Από το 1970 στο 2021, ο πρωταγωνιστής-Άρης είναι πάλι εδώ

Αξιολόγηση Χρήστη: 0 / 5

Εφόσον ο Άρης φέτος αγγίζει τα νούμερα της ομαδάρας της δεκαετίας του 70, τολμάμε κι εμείς και ονειρευόμαστε τα επιτεύγματα εκείνης της εποχής επιζητώντας αντίστοιχες επιδόσεις. Έτσι η νίκη απέναντι σε μια ομάδα στο Κλεάνθης Βικελίδης, το θρυλικό Χαριλάου, έχει αρχίσει και πάλι, μετά από πολλά χρόνια, να θεωρείται αυτονόητη. Όπως τότε που οι αντίπαλοι μας έρχονταν στη Θεσσαλονίκη και το μόνο που τους ένοιαζε ήταν η έκταση του σκορ της ήττας. Τότε που η ισοπαλία ήταν ένα όνειρο που λίγοι μπορούσαν να ζήσουν. Τότε που ο Άρης συμπλήρωνε δεκάδες αγώνων στην έδρα του χωρίς να παραχωρεί καν ισοπαλία.

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΜΑΤΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΕΤΙΝΟ ΑΡΗ
Δεν είμαι αιθεροβάμονας. Ο Άρης του 2020-21 απέχει ακόμη κατά πολύ από τον Άρη της δεκαετίας του 70. Δεν μπορεί να συγκριθεί το τότε ποδόσφαιρο και το επίπεδο του με το τωρινό που είναι κατά πολύ κατώτερο σε γενικά πλαίσια. Ωστόσο ο Άρης είναι σε καλο δρόμο και σίγουρα πολύ πιο κοντά στη δεκαετία του 70 από κάθε άλλη περασμένη ομάδα του Άρη.
Τι είδαμε σήμερα;
Η Λάρισα λοιπόν μπήκε στο γήπεδο με ορμή και πατώντας γερά στο γήπεδο, πιέζοντας στα πρώτα λεπτά τον Άρη. Μετά το δεκάλεπτο όμως ο Άρης ισορρόπησε, πήρε την κατοχή και κυριάρχησε, προσφέροντας ένα ημίχρονο που θύμισε δεκαετία 70! Πολλές ευκαιρίες, ένα γκολ (που ήρθε και πάλι από αμυντικό), αλλά κυρίως η αίσθηση της απόλυτης κυριαρχίας, θύμησε πραγματικά το ισοπεδωτικό ποδόσφαιρο άλλων εποχών, το παλιό καλό Χαριλάου και τον ανίκητο γηπεδούχο Άρη. Βέβαια η επίθεση έδειξε και πάλι το φετινό χαρακτηριστικό της: την έλλειψη αποτελεσματικότητας στο τελείωμα των φάσεων.

Ο Άρης λοιπόν τα πρώτα 45 λεπτά ήταν κυρίαρχος, έφτασε εύκολα και πολλές φορές σε θέση γκολ, αλλά πέτυχε μόλις ένα, αφήνοντας την ΑΕΛ να καυχηθεί μόνο για την καλή της αμυντική λειτουργία και το χαμηλό σκορ. Η Λάρισα πάτησε για πρώτη φορά στην περιοχή του Άρη στο δεύτερο λεπτό των καθυστερήσεων, από αδράνεια του Σούντγκρεν!
Το δεύτερο ημίχρονο θύμισε τον αγώνα με τον Απόλλωνα. Ο Άρης έριξε την ορμητικότητα του, υποχώρησε στα χαφ δίνοντας χώρο στη Λάρισα. Ωστόσο και πάλι οι φιλοξενούμενοι δεν μπόρεσαν να γίνουν απειλητικοί για την άμυνα των κιτρίνων. Αντίθετα, οι γηπεδούχοι δημιούργησαν κάποιες ευκαιρίες να αυξήσουν το σκορ, αλλά τις απώλεσαν, λες και δεν ήθελαν να χαλάσουν το αγαπημένο τους 1-0. Το παιχνίδι έγινε σε κάποια στιγμή δυναμικό, επηρεάστηκε από τον δυνατό άνεμο, αλλά ο Άρης παρέμεινε κυρίαρχος και τελικά νικητής, αφού τίποτα δεν άλλαξε μέχρι το τέλος!
Οι κίτρινοι λοιπόν μπορεί να μην πέτυχαν την θριαμβευτική νίκη που μας υποσχέθηκαν με βάση το τρομερό πρώτο ημίχρονο, όπως ακριβώς έκαναν και με τον Απόλλωνα. Ωστόσο κέρδισαν και πήρανε τους τρεις βαθμούς, σε μια αγωνιστική που τα αποτελέσματα της θα μπορέσουν να δώσουν και πάλι πλεονέκτημα στην ομάδα μας. Είναι η 12η φετινή νίκη του Άρη και η 8η με το προσφιλές εδώ και καιρό 1-0.

Όμως ο μουσάτος κύριος που παρακολούθησε το παιχνίδι από τη σουίτα, υπόσχεται να λύσει τον γόρδιο δεσμό και «απελευθερώσει» την επίθεση του Άρη από το βάσανο του σκοραρίσματος! Με τον Κώστα Μήτρογλου και όποιον άλλον έρθει ως συμπαραστάτης του, ο Άρης θα μπορέσει να ξεφύγει από τη βαρύτητα του πλανήτη του, αυτή που τον δεσμεύει και τον υποχρεώνει να μένει κοντά στο έδαφος.
Αυτός ο Άρης, σε αυτό το ελληνικό ποδόσφαιρο, σε αυτή τη χρονική στιγμή, έχει κάθε δικαίωμα να ελπίζει πως μπορεί να απογειωθεί και να πάει προς τα αστέρια. Οι τελικές πινελιές δόθηκαν από τη διοίκηση και όλοι μας ελπίζουμε σύντομα (πάρα πολύ σύντομα), να δούμε επιτέλους να έρχονται τα πολυπόθητα γκολ και ο Άρης να ανέβει ακόμη πιο ψηλά, όχι όμως μόνο βαθμολογικά:
Να ανέβει επίπεδο κυρίως στην εκτίμηση που πρέπει και οφείλει να του έχει το ελληνικό ποδόσφαιρο και οι θεσμοί του. Στην εκτίμηση των οπαδών, αντιπάλων και φίλων. Ο Άρης πρέπει να ξαναγίνει η ομάδα του 70, η ομάδα που πήγαινες στο γήπεδο για να τη δεις να κερδίζει και αυτό που σε αποσχολούσε ήταν η έκταση του σκορ και ποιοι θα είναι οι σκόρερς...
Ο Άρης μπορεί να πρωταγωνιστήσει ξανά και μπορεί να κάνει το ελληνικό ποδόσφαιρο καλύτερο.
Τα καλύτερα έρχονται...