Ο Μιχάλης Μισούνοφ υπήρξε ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα αλλά και σημαντικά στελέχη του Αυτοκράτορα, με συμμετοχή και στα χρόνια της αποκαθήλωσης του πρωταθλητή Άρη, αφού κάθισε στην ομάδα μας για περίπου 10 χρόνια, από το 1987 μέχρι το 1997. Η παραμονή του ταυτίστηκε τόσο με χαρές όσο και με λύπες, ωστόσο ο Μισούνοφ κατόρθωσε να γεμίσει την τροπαιοθήκη του με 9 από τα τρόπαια του Αυτοκράτορα, αφού κέρδισε 4 πρωταθλήματα, 4 κύπελλα και το πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο των κιτρίνων, το κύπελλο κυπελλούχων στο Τορίνο.
Το όνομα του ωστόσο τείνει να χάσει τη λάμψη που του έδωσαν οι καλαθοσφαιρικές του ικανότητες, αφού εσφαλμένες πράξεις του τον οδήγησαν σε σκοτεινά μονοπάτια μετά το πέρας της καριέρας του, και ο ίδιος σύρθηκε πολύ χαμηλά, πληρώνοντας την παραβατική συμπεριφορά του ακόμη με πολυετή φυλάκιση. Το όνομα του εδώ και πολλά χρόνια έχει ταυτιστεί με αρνητική ενέργεια.
Ωστόσο η aris.re τιμάει την κάθε μονάδα με κριτήριο τι πρόσφερε στον σύλλογο και όχι με το τι έκανε μετέπειτα στη ζωή του. Θεωρήσαμε καλά λοιπόν, με την επέτειο των γενεθλίων του που ήταν στις 27 Μαΐου (έκλεισε τα 54), να κάνουμε μια αναδρομή στο πέρασμα του από την ομάδα του Άρη και σε όλα όσα πρόσφερε σε αυτήν.
Το κείμενο βασίζεται στο βιβλίο της aris.re "Το όνομά τους θυμίζει θεό" (κάντε κλικ για περισσότερες πληροφορίες για την έκδοση και για το πως μπορείτε να την αποκτήσετε)
Ο Μισούνοφ ήρθε από την τότε γιουγκοσλαβική Σιμπένκα (νυν κροατική) και κάθισε στην ομάδα μας σχεδόν μια δεκαετία. Η παραμονή του ήταν «περιπετειώδης», αφού συχνά διακοπτόταν από διάφορα περιστατικά, διαφωνίες με τις διοικήσεις, τραυματισμούς. Ωστόσο η παρουσία του συνοδεύτηκε και από την κατάκτηση 9 τίτλων στους περισσότερους από τους οποίους ήταν πρωταγωνιστής!
Το 1987 στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν επιτρέπονταν ξένοι παίκτες. Οι ομάδες που έπαιζαν στην Ευρώπη είχαν δύο ξένους για να βοηθήσουν μόνο στις διεθνείς διοργανώσεις. Το 1987 τη θέση των ξένων του Άρη καταλάμβαναν οι Γουίλτζερ και Σούμποτιτς. Ο «Μίσα», όπως ήταν το χαϊδευτικό του, ήταν γεννημένος στη Ρωσία αλλά είχε γιουγκοσλάβικη υπηκοότητα. Ωστόσο από την πλευρά της μητέρας του, υπήρχε ελληνική ρίζα και έτσι ο Άρης κίνησε τις διαδικασίες ελληνοποίησης του. Μετά από πολύμηνες διαμάχες ο Άρης δικαιώθηκε από το ΑΣΕΑΔ και ο Μισούνοφ παρά τις ενστάσεις της ΕΟΚ και του ...ΠΑΟΚ, αναγνωρίστηκε ως Έλληνας, παίζοντας μάλιστα στα play offs και στο κύπελλο της σεζόν, κατακτώντας το πρώτο του νταμπλ! Δυστυχώς δεν μπορούσε να αγωνιστεί στην Ευρώπη ως Έλληνας, καθώς σύμφωνα με την σχετική εγκύκλιο της FIBA, έπρεπε να περάσουν 3 χρόνια!
Έτσι τα πρώτα του χρόνια στην Ελλάδα τα πέρασε με ατελείωτες προπονήσεις και συμμετοχές στο πρωτάθλημα της Α1, όπου ο Άρης κέρδιζε τα πάντα με μοναδική ευκολία! Το 1988-89 κερδίζει το δεύτερο του νταμπλ, ενώ και την επόμενη χρονιά κατακτάει και πάλι πρωτάθλημα και κύπελλο. Να σημειωθεί πως τις πρώτες του χρονιές δεν έχει μεγάλο χρόνο συμμετοχής, ενώ ο μέσος όρος σκοραρίσματος του δεν ξεπερνάει τους 6 πόντους ανά αγώνα. Το 1989-90 έχασε αρκετές βδομάδες λόγω σοβαρού τραυματισμού του στην επιγονατίδα.
Πρόκειται για έναν υψηλόσωμο πάουερ φόργουαρντ που όμως δεν είναι τόσο τεχνίτης. Είναι δυναμικός, αλλά όχι και τόσο δεινός ριμπάουντερ αναλογικά με το ύψος του, ενώ τα καταφέρνει καλύτερα στην επίθεση παρά στην άμυνα. Γενικά έχει καλό σουτ, από κοντά αλλά και από μακριά. Είναι ικανός να κάνει τη βρώμικη δουλειά και λόγω της δυναμικής και του σωματότυπου του, μπορεί να κοντράρει ψηλότερους αντιπάλους.
Το 1990-91 ο Άρης χάνει το κύπελλο, αλλά κατακτάει το τελευταίο του πρωτάθλημα, με τον Μιχαήλ να έχει ανεβασμένα νούμερα στην απόδοση του (8,30 πόντοι ανά αγώνα). Το 1991-92 είναι η καλύτερη σεζόν του με τα χρώματα του Άρη. Ξεκινάει δυνατά, αλλά τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο απέχει από την ομάδα γιατί διεκδικεί δεδουλευμένα χρήματα και δεν δέχεται αναπροσαρμογή του συμβολαίου του με χαμηλότερες αποδοχές. Όταν θα συμφωνήσει τελικά με τη διοίκηση, θα συνεχίσει με πολύ καλές εμφανίσεις, φτάνοντας τους 11 πόντους μέσο όρο. Είναι πολύ καλός στα play offs, αλλά τις καλύτερες εμφανίσεις του τις κάνει στο κύπελλο: πετυχαίνει 23 πόντους στον προημιτελικό με τον Ολυμπιακό (121-95), 11 πόντους στον ημιτελικό με τον ΠΑΟ (86-76) και 17 πόντους στον τελικό με την ΑΕΚ (74-62), σηκώνοντας πανάξια ακόμη ένα κύπελλο! Το ντεμπούτο του στην Ευρώπη το κάνει στο κυπελλούχων της επόμενης χρονιάς. Κάνει καλές εμφανίσεις εναντίον της Ντιναμό Μινσκ (22 και 26 πόντους), ενώ θα κερδίσει το ευρωπαϊκό τρόπαιο στον τελικό του Τορίνο, εναντίον της Εφές. Στο παιχνίδι αυτό πέτυχε 10 πόντους και πήρε 7 ριμπάουντ, δείχνοντας πάθος και δύναμη που βοήθησαν την ομάδα μας!
Δεν τα πάει όμως καλά με τους προπονητές του: Τον Ιανουάριο ο Γιατζόγλου τα βάζει μαζί του γιατί πιστεύει πως φυγοπονεί, ενώ και ο Σερφ τον βάζει στη μαύρη λίστα του, όταν μετά το Τορίνο ο Μίσα ξεκινάει αποχή για να διεκδικήσει χρωστούμενα. Ο Σερφ δεν τον δέχεται πίσω και δεν τον χρησιμοποιεί στον τελικό κυπέλλου απέναντι στον ΠΑΟ. Αν έπαιζα, θα το κερδίζαμε, λέει ο Μισούνοφ, που βρίσκεται πολύ κοντά στο να αποχωρήσει, με τον Ολυμπιακό να δείχνει ενδιαφέρον. Ωστόσο φεύγει ο Σερφ και τελικά ο Μιχαήλ παραμένει. Την επόμενη χρονιά κι ενώ ο παίκτης τα πάει σχετικά καλά, έρχεται σε κόντρα με τη διοίκηση, καθώς στο νέο συμβόλαιο που είναι να υπογράψει, μπαίνουν όροι μείωσης αποδοχών και θέμα συμπεριφοράς! Δηλαδή αν ο παίκτης προκαλεί προβλήματα με τη συμπεριφορά του, θα μειώνονται οι αποδοχές του! Επίσης υπήρχαν παλαιά χρωστούμενα που δεν είχαν διευθετηθεί. Τελικά μετά από σχεδόν δύο μήνες αποχής (Ιανουάριος-Μάρτιος 1994) ο Μίσα θα υπογράψει νέο τριετές συμβόλαιο και θα επιστρέψει στα παρκέ.
Θα ακολουθήσουν δύο σεζόν που ο Άρης δεν θα έχει σπουδαίες στιγμές. Το φάιναλ φορ του κυπέλου το 1995 δεν θα φέρει τίτλο, αλλά ο Μισούνοφ είναι ώριμος και μεστός, έχοντας μέσο όρο σχεδόν 11 πόντους. Το 1995-96 αντιμετωπίζει έναν τραυματισμό στη γάμπα και πηγαίνει για δύο βδομάδες στο Μόναχο για ειδική θεραπεία (Νοέμβριος 1995). Το φθινόπωρο του 1996 παίζει τα τελευταία του παιχνίδια με την ομάδα. Θα αποχωρήσει στις αρχές του Οκτώβρη κάτω από περίεργες συνθήκες. Αυτό που μπορούμε σίγουρα να αναφέρουμε είναι πως υπήρξε μια κόντρα του με τον πρόεδρο Χατζόπουλο, πιθανόν για τον συνηθισμένο οικονομικό λόγο.
Γεγονός είναι πως ο Μίσα θα συνεχίσει στον Ηρακλή, ενώ αργότερα θα αγωνιστεί και στην Ιταλία με τη Σιένα.
Είχε προλάβει να αγωνιστεί σε πάνω από 250 παιχνίδια και σίγουρα πρόκειται για μια ιδιαίτερη φιγούρα που χαρακτήρισε την εποχή του και φυσικά βοήθησε την ομάδα.
Θεωρούμε πως ο Μίσα δικαιούται να έχει μια θέση ανάμεσα σε αυτούς που στήριξαν τον Αυτοκράτορα και πρόσφεραν πάρα πολλά στον μπασκετικό Άρη!
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ
