Το έχουμε πει πολλάκις φέτος. Ο Άρης αν δεν κατορθώνει να πετύχει γρήγορο γκολ, δυσκολεύεται τα μέγιστα να πάρει τη νίκη, ιδιαίτερα απέναντι σε αδύναμο αντίπαλο. Είναι η μοίρα της ομάδας που δυσκολεύεται να δημιουργήσει και να σκοράρει.
Ωστόσο αυτό που είδαμε απόψε στο Βικελίδης, παρότι φορούσε κιτρινόμαυρα, δεν ήταν Άρης. Βάλτε το στερητικό α- μπροστά από κάθε ρήμα που σας έρχεται στο μυαλό και θα έχετε την περιγραφή της ομάδας που είδαμε απόψε: Άνευρη, άοσμη, άχρωμη, αδιάφορη, αναποτελεσματική και δεκάδες ακόμη επίθετα προσπαθούνε να περιγράψουν το αποψινό σύνολο που κατόρθωσε κυριολεκτικά να εκνευρίσει και τον πιο μετριοπαθή οπαδό.
Παίκτες χωρίς πάθος και νεύρο, ομάδα που έκανε 51 ολόκληρα λάθη απέναντι στην ίσως χειρότερη ομάδα του πρωταθλήματος! Αυτό ήταν ο Άρης σήμερα ενώ ο Απόλλωνας που το μόνο που έκανε ήταν να πιέζει τους παίκτες μας, κατόρθωσε να πάρει έναν εύκολο βαθμό, χωρίς να ιδρώσει.
Ο Άρης που είχε κλειστά τα μάτια του σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, άνοιξε το ένα του μάτι μόνο στο 4’ με την τεράστια ευκαιρία του Καμαρά που έβγαλε σε κόρνερ με τα ακροδάκτυλα ο Κότσαρης, και άνοιξε ξανά το άλλο του μάτι στις καθυστερήσεις, στο γυριστό σουτ του Μάνου που πέρασε λίγο άουτ. Στο υπόλοιπο παιχνίδι η ομάδα μας κοιμόταν, ίσως και να ροχάλιζε!
Το πισωγύρισμα του Άρη είχε και τις φυσικές του συνέπειες στις κερκίδες και στο χόρτο: Ο Καρυπίδης απελπισμένος έπιανε το κεφάλι του, ο Μάντζιος και οι παίκτες αποδοκιμάστηκαν (ιδιαίτερα για τον πρώτο έληξε γρήγορα η περίοδος της χάριτος που είχε λάβει μετά τη νίκη επί του ΠΑΟ).
Από τους παίκτες; Αν βγάλουμε εκτός συναγωνισμού τους αμυντικούς μας που δεν χρειάστηκαν παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις, οι υπόλοιποι ήταν κάτω του μετρίου. Πάλεψε μόνο ο Καμαρά που όταν είδε πως έτρεχε μάταια, έριξε και αυτός τον ρυθμό του. Μοναδική όαση ο Μάνος που στα λίγα λεπτά που έπαιξε έδειξε ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στους ξένους παίκτες που παίρνουν απλά τον μισθό τους και μπορούνε να αποχωρήσουνε από τον αγωνιστικό χώρο μετά τη λήξη αγκαλιασμένοι με τους αντιπάλους τους, και στους Έλληνες που νιώθουν τι σημαίνει μια εντός έδρας ισοπαλία απέναντι σε μία αδύναμη ομάδα.
Δύο βαθμοί από τον ΟΦΗ, τρεις από τον Ιωνικό και δύο ακόμη από τον Απόλλωνα, επτά ολόκληροι βαθμοί χαμένοι από την πορεία του φετινού Άρη, στους οποίους αν κολλήσουμε και τους 6 που με νταβατζιλίκι αφαιρέθηκαν από την εκπληκτική δικαιοσύνη μας, μας κάνουν ένα σύνολο -13 που αυτομάτως με θέτει εκτός τετράδας με το καλημέρα του πρωταθλήματος. Ή δεν είναι έτσι;
Συνεχίζουμε, όχι με το ίδιο ανύπαρκτο πάθος και ρυθμό, αλλά με πάθος και ρυθμό…
Άρης (Α. Μάντζιος): Κουέστα, Δεληζήσης, Μπράμπετς, Σούντγκρεν, Γκάνεα, Ντιαγέ, Σάσα, Τζέγκο (69′ Λούμορ), Γκαρσία, Χαΐροβιτς (56′ Αλί) (68′ Μάνος), Καμαρά
Απόλλων Σμύρνης (Τ. Φέστα): Κότσαρης, Τουτουρίμα, Μπαξεβανίδης, Μπρούνο Άλβες, Ντομίνγκεζ, Κάστρο, Φατιόν, Σλίβκα, Παμλίδης (75′ Μαρτίνες), Λα Πάρα (83′ Παπαγεωργίου), Ντάουντα (82′ Ιωαννίδης)
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΚΑΙ ΣΤΟ BLOG ΤΟΥ ΓΡΑΦΟΝΤΟΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ SPORTDOG.GR
