Κάποιοι προτιμούν να αγνοούν τα παλιά, όταν φυσικά δεν τους συμφέρει. Ωστόσο η ιστορία έχει γραφτεί και δεν ξεγράφει. Στη σελίδα μας η ιστορία διατηρείται και μαζί της διατηρούνται διηγήσεις που κάνουν τους περισσότερους αντιπάλους του Άρη να ντρέπονται.
(η φωτογραφία από τον αγώνα είναι επιχρωματισμένη από τον Πάνο Κατσούφρο)
Στις 5 Φεβρουαρίου 1928 ο Άρης αντιμετωπίζει τον νεοφώτιστο παοκ για το πρωτάθλημα της Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για τον πρώτο επίσημο αγώνα για τη διοργάνωση ανάμεσα στις δύο ομάδες.
Ο Άρης προέρχεται από μια άτυχη χρονιά, αφού την περασμένη σεζόν έχασε το τοπικό πρωτάθλημα από τον Ηρακλή, για πρώτη φορά από το 1923. Ωστόσο το 1927-28 η ομάδα είναι δυνατότερη από ποτέ, πράγμα που θα το αποδείξει μέσα στα γήπεδα της Θεσσαλονίκης και της Αττικής, αφού το 1928 ο Άρης πρόκειται να στεφθεί πρωταθλητής Θεσσαλονίκης και Ελλάδος στην πρώτη διοργάνωση της ΕΠΟ.
Ο Άρης στο τοπικό πρωτάθλημα έκανε εννέα νίκες και μία ήττα, παίρνοντας με άνεση τον τίτλο. Την μοναδική αυτή ήττα την έκανε εναντίον του παοκ, στο ματς στο οποίο αναφερόμαστε.
Ο Άρης παρότι ανώτερος, έχασε με 2-1 από τους αντιπάλους του. Οι κίτρινοι ξεκινησαν καλύτερα, έχοντας την υπεροχή. Στα μέσα όμως του πρώτου μέρους ο διαιτητής πήρε μια απόφαση που έγραψε ιστορία! Γράφει Αθηναίος ανταποκριτής της εποχής:
"Περί τα μέσα του πρώτου ημιχρονίου, εις μια πίεσιν των κυνηγών του Άρεως προ της εστίας του παοκ γίνεται πασιφανές πέναλτυ εις βάρος του παοκ καθ όσον ο Ανδρεάδης εκτύπησε την μπάλλα με το χέρι εντός της περιοχής. Οι παίκται του Άρεως αναμένουν να σφυρίξει πεναλτυ, ο διαιτητής όμως συνεχίζει τον αγώνα και σφυρίζει φάουλ εκτός της περιοχής. Οι παίκτες του Άρεως διαμαρτύρονται και ο επόπτης Κόεν εισέρχεται εντός του γηπέδου και λέγει εις τον διαιτητήν ότι ήτο πέναλτυ, αλλά δέχεται την απάντησιν: Το ξεύρω οτι είναι πέναλτυ, αλλά δεν ζήτησα τη γνώμη σου! Επίσης ο άλλος επόπτης του αγώνα κ. Ζορκάδης, ερωτηθείς εβεβαίωσε το πέναλτυ. "
Το πέναλτυ δεν δόθηκε στον Άρη, αλλά τελικά δόθηκε στον παοκ σε μία αντεπίθεση στις αρχές του δευτέρου μέρους. Η εφημερίδα που διαβάζουμε δεν αναφέρει παράπονα για το πέναλτυ που δόθηκε, οπότε μάλλον ήταν κανονικό, χτύπημα της μπάλας στο χέρι του Οπλοποιού. Ο παοκ πέτυχε και δεύτερο τέρμα, ενώ ο Άρης μείωσε σε 2-1 και πίεσε στα τελευταίο εικοσάλεπτο για την ισοφάριση. Στο 75' έχουμε νέα διένεξη ανάμεσα στους παίκτες του Άρη, τον διαιτητή και τον επόπτη Κόεν, αφού σε ένα καθαρό κόρνερ που κέρδισε ο Άρης, ο διαιτητής αγνόησε την υπόδειξη του επόπτη και το έδωσε άουτ!
Ο παοκ κέρδισε τον αγώνα, ωστόσο το πέναλτυ που δεν δόθηκε θα μπορούσε κάλλιστα να επηρεάσει το αποτέλεσμα. Ο δημοσιογράφος της εποχής αναφέρει κλείνοντας το άρθρο πως ο διαιτητής εσκεμμένα αδίκησε τον Άρη. Το όνομα του διαιτητή είναι γνωστό στους ποδοσφαιρικούς κύκλους της εποχής: Πρόκειται για τον Αρμά Αριστείδη, τον πρώην παίκτη του Άρη που φεύγοντας από την ομάδα συνδέθηκε με την ιστορία της κλοπής φανέλων των κιτρίνων. Ο Αρμάς μαζί με μερικούς συναδέλφους του μεταπήδησαν στον νεοϊδρυθέντα παοκ και αποτέλεσαν τον πρώτο κορμό της ομάδας που είχε αναγγείλει πως στις τάξεις της θα αγωνίζονταν μόνο Κωνσταντινουπολίτες! (Με εξαίρεση βέβαια επτά παικτών του Ηρακλή και πέντε του Άρη!)
Μια φωτογραφία του 1925, με τον Σκέμπρη, τον Αρμά και τον Κώστα Βικελίδη. Οι πρώτοι δύο μετακόμισαν στον παοκ, αλλά ο τρίτος παρέμεινε και δοξάστηκε με τη φανέλα του Άρη!
Ο Αρμάς μόλις είχε σταματήσει την ενεργό δράση και έκανε τα πρώτα του βήματα σαν διαιτητής!
Το συμπέρασμα είναι πως κάποιες ομάδες γράφουν ιστορία, ενώ κάποιες άλλες προσπαθούν να εφεύρουν τιμή και δόξα εκεί που υπάρχει βρώμα και δυσωδία.
Ο Άρης του 1927-28 κατέκτησε τα πάντα κερδίζοντας την αναγνώριση και τη συμπάθεια όλων, ενώ η ομάδα του παοκ χρειάστηκε να φτάσει στη δεκαετία του 1950 για να πανηγυρίσει κάποιους τίτλους, έστω και σε τοπικό επίπεδο.
YELLOW POSTER
