Η ηγετική φυσιογνωμία του Γουίλι Σόλομον μπορεί να καλύπτει μόνο μία σεζόν (2002-2003), αλλά ο απόηχος της προσφοράς του στην ομάδα μας, θα μείνει για πάντα χαραγμένος στις καρδιές μας. Πρόκειται για έναν από τους σπουδαιότερους ξένους που φόρεσαν την κιτρινόμαυρη φανέλα και συνδύασε την παραμονή του στη Θεσσαλονίκη με την κατάκτηση του FIBA Champions Cup μπροστά στα μάτια του κοινού του Άρη, στο σπίτι μας, το Παλέ ντε Σπορ.
Ήρθε φυσικά από τον κόσμο του ΝΒΑ, όπου είχε αγωνιστεί κατά την περασμένη χρονιά στους Γκρίζλις του Μέμφις. Ένας τραυματισμός στο γόνατο τον «έριξε» πίσω. και σχεδόν σίγουρα θα έχανε τη θέση του στην επαγγελματική ομάδα. Έτσι αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στην Ευρώπη. Διάλεξε τον Άρη αν και είχε προτάσεις από άλλες ομάδες της χώρας μας. Το όνομα του Αυτοκράτορα ήταν «βαρύ» και επηρέαζε ακόμη, το 2002, λίγα μόλις χρόνια μετά την εποχή Γκάλη-Γιαννάκη.
Από την πρώτη στιγμή έδειξε τα προσόντα του. Επρόκειτο για έναν ιδιαίτερα χαρισματικό παίκτη, έναν ηγέτη με ιδιαίτερο ταλέντο στο σκοράρισμα, αλλά και στην οργάνωση του παιχνιδιού. Εξαιρετικά εύστροφος, ήξερε τι να κάνει στο γήπεδο, ανάλογα με την κατάσταση των συμπαικτών του: Αν έβλεπε την ομάδα να «ρολάρει», μοίραζε την μπάλα και αξιοποιούσε τους συμπαίκτες του. Αν πάλι έβλεπε πως κάπου «κολλούσε» το παιχνίδι, έπαιρνε την πρωτοβουλία και σκόραρε «ξεκολλώντας» την κατάσταση. Δεν δίσταζε φυσικά να παίρνει την μπάλα όταν αυτή έκαιγε.
Στις 5 Οκτωβρίου 2002 ο Άρης χάνει από το Περιστέρι για το κύπελλο με δύο πόντους. Ο Γουίλι ζητάει και παίρνει την μπάλα. Σηκώνεται και εκτελεί το σουτ τριών πόντων που δίνει την πρόκριση στο φάιναλ φορ (80-79 τελικό σκορ)! Από την πρώτη στιγμή δείχνει την ικανότητα του στο σκοράρισμα. Επιχειρεί πολλά σουτ και συνήθως είναι εύστοχος. Μπορεί εύκολα να καταστρέψει τον αντίπαλο του! Στις 9 Νοεμβρίου 2002 το Ηράκλειο αντιστέκεται σθεναρά. Ο Σόλομον έχει τη λύση: πετυχαίνει έξι συνεχόμενα τρίποντα και κόβει την όρεξη των κρητικών για κάτι καλύτερο από μια τιμητική ήττα. Το ίδιο κάνει και εναντίον του Αμαρουσίου στην Αθήνα, ένα μήνα αργότερα. Είναι επιρρεπής στα λάθη, αλλά, όσο περνούνε τα παιχνίδια, διορθώνεται. Τα νούμερα του στο σκοράρισμα είναι πολύ υψηλά. Μέχρι το τέλος της χρονιάς έχει μέσο όρο 21,73 στην Ελλάδα και 21,11 στην Ευρώπη. Παράλληλα παίρνει 3,54 ριμπάουντ ενώ δίνει 4,42 ασσίστ και κάνει 1,50 κλεψίματα ανά παιχνίδι! «Ταβάνι» του είναι οι 40 πόντοι που πέτυχε απέναντι στην Ολύμπια, επίδοση που συνοδεύεται από 5 ριμπάουντ και 5 ασσίστ. Στο φάιναλ 4 του κυπέλλου, είναι συναρπαστικός στον ημιτελικό με τον Μακεδονικό (24 πόντοι), αλλά «κολλάει» στον τελικό με τον ΠΑΟ και ο Άρης χάνει το τρόπαιο.
Έχει ο Αμερικανός μειονεκτήματα; Κατηγορείται από αντιπάλους του για trash talking, μια πρακτική που υπάρχει στο ΝΒΑ, όταν κάποιος μιλάει υποτιμητικά στον αντίπαλο του κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Επίσης μερικές φορές είναι ατομιστής και κάνει λάθη, αλλά η γενική του εικόνα δεν είναι αυτή. Η χειρότερη στιγμή του είναι όταν στις αρχές Μαρτίου 2003 βρίσκεται θετικός σε τεστ που του γίνεται έχοντας κάνει χρήση ινδικής κάνναβης! Η τιμωρία του θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη, αλλά τελικά είναι μόνο ένας μήνας.
Στο φάιναλ 4 του FIBA Champions Cup είναι κακός στον ημιτελικό, πετυχαίνοντας μόλις 9 πόντους! Μαζί με τους 8 πόντους που πέτυχε στον τελικό του κυπέλλου, είναι οι χειρότερες επιδόσεις της χρονιάς του! Στον τελικό με την Προκόμ όμως μεταμορφώνεται, ίσως γιατί το χρωστάει στον λαό του Άρη: Με 32 πόντους, 5 ριμπάουντ, 5 ασσίστ και 3 κλεψίματα, είναι ο MVP του αγώνα και σηκώνει το τρόπαιο ψηλά, επάνω στον Λευκό Πύργο!
Το έγκλημα είναι πως ο παίκτης αυτός δεν παραμένει στην ομάδα. Στις αρχές Αυγούστου ανακοινώνεται πως η διοίκηση δεν τα βρήκε με τον ατζέντη του, πιθανότατα στο οικονομικό. Θα συνεχίσει στη Χαποέλ Ιερουσαλήμ, με την οποία θα κερδίσει την επόμενη σεζόν το ULEB Cup!
Μάταια ο Άρης θα ψάξει τον αντικαταστάτη του σε διάφορους Αμερικανούς, ενώ τα επόμενα χρόνια αρκετές φορές ακούστηκε το όνομα του για επιστροφή, πράγμα που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ!
Ο Γουίλ Σόλομον θα αγωνιστεί για πολλά χρόνια στο Ισραήλ, στην Τουρκία, αλλά και στη χώρα του. Έχει γεννηθεί μια μέρα σαν σήμερα, το 1978 και όσο κι αν φαίνεται περίεργο, το 2021 αγωνιζόταν ακόμη στο πρωτάθλημα του Μαρόκο!
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ
