Ο Βαγγέλας σφυρίζει τη λήξη ανακουφισμένος. Άλλη μια πετυχημένη αποστολή ήρθε εις πέρας. Ο συνονόματος θα είναι ευχαριστημένος…
Έξαλλος ο Καμαρά με αυτά που αντιμετώπισε στο Καραϊσκάκης. Η επαφή ενός ξένου με το ελληνικό ποδόσφαιρο σίγουρα είναι εμπειρία ζωής (δυσάρεστη)
Φυσικά και το ξέρουμε πως το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ένας χώρος τεράστιων ανισοτήτων μεταξύ των συμμετεχουσών ομάδων. Να μην αρχίσουμε να απαριθμούμε τα σημεία στα οποία η ελίτ του ΠΟΚ-ΠΑΟΚ αδικεί συστηματικά και με οργανωμένο σχέδιο όλους τους υπόλοιπους. Πρόκειται για γεγονότα που θα βρείτε οπουδήποτε (τα καλά της τεχνολογίας. Όπως είπα συζητώντας νωρίτερα με έναν φίλο, αφού τώρα με φουλ τεχνολογία και έλεγχο κάνουν τέτοια πράγματα, σκέψου τι έκαναν τις δεκαετίες του 50, 60, 70, 80…).
Και κάπου εκεί πριν μερικά χρόνια εμφανίστηκε ο Άρης από την τιμωρία στην οποία είχε επιβάλει ο ίδιος (;) στον εαυτό του, στερώντας το ελληνικό ποδόσφαιρο από την μοναδική ίσως ανεξάρτητη δύναμη του.
Ο Άρης λοιπόν εμφανίστηκε και από την πρώτη στιγμή τάραξε τα νερά του βάλτου, ενοχλώντας τα βουβάλια στην μακαριότητα τους. Όταν πλέον μεγάλωσε αγωνιστικά, τόσο ώστε να σπρώξει κάποια από τα βουβάλια από τη θέση τους, τότε ο Άρης έπρεπε να πολεμηθεί. Μα πως, αφού αγωνιστικά οι ομάδες του ΠΟΚ-Παοκ πρέπει να φτύσουν αίμα για να νικήσουν τον Άρη;
Στα εξωαγωνιστικά είναι μανούλες οι ΠΟΚ-Παοκ. Πείρα δεκαετιών. Έτσι γεννήθηκαν τιμωρίες και αφαιρέσεις βαθμών για αστείους λόγους.
Αλλά η συνήθης πρακτική είναι αυτή των διαιτητών. Αυτή που εδώ και δεκαετίες υπηρετεί πιστά τη σαπίλα και τα συμφέροντα κάποιων. Βέβαια η διεφθαρμένη διαιτησία δέχτηκε απίστευτο πόλεμο από τον χώρο του «φωτεινού» ποδοσφαίρου: Ξένοι διαιτητές και VAR βάλθηκαν να ξεριζώσουν τη σαπίλα από το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά οι πρίγκιπες του σκότους σάλπισαν την αντεπίθεσή τους και έφεραν από την Γηραιά Αλβιόνα ένα νέο πιόνι στη σκακιέρα. Ο Αλβιόνιος έδωσε πνοή και υπόσταση ξανά σε παραγκωνισμένα ανδρείκελα που είχαν χάσει τις δυνατότητες τους. Τα τοποθέτησε ξανά σε θέσεις από τις οποίες θα μπορούσαν να υπηρετήσουν ξανά τη σαπίλα.
Είναι απίστευτο το γεγονός πως μέρες πριν τον αποψινό αγώνα, γνωρίζαμε το τι θα έκανε η διαιτησία. Δεν είμαστε μέντιουμ, απλά διαβάζουμε τα γραμμένα, τα μηνύματα που μας έχουν σταλεί από το παρελθόν.
"Που ήρθα;" μοιάζει να αναρωτιέται ο Χερμάν Μπούργος
Στο πρώτο πέναλτυ που μας αρνήθηκε, δεν προλάβαμε να αντιδράσουμε, γιατί σχεδόν ταυτόχρονα έδωσε το πρώτο πέναλτυ-μαϊμού υπέρ των αρχόντων. Στο δεύτερο πέναλτυ που κερδίσαμε, αγανακτήσαμε, γιατί απλά μετέτρεψε τον τρόπο που θα έφερνε δικαιοσύνη, σε ποινή κίτρινης κάρτας για τον Καμαρά! (Γιατί φυσικά αυτός προτίμησε να πέσει και να προσποιηθεί, αντί να περάσει τον τερματοφύλακα και να σκοράρει!)
Στο τρίτο πέναλτυ οι περισσότεροι φίλοι του Άρη, και όχι μόνο, γελούσαν. Όχι μόνο με το ανδρείκελο. Εγώ προσωπικά γελούσα με τους αντίπαλους παίκτες και τα πανηγύρια τους, τόσο πριν την εκτέλεση αλλά και μετά. Γιατί εγώ θα ντρεπόμουν στη θέση τους…
Η παράσταση έλαβε τέλος για ακόμη μια φορά…
Οι κλόουν, οι σαλτιμπάγκοι, οι καραγκιοζοπαίκτες αποχωρούν για ακόμη μια φορά έχοντας δώσει ακόμη μια υπέροχη παράσταση. Φεύγοντας πέρασαν από το δωματιάκι του VAR, ξύπνησαν τους εκεί παραβρισκόμενους και τους πήραν μαζί τους…
Κυρίες και κύριοι, ακόμη μια υπέροχη ποδοσφαιρική νύχτα, από αυτές που μόνο σε αυτή τη δύσμοιρη χώρα μπορούμε να δούμε, τελείωσε…
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ BLOG ΤΟΥ ΓΡΑΦΟΝΤΟΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ SPORTDOG.GR
