειανος είναι ο ένας και πόσο ο άλλος. Στις 15 Μαΐου 2005 είχα πάει κι εγώ στο γήπεδο, με άγχος για την ομάδα μου που ήθελε μόνο νίκη απέναντι στον Ηρακλή για να ελπίσει σε σωτηρία.
Όταν ο Ηρακλής προηγήθηκε εύκολα με 0-2, δάκρυσα, οργίστηκα, έβρισα. Ο κόσμος ξέσπασε στην κερκίδα, αλλά σύντομα οι παίκτες του Ηρακλή άρχισαν να μας δίνουν την μπάλα με πασούλες. Φάνηκε πως το ματς θα έληγε με 3-2, ιδιαίτερα όταν μειώσαμε γρήγορα σε 1-2 με τον Κουεμάχα, αν θυμάμαι καλά.
Ωστόσο κάποιοι θεώρησαν οτι εκεί έπρεπε να βγάλουν τον "αρειανισμό¨ τους και να εκδικηθούν για την "αναίδεια" του Ηρακλή. "Μπούκαραν" μέσα στο γήπεδο, προπηλάκισαν παίκτες, έριξαν και λίγες "ψιλές". Όλοι θυμούνται τον Κατσιαμπή που κυκλοφορούσε επί βδομάδες με κολλάρο στον λαιμό...
Έδωσαν το δικαίωμα στον διαιτητή να διακόψει το ματς εις βάρος μας. Η ομάδα μας καταδικάστηκε σε υποβιβασμό, υποβιβασμό που συνοδεύτηκε και από μια μεγάλη τιμωρία που θα μας ακολουθούσε στη Β' εθνική.
Πολλοί από εμάς αναρωτιόμαστε συχνά για τους εχθρούς της ομάδας μας και για τους αντιαρειανούς κύκλους που δεν μας θέλουν ψηλά. Πριν συνεχίσουμε να αναρωτιόμαστε για αυτά, μήπως θα έπρεπε να αναρωτηθούμε για το αν κάθε φορά που ο Άρης καταποντίζεται, υπάρχει ένα δικό μας χέρι που τον σπρώχνει στον γκρεμό;
Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι αφιερωμένες στην μαλακία που έδερνε εκείνους τους "μεγάλους αρειανούς" που έριξαν την ομάδα μας στην Β' εθνική το 2005. Γιατί ο Άρης τρυπιέται πάντα και μόνο από μέσα... (οι φωτογραφίες αυτές κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, από όπου είναι η πηγή μας, ακριβώς στη μορφή που σας παρουσιάζουμε)
Υπάρχει και βίντεο φυσικά. Κάντε κλικ για να το παρακολουθήσετε
Εδώ μπορείτε να παρακολουθήσετε την εκπομπή του Πετρουλάκη "Αρένα των Σπορ" στην ΕΡΤ3
