Ο φιλικός αγώνας που έγινε στις 4 Φεβρουαρίου 1934 στον στίβο του Άρεως δεν δικαίωσε την πεποίθηση των κυανόλευκων πως θα έπαιρναν, έστω και φιλικά, τη ρεβάνς για την ήττα του πρωταθλήματος, είκοσι μέρες πριν. Αντίθετα, ο Άρης επέδειξε την ίδια υπεροχή και κατόρθωσε να κερδίσει τον αντίπαλο του πάλι με το ίδιο σκορ, 3-0, έχοντας σε καταπληκτική μέρα τον "Ξούρα", τον Κώστα Καλογιάννη.
Στο εξώφυλλο μια σύνθεση του Άρη το 1934, συνοδευόμενη από τον παράγοντα Μάνθο Ματθαίου που χρημάτισε και πρόεδρος του συλλόγου μας
Ο κόσμος γέμισε το γήπεδο του Άρη και έφυγε τελικά με ανάμεικτα τα συναισθήματα του, αφού οι μεν αρειανοί ήταν ενθουσιασμένοι από την εικόνα της ομάδας τους, ενώ οι ηρακλειδείς κατανόησαν πως έπρεπε να περιμένουν πολύ ακόμη μέχρι να στρώσει η δική τους ομάδα.
Η εμφάνιση του Άρη ήταν απολύτως ικανοποιητική. "Έπαιξε με υπολογισμό, μεγάλη ψυχραιμία και σε γενικές γραμμές έδειξε πως ήταν πολύ ανώτερος του αντιπάλου του", όπως γράφει χαρακτηριστικά ο αθλητικογράφος της εποχής. Ο Ηρακλής σύμφωνα με τον ίδιο γράφοντα,"πήρε μαθηματάκι από τα σπάνια. Άραγε θα το θυμάται όταν οι δύο ομάδες ξαναπαίξουνε ή θα την πατήσει και πάλι;"
Ο Άρης που χρησιμοποίησε αρκετούς αναπληρωματικούς, κατόρθωσε να κάμψει την αντίσταση του Ηρακλή στο δεύτερο μέρος και κέρδισε χάρη σε τρία τέρματα του νεαρού Κώστα Καλογιάννη, στο 57′, 68′ και 73′. Οι Ηρακλειδείς διαμαρτυρήθηκαν έντονα για το τρίτο γκολ του Άρη, καθώς υποστήριξαν πως είχε προηγηθεί φάουλ του σκόρερ στον τερματοφύλακα Κατρατζόπουλο.
Ο Κώστας Καλογιάννης ήταν ένας επιθετικός που είχε βγει από τις μικρότερες ομάδες του Άρη και υπήρξε στέλεχος της πρώτης ομάδας ήδη από το 1930. Δεν υπήρξε βασικός, ωστόσο συμμετείχε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος το 1932. Το 1933-34 ήταν η καλύτερη του σεζόν, αφού αγωνίστηκε στα περισσότερα από τα παιχνίδια του Άρη, πετυχαίνοντας συνολικά δέκα τέρματα. Ο "Ξούρας", όπως ήταν το ψευδώνυμο του, έγινε μια σπουδαία ποδοσφαιρική φυσιογνωμία του ποδοσφαίρου της πόλης μας, αφού κατόρθωσε να αγωνιστεί και στις τρεις μεγάλες ομάδες της Θεσσαλονίκης. Το καλοκαίρι του 1934 πήγε στον παοκ, έπειτα στον Ηρακλή και τερμάτισε την καριέρα του το μακρινό 1948, πάλι στον παοκ. Κατόπιν συνέχισε να προσφέρει στο μακεδονικό ποδόσφαιρο διατελώντας προπονητής αρκετών ομάδων.
Διαιτητής αναφέρεται ο Ετιέν που ήταν πολύ σωστός, ενώ δεν έχουμε παραπάνω πληροφόρηση πέρα από τις συνθέσεις των δύο ομάδων:
Άρης: Καρμενίδης, Γκικόπουλος, Γουγούσης, Μπέφας, Σιώπης, Κατσαούνης, Βικελίδης Κλ., Υετίων, Κίτσος, Καλογιάννης και Αργυριάδης
Ηρακλής: Κατρατζόπουλος, Κούσουλας, Μούσας, Ορφανίδης, Αδαμίχου, Ευσταθιάδης, ΧηΤσίρος, Σιδηρόπουλος, Κόλλιας, Χαριστού και Βικόπουλος, ενώ χρησιμοποιήθηκαν και οι Χριστοδούλου και Βλάχου.
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ
