(φωτογραφία εξωφύλλου: Ο Ματθαίου τέρμα δεξιά στην πεντάδα του Άρη στο Βιαρέτζιο το 1955)
Στις 17 Σεπτεμβρίου 2011 ο Άρης και το ελληνικό μπάσκετ χάνει μια από τις σπουδαιότερες μορφές του, τον Φαίδωνα Ματθαίου. Ο Ματθαίου ήταν ένας υπεραθλητής που βγήκε από τις στάχτες της κατοχής, γιός του προέδρου Μάνθου Ματθαίου που χάθηκε στον βομβαρδισμό της πόλης μας από τους Ιταλούς το 1940.
Ο Φαίδων Ματθαίου γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου 1924 στη Θεσσαλονίκη και από μικρός ασχολήθηκε με κάθε είδους άθλημα, πάντοτε με επιτυχία: βόλλεϊ, υδατοσφαίριση, κωπηλασία, πιγκ πογκ, τένις, σκοποβολή, ξιφασκία και αγώνες μοτοσυκλέτας. Όλα με τη φανέλα του Άρη.
Η μεγάλη του αγάπη όμως, διαφαίνεται από την αρχή πως είναι η καλαθόσφαιρα. Το 1945 στελεχώνει την ομάδα μπάσκετ του Άρη και τη συσπειρώνει γύρω από την ηγετική του προσωπικότητα. Έτσι είναι ο καλύτερος παίκτης αλλά και ταυτόχρονα ο προπονητής της ομάδας μας, που βγαίνει δυνατή μέσα από τις στάχτες της κατοχής και διεκδικεί τίτλους κόντρα στην πανίσχυρη ΧΑΝΘ. Παίζει πάντα με το νούμερο 1 και χάρη στα σωματικά του προσόντα και το πείσμα είναι πάντα από τους καλύτερους της ομάδας. Η θέση του ήταν σέντερ.
Σε εντυπωσιακό κόψιμο εναντίον της ΧΑΝΘ το μακρινό 1946!
Ταυτόχρονα ο Φαίδωνας αναλαμβάνει τη συγκρότηση του γυναικείου τμήματος μπάσκετ, με το οποίο έχει πολλές επιτυχίες από το 1946 μέχρι το 1949. Το 1948 είναι μέλος της ολυμπιακής ομάδας κωπηλασίας και παίρνει μέρος στην Ολυμπιάδα του Λονδίνου. Θα ξαναβρεθεί σε ολυμπιακούς το 1952, στο Ελσίνκι, αυτή τη φορά όμως μέλος της εθνικής μπάσκετ! Ήδη από το 1949 παίζει στην εθνική, αγωνιζόμενος στα πρώτα παιχνίδια της ιστορίας της, στο Πανευρωπαϊκό του Καΐρου. Συνολικά με τα εθνικά χρώματα έπαιξε σε 44 αγώνες με 12 πόντους μέσο όρο.
Το 1949 πήρε μεταγραφή στον Παναθηναϊκό και αφοσιώθηκε στην καλαθοσφαίριση, κατακτώντας τρία πανελλήνια πρωταθλήματα, το 1950, το 1951 και το 1954. Στη συνέχεια φόρεσε τη φανέλα του Πανιωνίου και του Σπόρτινγκ, ενώ αγωνίστηκε και στο εξωτερικό, και πιο συγκεκριμένα στην ιταλική Ινις Βαρέζε, πριν επιστρέψει για να ολοκληρώσει την καριέρα του στην ομάδα όπου ξεκίνησε, τον Αρη.
Συγχρόνως φόρεσε 44 φορές τη φανέλα της εθνικής Ελλάδας, πετυχαίνοντας 529 πόντους. Εκανε ντεμπούτο στις 15 Μαϊου 1949 στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Καϊρου, σε αγώνα απέναντι στην Ολλανδία, ενώ η τελευταία του εμφάνιση ήταν σε φιλικό με την Πολωνία στην Αθήνα, στις 4 Ιουλίου 1957. Το ρεκόρ πόντων του με την εθνική ήταν 28, από ένα ματς με τη Συρία στο Κάιρο (10 Αυγούστου 1956), στο πλαίσιο του προολυμπιακού τουρνουά. Με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1949 (Κάιρο) και το χάλκινο στους Μεσογειακούς Αγώνες του 1955 (Βαρκελόνη).
Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση ακολούθησε σημαντική καριέρα ως τεχνικός. Κάθησε στον πάγκο πολλών συλλόγων, ενώ υπήρξε για αρκετά χρόνια ομοσπονδιακός προπονητής. Καθοδήγησε συνολικά την εθνική ανδρών σε 103 αγώνες (47 νίκες, 56 ήττες), μεταξύ αυτών και σε τρία Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (1961, 1965, 1969), ενώ πέρασε και από την εθνική εφήβων (22 αγώνες, ρεκόρ 14-8). Το 1973 υπήρξε προπονητής του Άρη, αλλά για λίγους μόνο μήνες.
Το 1973, στον πάγκο του Άρη (τέρμα δεξιά ψηλά)
Ο Φαίδωνας Ματθαίου αποτέλεσε μια σπουδαία προσωπικότητα και έφυγε πλήρης ημερών στα 87 του, έχοντας τιμηθεί και αναγνωριστεί από τους πάντες στη χώρα μας.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ
