Την 4η αγωνιστική της σεζόν 1963-64, στις 6 Οκτωβρίου 1963, ο Άρης έπαιξε εκτός έδρας στο γήπεδο της Τούμπας, εναντίον του αιωνίου αντιπάλου του, του παοκ. Το παιχνίδι άρχισε στις 15:40 το μεσημέρι και το γήπεδο ήταν κατάμεστο από οπαδούς και των δύο ομάδων.
(Εξώφυλλο: Ο Νϊκος Φιλίππου και οι πανηγυρισμοί όλης της ομάδας μετά τη λήξη του αγώνα)
Οι γηπεδούχοι ξεκίνησαν καταιγιστικά και πολιόρκησαν την εστία του Άρη που έχοντας σε μεγάλη μέρα τον τερματοφύλακα Παντελάκο, κατόρθωσε να εξουδετερώσει κάθε αντίπαλη επίθεση. Μετά το 15' όμως ο Άρης κυριάρχησε και δημιούργησε με την σειρά του ευκαιρίες για να ανοίξει το σκορ. Το ημίχρονο βρήκε τις δύο ομάδες ισόπαλες με 0-0. Στο δεύτερο ημίχρονο το παιχνίδι ήταν μοιρασμένο, με τον επιθετικό του Άρη Φιλίππου να έχει κέφια, αλλά να "παίζεται" αντιαθλητικά από τον προσωπικό του αντίπαλο Λιτόπουλο. Στο 70' ο Φιλίππου κέρδισε ένα φάουλ, ένα μέτρο έξω από την περιοχή των αντιπάλων και το εκτέλεσε ο ίδιος. Η μπάλα πέρασε πάνω από το τείχος των αμυνομένων και καρφώθηκε με δύναμη στο γάμμα της εστίας του ανήμπορου τερματοφύλακα!
Ο Άρης λοιπόν προηγείται και παρά την πίεση του ΠΑΟΚ στα τελευταία λεπτά, το σκορ θα παραμείνει έτσι μέχρι το τελικό σφύριγμα της λήξης από τον διαιτητή Τζουβάρα.
Στις κερκίδες ακούγεται η ιαχή "ΑΡΗΣ - ΑΡΗΣ" ενώ οι παίκτες μας φεύγουν αγκαλιασμένοι από τον αγωνιστικό χώρο!
Στη λήξη ο νεαρός Ψηφίδης δεν μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυα χαράς του, ενώ ο Κεφαλίδης απολαμβάνει τη στιγμή (αρχείο Βασ.Ψηφίδη)
Η νίκη αυτή τότε φαίνονταν σαν ακόμη μία απλή νίκη επί του ΠΑΟΚ, ωστόσο αργότερα έδειξε πως είχε σημαντική αξία γιατί σηματοδότησε την έναρξη μιάς εποχής που από τους σύγχρονους ονομάστηκε "δέκα χρόνια γκόμενες"! Πράγματι τόσα ήταν τα χρόνια που χρειάστηκε ο ΠΑΟΚ να κερδίσει και πάλι τον Άρη σε ποδοσφαιρικό αγώνα! Ο ΠΑΟΚ είχε κερδίσει για τελευταία φορά τον Άρη στις 12 Μάη 1963 και ξανακέρδισε στις 28 Ιανουαρίου 1973, όταν η χούντα είχε κρίνει πως έπρεπε να τελειώσει το τρομερό αυτό σερί των κιτρίνων, και με συνεχόμενες διαιτητικές σφαγές και αποφάσεις, κατάφερε τελικά και διέκοψε αυτή την απίστευτη παράδοση! Η έντονη ανάμνηση όμως εκείνης της εποχής παρέμεινε στις κερκίδες για πολλά χρόνια ακόμη, καθώς εμείς οι λίγο μεγαλύτεροι πολλές φορές τραγουδήσαμε κατά την δεκαετία του ογδόντα το τραγούδι-σύνθημα "δέκα χρόνια γκόμενες".
Είχα την τιμή να μιλήσω με τον σκόρερ, Νίκο Φιλίππου και να του ζητήσω να σχολιάσει το ματς εκείνο:
"Εκείνη τη μέρα κατορθώσαμε και κερδίσαμε ένα ακόμη ντέρμπι, χάρη στο γκολ μου. Στο μυαλό μου όμως όπως ήταν φυσικό, δεν μπορούσα να αναλογιστώ την συνέχεια και την παράδοση που είχα μόλις δημιουργήσει! Όταν με το πέρασμα των χρόνων ο Άρης εξακολουθούσε να μην χάνει από τον ΠΑΟΚ, τότε συνειδητοποίησα την επιπλέον αξία του τέρματος μου! Το εντυπωσιακό γεγονός είναι πως υπήρξε μία ολόκληρη γενιά ποδοσφαιριστών του Άρη που δεν γνώρισε ποτέ την ήττα από τον ΠΑΟΚ"!
Η άμυνα μας σε εκγρήγορση εκείνη τη μέρα. Δεν παραβιάστηκε ποτέ από τον παοκ
Για την ιστορία οι συνθέσεις των δύο ομάδων εκείνη την ημέρα ήταν οι εξής:
ΠΑΟΚ: Μιχαηλίδης, Χασιώτης, Λιτόπουλος, Μακρής, Νικολαϊδης, Ραπτόπουλος, Λέανδρος, Μουρατίδης, Γιακουμής, Σαββίδης, Μαρβάκης
ΑΡΗΣ: Παντελάκος, Καμπουρλάζος, Δαναμπάσης, Λαζίκογλου, Πανιτσίδης, Ψηφίδης, Κωνσταντινίδης, Χατζηκώστας, Φιλίππου, Σπανόπουλος, Κεφαλίδης.
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ
