Εχθές το πρωί είχαμε την έναρξη ενός γεγονότος σημαίνουσας σημασίας για τη Θεσσαλονίκη, και όχι μόνο: ξεκίνησε , κι από ότι φαίνεται θα μας απασχολήσει για αρκετό καιρό ακόμα, η διαδικασία καταλογισμού ευθυνών και απονομής δικαιοσύνης στους δολοφόνους του Άλκη Καμπανού, τους δώδεκα δηλαδή οργανωμένους οπαδούς του Παοκ που την 1η Φεβρουαρίου 2022 σκότωσαν άνανδρα και χωρίς αιτία τον 19χρονο νεαρό, επειδή απλά ήταν οπαδός του Άρη.
Η Ελλάδα υποτίθεται πως είναι η χώρα του φωτός, οπότε έχουμε άκρα εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη πως θα σκορπίσει τελικά τα σκοτάδια που απλώνονται εδώ και αρκετά χρόνια επάνω από τη Βόρεια Ελλάδα. Και όταν μιλάμε για σκοτάδια, αναφερόμαστε σε ομάδες οπλισμένων οπαδών με δολοφονικές διαθέσεις που κυκλοφορούνε και χτυπάνε με βάση τα οπαδικά κριτήρια που έχουν μόνοι τους θεσπίσει. Ο Άλκης δεν είναι το πρώτο θύμα αυτών των εγκληματιών, αλλά πήρε θέση σε μια θλιβερή λίστα: Να θυμηθούμε τον Τόσκο Μποζατζίσκι, τον Βούλγαρο που δολοφονήθηκε το 2020, τον Ευθύμη Μουλάκη που έμεινε ανάπηρος το 2015, τους νεαρούς ποδοσφαιριστές του Άρη που ξυλοκοπήθηκαν από «άγνωστους» στη Σουρωτή το 2009 από γνωστούς-αγνώστους που πριν φύγουν δεν παρέλειψαν να καρφώσουν ένα μαχαίρι στο πόδι του προπονητή της ομάδας του Άρη, Νίκου Πασιαλή…
Η λίστα των περιστατικών και των θυμάτων είναι πολύ μεγαλύτερη για να αναφερθεί ολόκληρη εδώ, ωστόσο δύο είναι τα κοινά χαρακτηριστικά όλων αυτών των εγκλημάτων: πρώτον οι θύτες είναι σχεδόν πάντα «ασπρόμαυροι» και δεύτερον αντιμετωπίζονται από τη δικαιοσύνη με σχετική ηπιότητα, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι από αυτούς να είναι «έξω» και να κυκλοφορούνε ασωφρόνιστοι, ψάχνοντας για το επόμενο θύμα τους.
Όπως έγραψα παραπάνω, είμαι πεπεισμένος πως τελικά η δικαιοσύνη θα κάνει το έργο της. Άλλωστε ο άδικος θάνατος του Άλκη ευαισθητοποίησε πολύ περισσότερο την κοινή γνώμη και φαίνεται πως η δικαιοσύνη θα λάμψει επιτέλους. Αυτό που θα ήθελα να δω, θα ήταν στο τέλος, να δικαστούν και να τιμωρηθούν και οι ηθικοί αυτουργοί. Γιατί υπάρχουν ηθικοί αυτουργοί και είναι εύκολο να εντοπιστούν. Αν υπάρχει θέληση…
Ένα δεύτερο που πρέπει να προβληματίσει τους πάντες, είναι η συμπεριφορά μερίδας, το τονίζω, μερίδας οπαδών του Παοκ. Ενώ είναι ξεκάθαρο ποιοι είναι οι δολοφόνοι του Άλκη, εδώ και μήνες γινόμαστε μάρτυρες μιας απίστευτης ομερτά, με «συντρόφους» των δολοφόνων να εκφράζονται με συνθήματα, πανό και πάσης φύσεως εκδηλώσεις συμπαράστασης υπέρ των αποδεδειγμένα εγκληματιών. Πρόκειται για μερικά «χαζά» παιδιά που δεν ξέρουν τι λένε ή προσπαθούν να δημιουργήσουν εντυπώσεις; Δεν νομίζω, γιατί αυτή η μερίδα των οπαδών δεν είναι μικρή, αφού εμετικά συνθήματα ακούγονται ευκρινώς στα παιχνίδια του δικεφάλου, σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, συνεπώς έχουν μαζική απήχηση.
Τι δείχνει αυτή η συμπεριφορά; Γιατί δεν καταδικάζεται αρχικά από τον επίσημο Παοκ και εν συνεχεία από την πολιτεία; Αφήνω εδώ αυτά τα ερωτήματα, τροφή για σκέψη σε νοήμονες και μη, παρότι οι απαντήσεις διαφαίνονται …
Το μόνο που μπορώ να πω για αυτούς όλους είναι πως τους λυπάμαι, και τους "μέσα" αλλά και τους "έξω"…
Πολύ περισσότερο βέβαια θλίβομαι για αυτούς που έχουν «φύγει», τα θύματα της εγκληματικότητας που γεννάει η βλακεία όταν την ποτίζεις με ατιμωρησία…
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΚΑΙ ΣΤΟ BLOG ΤΟΥ ΓΡΑΦΟΝΤΟΣ, ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ SPORTDOG.GR
