Σοκ για την οικογένεια του Άρη μετά τον απροσδόκητο χαμό του Γιώργου Παπαμιχαήλ, ποδοσφαιριστή της ομάδα μας στις αρχές της δεκαετίας του 70. Ο Γιώργος έφυγε ξαφνικά από τη ζωή στις 21 Φεβρουαρίου 2020, πιθανότατα από ανεύρισμα, και γέμισε με θλίψη τον τόπο κατοικίας του, τα Κουφάλια, αλλά και τους ποδοσφαιρικούς κύκλους του Άρη, της Δόξας και του Πανιωνίου, τις τρεις μεγάλες ομάδες στις οποίες είχε αγωνιστεί.
Ο Γιώργος ήταν ενεργό μέλος της ομάδας παλαιμάχων του Άρη και ακολουθούσε σε όλες τις αναμετρήσεις παίζοντας με εξαιρετική ικανότητα, ακόμη και στα 67 του χρόνια. Ήταν πάντα γελαστός, καλόκαρδος και δυστυχώς δεν ήπιαμε ποτέ εκείνο το ουζάκι που είχαμε πει αρκετές φορές πως έπρεπε να πιούμε.
Ο Γιώργος στα δεξιά με τα γυαλιά σε αγώνα παλαιμάχων του Άρη εναντίον της Δόξας. Τότε είχε παίξει και με τις δύο ομάδες, από ένα ημίχρονο...
Διαβάζουμε για τον Γιώργο στο βιβλίο της aris.re " Την καρδιά αν ρωτήσεις ποτέ":
Ο Παπαμιχαήλ Γιώργος γεννήθηκε το 1952 και ήρθε από τον ΠΑΟ Κουφαλίων σε ηλικία δεκαεπτά ετών, το 1969. Αγωνιζόταν στην κορυφή της επίθεσης, αλλά και ως εξτρέμ. Ο Τσίριτς τον περνάει αλλαγή στις 26 Οκτωβρίου 1969 σε ματς ΑΕΚ – Άρης, αλλά τα πρώτα δύο χρόνια του στην ομάδα, παίζει σε μόλις τέσσερα παιχνίδια, ως αναπληρωματικός. Το 1971-72 θα λάβει περισσότερο χρόνο συμμετοχής από τον Μακ Γκίνες, κυρίως προς το τέλος της περιόδου. Τελειώνει τη σεζόν με τον ιδανικότερο τρόπο, καθώς την τελευταία αγωνιστική, στον εκτός έδρας θρίαμβο με 0-5 επί της Βέροιας, είναι βασικός, πετυχαίνοντας μάλιστα δύο όμορφα γκολ στο 47’ και στο 51’. Είναι αρκετά ψηλός και κατά συνέπεια ικανός στις κεφαλιές με δυνατό σουτ και καλή τεχνική. Διακρίνεται για το πείσμα και την ποδοσφαιρική ευφυΐα στο παιχνίδι του.
Η κερκίδα τον ονομάζει «σύννεφο», λόγω της φημολογούμενης αρέσκειας του να παίζει υπό την σκιά του νεόκτιστου σκέπαστρου της θύρας 6! Το ξεκίνημα στην επόμενη σεζόν, 1972-73, είναι εντυπωσιακό. Στην πρεμιέρα ο Άρης κερδίζει και πάλι εκτός έδρας με 0-2 το Αιγάλεω. Ο Γιώργος είναι βασικός και είναι ο καλύτερος παίκτης της ομάδας. Είναι ο δημιουργός και των δύο γκολ του Κόκκορη και αφήνει πολλές υποσχέσεις για το μέλλον του. Ξεκινάει δυνατά και τη 2η αγωνιστική, αλλά στο 35’ τραυματίζεται στον αστράγαλο. Βγαίνει εκτός «μάχης» για λίγο καιρό και όταν επιστρέφει, ένα μήνα μετά, δεν είναι ο παίκτης που ήταν στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος. Είναι αργός, διστακτικός και του λείπει η αυτοπεποίθηση. Οι εμφανίσεις του είναι μέτριες και μοιραία περνάει εκτός ενδεκάδας. Δεν παρουσιάζει κάποια βελτίωση, ακόμη και όταν του δίνονται κάποιες ευκαιρίες κατά τη διάρκεια του πρωταθλήματος, είναι φανερό πως είναι ακόμη επηρεασμένος από τον τραυματισμό του. Έτσι το καλοκαίρι, μετά από τέσσερα χρόνια θα συνεχίσει στη Δόξα Δράμας....
Εμείς φίλε δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ. Καλό ταξίδι....
