Ολίγα λόγια για τον διπολικό Άρη και τον κλινικά νεκρό Παοκ

Αξιολόγηση Χρήστη: 0 / 5

Μεγάλο διπλό του Άρη στην Τούμπα, με τις δύο ομάδες να δίνουν το ντέρμπι των πικραμένων, μετά τα τελευταία ανεπιτυχή τους αποτελέσματα κατά την περασμένη αγωνιστική. Τελικά οι κίτρινοι κατόρθωσαν να βγούν από την μίνι αυτή κρίση, βυθίζοντας παράλληλα στα βαθιά το καράβι του Παοκ.

Σίγουρα η χαρά είναι μεγάλη. Ο Άρης όμως με την του εμφάνιση και το διπλό αποτέλεσμα στην Τούμπα απέδειξε δύο πράγματα: Το πρώτο πως η διπολικότητα που τον διακατέχει φέτος κοντεύει να μας καταστήσει κι εμάς τρελούς. Το δεύτερο πως αν ο Άρης είναι διπολικός, ο διπλανός του, Παοκ, είναι κλινικά νεκρός και αυτό αποδείχτηκε μετά τη λήξη του αγώνα.
Κάθε νίκη του Άρη μέσα στη φυσική έδρα του αθλητικού του εχθρού είναι αφορμή πανηγυρισμών που κρατάνε για πολύ καιρό. Ο Άρης μετά την επάνοδο του το 2019 έχει δημιουργήσει μια παράδοση, αφού τον θέλει να μην χάνει στην Τούμπα, στην οποία ηττήθηκε για τελευταία φορά σε αγώνα κανονικής ροής πρωταθλήματος τον Νοέμβριο του 2013. Από το 2019 και μετά δεν έχανε, αλλά και δεν κέρδιζε, καθώς τουλάχιστον σε δύο περιπτώσεις τον φρέναραν οι διαιτητικές αποφάσεις, παραχωρώντας δύο ισοπαλίες (2021, 2-2 και 2019, 2-2). Ο Άρης βρήκε επιτέλους τη νίκη που του χρωστούσε η πρόσφατη ιστορία του και που θα φέρει (προσωρινή;) ηρεμία στην ομάδα.

Και λέμε ηρεμία γιατί ο Άρης φέτος είναι άρρωστος. Πάσχει από διπολική διαταραχή, αφού είναι ο Δόκτορ Τζέκιλ και ο Μίστερ Χάιντ του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η νίκη επί του Παοκ διαδέχτηκε την απίστευτη ήττα από τον ΠΑΣ Γιάννενα στο Βικελίδης με 0-5, την μεγαλύτερη σε έκταση εντός έδρας στην ιστορία του συλλόγου μας, ενώ οι νίκες με Ατρόμητο εκτός, με Αγρίνιο εντός (5-1), με ΠΑΟ εντός (1-0) και η άδικη ήττα από την ΑΕΚ (2-1), αλληλοδιαδέχονταν εντυπωσιακά ανεπιτυχή αποτελέσματα, όπως την ήττα από τον Ιωνικό (3-1), ισοπαλία εντός έδρας με τον ουραγό Απόλλωνα (0-0) και τον ΟΦΗ (0-0). Μια ιδιαίτερη διπολικότητα του χαρακτήρα της ομάδας μας, που κοντεύει να τρελάνει και τους φιλάθλους, αφού ο Μάντζιος την μία εβδομάδα είναι ο ατρόμητος στρατηγός και την άλλη ο υπό διωγμό αποτυχημένος και άτολμος τεχνικός, πράγμα που λίγο πολύ ακούμε για τους περισσότερους από τους παίκτες της ομάδας!
Αν ο Άρης όμως είναι διπολικός, ο Παοκ είναι κλινικά νεκρός, και οι μόνες του στιγμές ζωής είναι τα φιλιά ζωής και η ΚΑΡΠΑ που του κάνουν διάφοροι εξωγενείς παράγοντες! Αυτό αποδείχτηκε περίτρανα στο ματς της Τούμπας, αφού ο Παοκ ήθελε πολύ περισσότερο τη νίκη, για να αποδείξει στο κοινό του πως είναι η καλύτερη ομάδα στην πόλη και ίσως στη χώρα. Ωστόσο όχι μόνο δεν το πέτυχε αυτό, αλλά η αντίδραση των οπαδών του έβγαλε στη φόρα τα πολύ περίτεχνα κρυμμένα εσωτερικά προβλήματα που έχει ο σύλλογος των Κωνσταντινουπολιτών, τα οποία δεν με ενδιαφέρουν και καλό θα είναι να ψάξετε άλλον για να σας τα εξηγήσει.

Ο Άρης λοιπόν νίκησε πολύ εύκολα, αφού το ματς ήταν ισορροπημένο στο μεγαλύτερο διάστημα του, με τις δύο ομάδες να δημιουργούν ευκαιρίες, αλλά τον Άρη να είναι πιο αποτελεσματικός και να πετυχαίνει ένα υπέροχο γκολ, υπέροχης δημιουργίας του Εντιαγέ και ακριβής εκτέλεσης του Μαντσίνι. Ο Παοκ απέδειξε την παρουσία του στο γήπεδο μόνο κατά το εικοσάλεπτο 60’-80’, όταν ο Άρης υποχώρησε στην πίεση των γηπεδούχων και κλείστηκε στα καρέ του για να διαφυλάξει το σκορ, σφάλμα που είχε βέβαια κάνει και πέρυσι. Η διαφορά ήταν πως πέρυσι το πλήρωσε με ένα πέναλτυ μαϊμού, ενώ φέτος η φυσιολογική διαιτησία του Σκωτσέζου ρέφερι έδειξε πως όταν η ζυγαριά δεν κλέβει, τα αποτελέσματα μπορούνε να είναι νικηφόρα για αυτόν που το αξίζει.

Υ.Γ.1 Να τονίσω πως ο Άρης μετά τις «μανούρες» του 93’ βγήκε ξανά στον αγωνιστικό χώρο για τα τελευταία δευτερόλεπτα. Δεν ξέρω αν ήταν θέμα κανονισμών, ωστόσο θυμάμαι παρόμοιες περιπτώσεις με πρωταγωνιστές τους παίκτες του Παοκ και της ΑΕΚ, να παίρνουν χάρτινους βαθμούς αρνούμενοι να συνεχίσουν αγώνα στον οποίο δέχτηκαν επίθεση από την κερκίδα. Ο Άρης κέρδισε το παιχνίδι στο χόρτο και όχι κρυμμένος σε υπόγεια αποδυτήρια. Γιατί αν αυτό είχε συμβεί στο Βικελίδης, ακόμη χωμένοι βαθιά στα αποδυτήρια θα παρέμεναν οι υπερήφανοι εξυγιαντές του ποδοσφαίρου μας...
Υ.Γ. Το 0-5 δεν παραγράφεται από την ψυχή μας, αλλά είστε σε καλό δρόμο