Ήταν η μεγαλύτερη ιταλική ομάδα όλων των εποχών, αυτή η Γκρανάτα που χάθηκε στην αεροπορική συντριβή της 4ης Μαΐου 1949; Μια σπουδαία ομάδα αφανίστηκε στον λόφο Σουπέργκα πριν από 73 χρόνια σε ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό…
Για μια ακόμη ο χρονιά ο ΑΡΗΣ βρίσκεται κοντά στα παιδιά σας, τα παιδιά μας! Αμέσως μετά το τέλος των σχολείων ο Α.Σ. ΑΡΗΣ θα διοργανώσει για ακόμη ένα καλοκαίρι το γνωστό πλέον ARIS Summer Camp.
Στις 2 Μαΐου 2023 ο Νίκος Γκάλης τιμήθηκε για την προσφορά του στον αθλητισμό και τον πολιτισμό με την αναγόρευσή του σε Επίτιμο Διδάκτορα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης!
Θλίψη στον χώρο του ποδοσφαίρου καθώς την 1η Μάη 2023 έφυγε από τη ζωή μόλις στα 43 του ο Παύλος Μυροφορίδης, ένας άνθρωπος του ποδοσφαίρου που πέρασε και από την ομάδα μας κατά τα μαύρα χρόνια της ομάδας (2017-18), συντελώντας στην επιστροφή της στην Σούπερ Λίγκα.
«Ήρθες στην ζωή πριν 89 χρόνια, παιδί πολύτεκνης οικογένειας, διωγμένος μετά τον εμφύλιο από την Λεπτοκαρυά Πιερίας. Δούλεψες πολύ... κατάφερες τα μέγιστα. Ένα μικρό μαγειρείο το έκανες σήμα κατατεθέν της πόλης μας Εστιατόριο-Πατσατζίδικο ΤΣΑΡΟΥΧΑΣ. Ασχολήθηκες με την κατασκευή χτίζοντας πάνω από 30 οικοδομές. Έθεσες τον εαυτό σου στην υπηρεσία του αθλητισμού, της ενασχόλησης με τα κοινά. Έκανες το όνομά μας σεβαστό και πολύτιμο με την ευγενική σου παρουσία. Και πάνω απ’ όλα δημιούργησες μια οικογένεια με την μητέρα μας Χάρη, όπως την έλεγες, με τρία παιδιά τη Ζωή, την Ειρήνη και τον Δημήτριο. Γνώρισες 7 εγγόνια (Βάλια, Νίκος, Μυρσίνη, Νίκη, Χαρά, Χρυσή και Νίκος) και 3 δισέγγονα τη Ζωίτσα, τον Δημητράκη και την Ειρηνούλα. Ταλαιπωρήθηκες πολύ τα τελευταία 3 χρόνια με την υγεία σου και το μόνο που ήθελες και το ζητούσες κάθε μέρα “ να γίνεις καλά”. Σήμερα έκλεισες έναν γεμάτο κύκλο ζωής και βρίσκεσαι μαζί με την αδικοχαμένη μητέρα μας στους ουρανούς. Καλό παράδεισο πατέρα δεν θα σε ξεχάσει ποτέ κανείς μας»
Αντιπροσωπεία του Τομέα Ιστορίας του ΑΡΗ επισκέφτηκε το μουσείο μπάσκετ της ΧΑΝΘ στο πλαίσιο της σύσφιξης σχέσεων του Α.Σ. ΑΡΗΣ με έναν ακόμη θεσμό της πόλης μας.
Στις 23 Απριλίου 1948 ο φίλαθλος κόσμος της πρωτεύουσας έχει τη χαρά να παρακολουθήσει το πρώτο παιχνίδι της Εθνικής μας ομάδας μετά από 10 χρόνια! Πραγματικά, η Εθνική ομάδα της χώρας μας είχε να αγωνιστεί σε επίσημο ή φιλικό παιχνίδι από το 1938! Είχε βέβαια μεσολαβήσει ο πόλεμος και η κατοχή, που διέκοψαν βίαια την καριέρα πολλών μεγάλων παικτών.
Όταν η αγάπη για κάτι μπορεί και μετατρέπεται σε έργο, τότε απίθανα πράγματα μπορούν να συμβούν. Όλοι μας είμαστε μάρτυρες του έργου του Γιάννη Πέγκου, του μεγαλύτερου συλλέκτη σχετικά με την ιστορία του ΑΡΗ. Όλοι μας έχουμε δει τα χιλιάδες σπάνια βίντεο στο κανάλι του στο youtube, ενώ το μεγαλύτερο έργο του είναι η καίρια, βασική και ουσιαστική συμμετοχή του στη δημιουργία και συντήρηση του Μουσείου Μπάσκετ του Άρη, στον όμορφο χώρο του, στο Παλέ ντε Σπορ.
Καλός ο Γκάλης, ο Αντετοκούμπο, ο Χατζηπαναγής και όλα τα μεγάλα αστέρια του ελληνικού αθλητισμού που θαυμάζουμε και χειροκροτάμε. Για εμένα όμως ο σπουδαιότερος Έλληνας αθλητής όλων των εποχών ήταν ο Στέλιος Κυριακίδης, ο Κύπριος Μαραθωνοδρόμος που το 1946 έκανε ολόκληρη την λαβωμένη Ελλάδα να κλάψει για την τιτάνια επιτυχία του: Ο Κυριακίδης στις 20 Απριλίου 1946 κατόρθωσε και κέρδισε τον Μαραθώνιο της Βοστώνης, μια επίδοση που ποτέ κανένας μη-Αμερικανός δεν είχε κατορθώσει να πετύχει μέχρι τότε! Η νίκη αυτή του Κυριακίδη, έγινε με κίνδυνο της ζωής του, και τελικά απέφερε σοβαρή οικονομική βοήθεια στον υποσιτιζόμενο ελληνικό λαό που ακόμη μετρούσε τις πληγές του από την κατοχή και τον πόλεμο.