Στις 10 Φεβρουαρίου 1971 ένας θρύλος του ελληνικού ποδοσφαίρου αποφασίζει να κρεμάσει τα παπούτσια του σε ηλικία 34 ετών. Πρόκειται για τον Τάκη (Νεοτάκη) Λουκανίδη, τον δραμινό άσσο του Άρη, ίσως τον πιο ολοκληρωμένο Έλληνα ποδοσφαιριστή όλων των εποχών!
Ο Λουκανίδης, γεννημένος το 1937 στο Παρανέστι Δράμας, ξεκίνησε το 1955 από τη Δόξα Δράμας. Μεταπήδησε στον Παναθηναϊκό το 1961 και το 1969 αποφάσισε να φορέσει την κίτρινη φανέλα του Άρη, χάρη σε πρωτοβουλίες του τότε προέδρου του Άρη, Νίκου Καμπάνη. Με την ομάδα του Άρη έπαιξε μιάμιση σεζόν, μέχρι τον Φεβρουάριο του 1971, κατορθώνοντας να κερδίσει ένα κύπελλο ακόμη (είχε τρία πρωταθλήματα και ένα κύπελλο με τον Παναθηναϊκό).
Ο Λουκανίδης επιχειρεί ανάποδο ψαλίδι ενώ πεντε αμυντικοί της Τσέλσι παρακολουθούνε!
Το μεγάλο του ταλέντο, τον βοηθούσε να ανταπεξέρχεται με την ίδια αποτελεσματικότητα σε οποιαδήποτε θέση έπαιζε. Στην καριέρα του έπαιξε ως τερματοφύλακας, αμυντικός, μέσος ή και επιθετικός. Στον ενάμιση χρόνο που αγωνίστηκε με την φανέλα του θεού του πολέμου, έπαιξε κυρίως ως αμυντικός, επιθετικός μέσος, αλλά και αριστερός εξτρέμ. Είναι περιττό να επιχειρήσουμε να απαριθμήσουμε τα προσόντα του.
Ένας δημοσιογράφος της εποχής είχε γράψει: Ο Λουκανίδης ξεπερνάει το όρια του διακριθέντα παίκτη. Αυτό που δείχνει με το παιχνίδι του δεν είναι ούτε συμπτωματικό, ούτε συνέπεια μιας παραδόκιμης αγωνιστικής έξαρσης. Είναι απλά η πιστή έκφραση του μεγάλου ταλέντου του, της σωστής αντίληψης του για τον αγωνιστικό χώρο, της μεγάλης του άνεσης στην επιλογή των σημείων που θα μεταβιβάσει την μπάλα. Κυριολεκτικά γοητεύει με το ταλέντο του…
Ο Άρης τίμησε τον μεγάλο αυτό παίκτη που μας έκανε κυριολεκτικά την τιμή να αγωνιστεί στην ομάδα μας και να κρεμάσει σε εμάς τα παπούτσια του. Τον Μάρτιο του 1971 δόθηκε δεξίωση όπου τιμήθηκε με πλακέτα για την προσφορά στο ελληνικό ποδόσφαιρο και ειδικά στον Άρη. Αργότερα, το 1979, δόθηκε φιλικό παιχνίδι ανάμεσα στον Άρη και τη Δόξα Δράμας προς τιμήν του μεγάλου αυτού παίκτη.
Ο Τάκης Λουκανίδης έφυγε δυστυχώς από τη ζωή το 2018. Το κενό που είχε αφήσει με την αποχώρηση του από το ποδόσφαιρο, δυστυχώς δεν έχει γεμίσει κανένας άλλος Έλληνας από το 1971 και μετά.
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ
