Ένας αστέρας που δεν έλαμψε ποτέ στον γαλαξία του NBA. Ένας αναρχικός ροκ σταρ που δεν υπάκουε στους κανόνες και ζούσε όπως αυτός θεωρούσε ότι περνούσε καλύτερα. Είναι αλήθεια πως αν αντιστεκόταν στους "δαίμονες" του, ο Ρόι Τάρπλεϊ σήμερα θα ήταν ένας μύθος του παγκοσμίου μπάσκετ.
Έστω και έτσι όμως, τα όσα έζησε και πέτυχε στα 50 χρόνια του άλλοι θα μπορούσαν μόνο να τα ονειρευτούν.
Μια τεράστια καριέρα στο NBA που δεν έγινε ποτέ
Η αρχή των πάντων είχε γίνει το καλοκαίρι του 1986. Ύστερα από μία διετία όπου οργίασε με τη φανέλα του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, ο Τάρπλεϊ επελέγη στο νούμερο 7 των ντραφτ από τους Ντάλας Μάβερικς. Οι ειδικοί του ΝΒΑ ανέμεναν από τον Τάρπλεϊ να κάνει μία λαμπρή και τεράστια καριέρα εφόσον δεν θα είχε προβλήματα τραυματισμών ή δεν θα έμπλεκε ποτέ με καταχρήσεις και τζόγο. Πόσο προφητικό.
Στην 1η του σεζόν στο NBA (1986/1987) σημείωσε μ.ο. 7,5 πόντους και 7,1 ριμπάουντ. Χάρη σε αυτές τις επιδόσεις επιλέχθηκε στην καλύτερη ρούκι πεντάδα εκείνης της σεζόν. Την επόμενη χρονιά βελτίωσε τα ποσοστά του και αναδείχθηκε "6ος παίκτης της χρονιάς''. Παράλληλα ηγήθηκε των Μάβερικς στην πορεία τους μέχρι τους ημιτελικούς της δυτικής περιφέρειας, όπου και αποκλείστηκαν με 4-3 νίκες από τους ΛΑ Λέικερς.
Κόντρα στον Μάτζικ Τζόνσον στους ημιτελικούς του 1988
Μέχρι το 1991 ήταν από τα μεγαλύτερα ονόματα του NBA. Τα νούμερα που σημείωνε ήταν αξιοζήλευτα καθώς κάθε χρόνο τελείωνε την σεζόν με νταμπλ-νταμπλ. Η ποικιλία των κινήσεων του, ο εξαιρετικός χειρισμός της μπάλας και τα δυναμικά του τελειώματα τον έκαναν ευρύτατα γνωστό στο μπασκετικό στερέωμα και ένα από τα πιο περιζήτητα ονόματα.
Διαλύοντας κάθε αμυντική λειτουργία των Λέικερς
Ωστόσο τα πάθη του, του έκοψαν μια εντυπωσιακή και συνεχώς αναπτυσσόμενη καριέρα. Το 1991 το NBA τον απέβαλλε λόγο του εθισμού του στα ναρκωτικά. Ο ίδιος έχει πει "νόμιζα πως τα ναρκωτικά ήταν μέρος της διασημότητας, αλλά έκανα λάθος. Τότε στο Ντάλας τα πάρτι ήταν κομμάτι του να είσαι στους Μάβερικς. Εγώ δεν σταμάτησα σε αυτά, έβαλα και τα ναρκωτικά στο παιχνίδι".
Η άφιξη του στην Θεσσαλονίκη:
Το καλοκαίρι του 1992 ο Άρης ζούσε στιγμές κοσμοϊστορικών αλλαγών. Ο Μητρούδης είχε διώξει τον Νίκο Γκάλη ο οποίος μετακόμισε στον Παναθηναϊκό. Το σοκ των Αρειανών ήταν τέτοιο που ο μεγάλος άντρας του Άρη αναγκάστηκε να φέρει τον Ρόι Τάρπλεϊ για να μετριάσει τα συναισθήματα πικρίας των οπαδών της ομάδας μας.
Μεταγραφή βόμβα: Ο Ρόι Τάρπλεϊ στον Άρη
Ο Άρης για τον Ρόι αποτέλεσε μια καινούργια αρχή κατά της περίοδο 1992/1993. Με την φανέλα του "αυτοκράτορα'' ήταν απλά μοναδικός. Κυριολεκτικά κουβάλησε μια ομάδα ολόκληρη στις πλάτες του έως την 2η πιο ψηλή κορυφή της Ευρώπης. Ήταν All Around: Είχε τρομερή τεχνική κατάρτιση, ντρίπλαρε σαν γκαρντ, σούταρε σαν τριάρι, πολλές φορές έβγαινε να σουτάρει για τρεις, διάβαζε όλες τις φάσεις, κατέβαζε τα ριμπάουντ.
Οι εμφανίσεις του με τον Άρη στο πρώτο μισό της σεζόν ήταν απλά εντυπωσιακές. Δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι το 2010, στον αγώνα κόντρα στον Πειραϊκό είχε την κορυφαία επίδοση στο σύστημα tendex. Η χρονιά εκείνη ξεκίνησε με μία θριαμβευτική νίκη επί του ΠΑΟΚ με 32 πόντους διαφορά (την μεγαλύτερη σε έκταση νίκη του Άρη σε ντέρμπι Θεσσαλονίκης).
Ο Μπουντούρης ανήμπορος να σταματήσει τον Τάρπλει στον θρίαμβο του Άρη με 88-56 επί του αιωνίου εχθρού
Άρης Θεσσαλονίκης-ΠΑΟΚ 88-56
Στο πρώτο μισό της σεζόν οι "κίτρινοι" με το Ρόι στην σύνθεση του ήταν μια ασταμάτητη ομάδα. Έμεινε στις καρδιές όλων των οπαδών του Άρη για την προσφορά του στον αξέχαστο τελικό του Τορίνο κόντρα στην Εφές Πίλσεν.
Ο Άρης ήταν τρομερά αγχωμένος (λόγω της πίεσης που ένιωθε για ένα διεθνές τρόπαιο) και περιορίστηκε στους 50 πόντους, δεχόμενος ωστόσο μόνο 48. Ο Τάρπλεϊ με 19 πόντους, 18 ριμπάουντ και 2 κλεψίματα χάρισε στην ουσία το Ευρωπαϊκό κύπελλο στην ομάδα του Σβι Σερφ (του προπονητή που διαδέχθηκε τον Στηβ Γιατζόγλου).
Ο Παναγιώτης Γιαννάκης λίγη ώρα μετά το τέλος του τελικού θα σηκώσει την κούπα μέσα σε αποθέωση κι αφού προηγουμένως οπαδοί του Άρη και της Εφές Πίλσεν έχουν παίξει ξύλο μέσα στο γήπεδο με την λήξη του αγώνα. Συνολικά σε 28 αγώνες του πρωταθλήματος, είχε μέσο όρο 21.2 πόντους, 17.2 ριμπάουντ, 2.2 κλεψίματα και 1.7 κοψίματα.
Ο τελικός έχει μόλις τελειώσει και ο Άρης είναι κυπελλούχος Ευρώπης. Ο Τάρπλεϊ σε μια από τις πιο λαμπρές στιγμές της ζωής του.
Μαζί με τον Τζέι Τζέι Άντερσον και το κύπελλο στα χέρια
Τελικός Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης 1993
Στο υπόλοιπο της σεζόν ο Ρόι θα οδηγούσε τον Άρη σε άλλο έναν θρίαμβο, κόντρα στον Ολυμπιακό με 66-71 μέσα στο ΣΕΦ για το κύπελλο Ελλάδας. Εντωμεταξύ ο Άρης αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα με αποτέλεσμα να αρχίσουν να καθυστερούν οι πληρωμές.
Ο Τάρπλεϊ βλέποντας τον τραπεζικό του λογαριασμό άδειο, έφυγε για τις ΗΠΑ, πριν καν τελειώσει την χρονιά αφήνοντας τον Άρη ουσιαστικά ξεκρέμαστο στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας κόντρα στον Παναθηναϊκό (για τον οποίο αποκτήθηκε ο Ρέτζι Θίους για ένα μόνο ματς).
Γιώργος Γάσπαρης και Ρόι Τάρπλεϊ μέσα στο ΣΕΦ κόντρα στον Ολυμπιακό
Η ζωή μετά τον Άρη:
Πριν τελειώσει λοιπόν η περίοδος 1992/1993 αποχώρησε από την Θεσσαλονίκη. Την δεκαετία του 1990 το Ευρωπαϊκό μπάσκετ και η Ελληνική Α1 ήταν έννοιες ταυτόσημες. Για αυτό τον λόγο ο επόμενος σταθμός της καριέρας του ήταν ο κραταιός τότε Ολυμπιακός του Γιάννη Ιωαννίδη. Με τους ερυθρόλευκους κατέκτησε το νταμπλ στην Ελλάδα, φτάνοντας παράλληλα στον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών όπου στις λεπτομέρειες έχασε το τρόπαιο από την Μπανταλόνα.
Ο Τάρπλει με την φανέλα του Ολυμπιακού
Την επόμενη χρονιά, του δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία από το ΝΒΑ για να καταφέρει την αναγέννησή του. Ο Ρόι δεν εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία αυτή και αποκλείστηκε την ίδια χρονιά και πάλι λόγω χρήσης ναρκωτικών. Η δεύτερη φορά σήμανε και το οριστικό τέλος της καριέρας του στις ΗΠΑ.
Την περίοδο 1995/1996 επέστρεψε στην Ελλάδα για αγωνιστεί με τον Ηρακλή με τον οποίο έφτασε έως τον τελικό του κύπελλο Ελλάδας το 1996. Έκανε κάποια καλά ματς, ήταν όμως εμφανές πως πλέον για αυτόν το μπάσκετ είχε αρχίσει να παίρνει την κάτω βόλτα.
Μέχρι το 2006 περιπλανήθηκε σε διάφορες γωνιές του πλανήτη προκειμένου να υιοθετήσει έναν φυσιολογικό τρόπο ζωής. Αγωνίστηκε μεταξύ άλλων στον Έσπερο και τον Απόλλων Λεμεσού. Η καριέρα του ολοκληρώθηκε άδοξα το 2006 στο CBA.
Η κόντρα του με το NBA και το τέλος:
Από το 2003 και μετά ο Τάρπλεϊ άρχισε έναν αγώνα επανένταξης και αποκατάστασης του ονόματος του στο ΝΒΑ. Κατέθεσε σχετικό αίτημα που απορρίφθηκε έναν χρόνο αργότερα, αν και περνούσε εβδομαδιαία αλκοτέστ όλο αυτό το διάστημα.
Όντας χρεοκοπημένος, κινήθηκε δικαστικώς εναντίον του NBA το 2007, υποστηρίζοντας πως υπήρξε θύμα ρατσιστικής συμπεριφοράς καθώς όπως ισχυριζόταν το πρόβλημα με το αλκοόλ τον είχε κατατάξει ως άτομο με ειδικές ανάγκες. Τον Ιανουάριο του 2009 η αγωγή διευθετήθηκε αν και οι όροι δεν αποκαλύφθηκαν ποτέ.
Όσο ξαφνικά έφυγε από το ΝΒΑ, το ίδιο ξαφνικά έφυγε και από την ζωή. Απεβίωσε στις 9 Ιανουαρίου 2015 σε ηλικία μόλις 50 ετών, νικημένος από τους εσωτερικούς του δαίμονες. Έστω και με αυτό τον τρόπο, καταφέραμε να δούμε λίγο από το αστείρευτο ταλέντο του και είναι για τον οποίο θα ευχαριστούν για πάντα οι Έλληνες φίλαθλοι.
Ρόι θα σε ευχαριστούμε αιώνια για τις στιγμές που μας χάρισες. Εις το επανιδείν.
