Το πρώτο πράγμα που τραβάει την προσοχή του θεατή στο γήπεδο είναι η φανέλα. Πράγματι η φανέλα και τα χρώματα είναι τα πιο αναγνωρίσιμα στοιχεία της ομάδας στο γήπεδο. Για αυτό οι φανέλες είναι από τα πιο αγαπητά ποδοσφαιρικά αντικείμενα, που συνδέουν άμεσα τις ποδοσφαιρικές αναμνήσεις του φιλάθλου με συγκεκριμένους αγώνες ή περιόδους.
Η φανέλα 61 (αρίθμηση του βιβλίου μας Η Πανοπλία του Θεού, εκδόσεις aris.re) ταυτίζεται με τις πιο ευχάριστες μνήμες των φιλάθλων της γενιάς μου, και όχι μόνο. Γιατί η φανέλα αυτή συνδέθηκε με δύο από τα σπουδαιότερα παιχνίδια της ομάδας μας το 1979, τη μεγάλη πρόκριση στην Ιταλία εις βάρος της Περούτζια στις 7 Νοεμβρίου 1979, αλλά και του χορταστικού Άρης - Σεντ Ετιέν, που έφερε μεν τον αποκλεισμό για την ομάδα μας, αλλά πρόκειται ίσως για το ωραιότερο ευρωπαϊκό παιχνίδι του Άρη. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που φορέθηκε η φανέλα 61 κλείνοντας τον κύκλο της...
Επρόκειτο για μια χειμερινή μπλούζα με μακρύ μανίκι και με κιτρινόμαυρες ρίγες. Πέντε μαύρες κάθετες, ριγέ μανίκια και δίχρωμος γιακάς χαρακτήριζαν τη φανέλα που ήταν φτιαγμένη από ύφασμα ριπ, το συνηθισμένο βαμβακερό υλικό εκείνης της εποχής. Η φανέλα αυτή δεν ήταν κάποιας από τις γνωστές πολυεθνικές φίρμες που είχαν αρχίσει δειλά δειλά να ντύνουν τις ομάδες εκείνη την εποχή, αλλά πιθανόν κάποιας τοπικής βιοτεχνίας. Η 61 ήταν πολύ όμορφη οπτικά, ίσως η καλύτερη ριγέ που φόρεσε η ομάδα μας στην ιστορία της...
Ο Σάκης Ζελίδης εναντίον Βούλγαρου αμυντικού της Λέσφκι. Είναιη πρώτη εμφάνιση με την 61.
Η φανέλα 61 όμως δεν ήταν καινούργια, αφού χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά δύο χρόνια πριν, τον Δεκέμβριο του 1977! Φορέθηκε για πρώτη φορά στο διεθνές φιλικό απέναντι στη Λέφσκι Σόφιας που έγινε στις 28 Δεκεμβρίου 1977, ενώ η πρώτη της "εμφάνιση" στο πρωτάθλημα έγινε στις 10 Ιανουαρίου 1978, στο Άρης - Πανσερραϊκός 2-0. Μέχρι το τέλος της σεζόν φορέθηκε σε 18 αγώνες, όντας η βασική φανέλα στον Β γύρο. Χαρακτηριστικές είναι οι φωτογραφίες από τη μεγάλη νίκη στο Καραϊσκάκης, που επιτεύχθη στις 23 Απριλίου 1978 επί του Ολυμπιακού με 1-2:
Οι παίκτες μας στο Καραϊσκάκη χαιρετάν τους Θεσσαλονικείς εκδρομείς μετά το σπουδαίο διπλό το 1978.
Την επόμενη σεζόν, 1978-79, η φανέλα έμεινε στα ντουλάπια. Φορέθηκε μόνο σε δύο αγώνες, στο Β μέρος, όταν οι πρώτες φανέλες έγιναν μούσκεμα λόγω βροχής ή χιονιού.
Στις 7 Ιανουαρίου 1979 ο Άρης νίκησε την Παναχαϊκή με 2-0 κάτω από χιονόνερο. Η 61 φορέθηκε στο Β μέρος, αντικαθιστώντας την μουσκεμένη κίτρινη φανέλα που φορούσαμε στο Α μέρος.
Κι ενώ όλα έδειχναν πως η φανέλα αυτή είχε κάνει το κύκλο της και θα οδηγούνταν προς χρήση στις ακαδημίες, μέχρι τον φυσικό της θάνατο, (τακτική που ακολουθούνταν πάντα με τις παλιές φανέλες), ο Άρης του Σασία επιφύλασσε ένα πιο τιμητικό τέλος για αυτήν: Το φθινόπωρο του 1979 ο Άρης φόρεσε τη φανέλα 61 στον επαναληπτικό στην Περούτζια και πέτυχε τη σπουδαιότερη ευρωπαϊκή εμφάνιση-νίκη-πρόκριση! Δεκάδες φωτογραφίες συντηρούνε αναμνήσεις σε όλους όσους έκλαψαν μαζί με τους παίκτες μας που έφευγαν θριαμβευτές από το Ρενάτο Κούρι!
Οι παίκτες μας αποχωρούνε ευτυχισμένοι από το Ρενάτο Κούρι!
Η 61 φορέθηκε για τελευταία φορά στο πρωτάθλημα δέκα μέρες μετά, στο διπλό εναντίον του Πανιωνίου (0-1). Ωστόσο ο κύκλος της δεν είχε τελειώσει. Επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί για ακόμη μια τελευταία φορά: Στις 12 Δεκεμβρίου ο Άρης διασταυρώνει το ξίφος του με αυτό της Σεντ Ετιέν και το τελικό 3-3 ευχαριστεί όλους τους οπαδούς, παρά τον αποκλεισμό της ομάδας μας, αφού η ευρωπαϊκή πορεία του 1979 ήταν παραπάνω από ένδοξη! Αυτή είναι και η τελευταία φορά που φοριέται η 61. Στο τέλος του αγώνα οι παίκτες ανταλλάσσουν φανέλες και αυτές του Άρη κοσμούνε πλέον τις ιδιωτικές συλλογές των παικτών της Σεντ Ετιέν, ίσως και του ίδιου του Μισέλ Πλατινί!
Επάνω φάση από το Άρης - Σεντ Ετιέν με πρωταγωνιστή τον Βένο. Κάτω μετά τη λήξη, ο Φοιρός ανταλλάσσει τη φανέλα του με αυτή του Ολλανδού Τζώνυ Ρεπ! Είναι το τέλος του ταξιδιού της φανέλας 61, που ολοκλήρωσε την παρουσία της στον Άρη μετά από 23 επίσημους αγώνες σε Ελλάδα και Ευρώπη! Στα χέρια βέβαια του Γιώργου Φοιρού έμεινε η πράσινη φανέλα της γαλλικής ομάδας!
Πεθαίνουν λοιπόν και οι φανέλες; Θα έλεγα πως όχι. Κάποιες καταστρέφονται, κάποιες παραμένουν στην κατοχή συλλεκτών ως πολύτιμα αποκτήματα. Ωστόσο οι πιο ένδοξες, όπως η ριγέ 61 της διετίας 1977-1979 δεν θα πεθάνουν ποτέ, καθώς θα βρίσκονται για πάντα στην καρδιά μας.
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ
