Η σεζόν 1962-1963 αποτέλεσε την τελευταία που διεξήχθη με τη μορφή τοπικών πρωταθλημάτων και πανελλήνιας φάσης. Από την επόμενη χρονιά το ελληνικό μπάσκετ μπήκε στην εποχή των εθνικών κατηγοριών όπως ήδη είχε μπει το ποδόσφαιρο.
Στο εξώφυλλο: Παίκτες, παράγοντες και φίλοι του Άρη πανηγυρίζουν ένα τρόπαιο της ομάδας. Ο ΣΕΓΑΣ δεν τους επέτρεψε να πανηγυρίσουν και για το τελευταίο πρωτάθλημα της πόλης μας!
Από το πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης της σεζόν 1962-1963 την πρόκριση για την πανελλήνια φάση έπαιρναν οι 3 πρώτοι της βαθμολογίας και μαζί με τον 4ο είχαν δικαίωμα συμμετοχής στο παρθενικό πρωτάθλημα Α’ Εθνικής της επόμενης σεζόν. Ο πρωταθλητής της προηγούμενης σεζόν Παοκ ήταν σε πολύ κακή κατάσταση λόγω της φυγής των Οικονόμου, Αγγελίδη, Θεοδωρίδη και Δαπόντε, με τους Άρη και Ηρακλή από την άλλη να είναι μακράν οι καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος. Ο Άρης στο πρώτο γύρο κέρδισε τον Ηρακλή με 71-59 ενώ μέχρι την 11η αγωνιστική και το ντέρμπι του δευτέρου γύρου με τον Παοκ ήταν αήττητος.
Στο ντέρμπι στις 15/5 παρά τη διαφορά δυναμικότητας ο δικέφαλος όχι μόνο ήταν ανταγωνιστικός αλλα στα 45 δεύτερα πριν τη λήξη ήταν μπροστά στο σκορ με 71-72 ενώ ο Δημητράκος ήταν έτοιμος να εκτελέσει 2 βολές και να αυξήσει τη διαφορά. Σε εκείνο το σημείο μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο οπαδοί του Άρη που διαμαρτυρήθηκαν έντονα στους διαιτητές (χωρίς όμως να υπάρξουν βιαιοπραγίες) οι οποίοι με τη σειρά τους διέκοψαν την αναμέτρηση.
Η τύχη του αγώνα πέρασε στην τοπική επιτροπή η οποία όπως αναμενόταν αποφάσισε την επανάληψη του αγώνα όπως συνήθως γινόταν εκείνη την εποχή και αφού δεν υπήρξαν σοβαρά έκτροπα και σοβαρός λόγος διακοπής. Μάλιστα υπήρχε και δεδικασμένο από αγώνα των 2 ομάδων το 1959 όταν ενώ ο Άρης προηγούνταν στο σκορ το παιχνίδι διακόπηκε λόγω βροχής και επαναλήφθηκε με νικητή τον δικέφαλο. Ο Παοκ από την άλλη μετά την απόφαση της επιτροπής έκανε προσφυγή στον ΣΕΓΑΣ αφού καιγόταν για τη νίκη καθώς κινδύνευε άμεσα λόγω της κακής πορείας του να τοποθετηθεί την επόμενη σεζόν στη Β’ Εθνική. Με τη λήξη του τοπικού πρωταθλήματος οι Άρης και Ηρακλής είχαν από μία μόλις ήττα από τους μεταξύ τους αγώνες ενώ από την άλλη ο Παοκ βρέθηκε στη 5η θέση με μία λιγότερη νίκη από τη 4η ΧΑΝΘ. Γίνεται κατανοητό έτσι πως ο εξ αναβολής αγώνας μεταξύ Άρη και Παοκ είχε τεράστια βαθμολογική σημασία καθώς ο Άρης ήθελε τη νίκη για να ισοβαθμήσει με τον Ηρακλή και να αγωνιστούν σε αγώνα μπαράζ για τον τοπικό τίτλο ενώ από την άλλη ο Παοκ για να ισοβαθμήσει στη 4η θέση με τη ΧΑΝΘ και να αγωνιστούν σε αγώνα μπαράζ για το τελευταίο εισιτήριο για την Α’ Εθνική της επόμενης σεζόν.
Η επιτροπή του ΣΕΓΑΣ όμως κόντρα στα προγνωστικά και εκπλήσσοντας τη μπασκετική Ελλάδα ανέτρεψε την απόφαση της τοπικής επιτροπής και αποφάσισε τον μηδενισμό του Άρη στον διακοπέντα αγώνα δίνοντας τη νίκη στον Παοκ. Παρά τις προθέσεις της διοίκησης για προσφυγή στα πολιτικά δικαστήρια και στη FIBA τελικά τίποτα δεν άλλαξε και ο Άρης έχασε εξωαγωνιστικά την ευκαιρία να αποχαιρετήσει το πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης με τη κατάκτηση του τίτλου ότι δηλαδή κατάφερε και στη πρώτη διοργάνωση το 1926. Το παράλογο της απόφασης γίνεται κατανοητό από τη δήλωση του παίκτη του Ηρακλή Αριστείδη Μούμογλου στα Αθλητικά Νέα στις 8 Ιουλίου 1963 όπου μεταξύ άλλων αναφέρει << Για την ομάδα μου τον Ηρακλή έχω τη γνώμη ότι ήταν η καλύτερη του πρωταθλήματος μολονότι κατέκτησε το πρωτάθλημα κατά απαράδεκτον για μένα τρόπον>>. Η Θεία δίκη όμως τελικά θα έρθει έστω και αργοπορημένα, από τη μία ο Άρης επικράτησε του Ηρακλή στον μεταξύ τους αγώνα στην τελική φάση αφήνοντας τον πίσω του στη τελική βαθμολογία και δείχνοντας ποιος είχε την καλύτερη ομάδα ενώ από την άλλη στο μπαράζ της 4ης θέσης μεταξύ ΧΑΝΘ και Παοκ νικήτρια αναδείχθηκε η αδελφότητα.
Έτσι στο παρθενικό πρωτάθλημα Α’ Εθνικής της σεζόν 1963-1964 τη Θεσσαλονίκη εκπροσώπησαν οι Άρης, Ηρακλής, Ανατόλια και ΧΑΝΘ.
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΒΕΖΥΡΗΣ
