Οι παίκτες των δύο ομάδων μετά τη λήξη σε μια αναμνηστική φωτογραφία
Ο Άρης στις 11 Σεπτεμβρίου 1966 φιλοξενεί για το κύπελλο εκθέσεων μια ξεχωριστή "κυρία". Ο λόγος για τη vecchia signora, τη γηραιά κυρία του ιταλικού ποδοσφαίρου, Γιουβέντους.
Η ομάδα-μεγαθήριο κληρώθηκε να παίξει στον πρώτο γύρο της διοργάνωσης εναντίον της ομάδας μας στο Καυτανζόγλειο, με τη ρεβάνς στο Τορίνο. Ένα πράγμα που δεν γνωρίζουν πολλοί, είναι πως η διοργανώτρια αρχή έκανε τα "στραβά" μάτια και έκανε πολλές χάρες στις κληρώσεις των αγώνων, ιδιαίτερα στον πρώτο γύρο. Η κλήρωση με μια μεγάλη ομάδα έφερνε σε ομάδες όπως ο Άρης πάρα πολλά έσοδα, καθώς γέμιζε στάδια από οπαδούς, ιδιαίτερα όταν το πρώτο ματς ήταν στη Θεσσαλονίκη και η ομάδα έλπιζε σε ένα καλό αποτέλεσμα για να υπερασπιστεί στη ρεβάνς. Οι διοικούντες του Άρη κανόνιζαν και ο Άρης "κληρώνονταν" πάντα με μια μεγάλη ομάδα, με το πρώτο παιχνίδι πάντα στη Θεσσαλονίκη, όπου το Καυτατζόγλειο Στάδιο των 50.000 θέσεων ήταν το κατάλληλο μέρος για να κάνει ο Άρης εισπράξεις που αντιστοιχούσαν ίσως και σε 7-8 ματς πρωταθλήματος. Έτσι ο Άρης τη δεκαετία του εξήντα "κληρώθηκε" με τη Ρόμα, τη Γιουβέντους, την Κολωνία, την Κάλιαρι, την Ουίπεστ, τεράστια ευρωπαϊκά ονόματα, με το πρώτο ματς πάντα στη Θεσσαλονίκη!
Οι αρχηγοί των ομάδων, Ψηφίδης και Καστάνο ανταλλάσσουν λάβαρα
Η Γιουβέντους του 1966 ήταν ένα από αυτά τα μεγάλα ονόματα. Με παίκτες όπως τον Καστάνο, τον Ντελ Σολ, τον Ντε Πάολι, τον Αντζολίν, τον Κολόμπο, τον Σαλβατόρε και άλλους, ήταν από τα φαβορί για κάθε διοργάνωση στην οποία αγωνίζονταν.
Ο Άρης στο κατάμεστο Καυτανζόγλειο, (40.000 εισιτήρια), κάτω από το φως των προβολέων, παρέταξε την εξής σύνθεση: Χρηστίδης, Καμπουρλάζος, Ναλμπάντης, Γριμπελάκος, Σεμερτζής, Ψηφίδης, Κωνσταντινίδης, Κεραμιδάς, Δεμίρης, Αλεξιάδης και Συρόπουλος
Η Γιουβέντους έπαιξε με τους Αντζελίν, Γκόρι, Λεοντσίνι, Μπερτσελίνο, Καστάνο, Σαλβαντόρε, Φαβάλι, Ντελ Σολ, Ντε Πάολι, Τσινετσίνο, Μενικέλι
Διαιτητής ο Γερμανός Ντάισελ
Ο Χρηστίδης δέχεται το πρώτο γκολ της Γιουβέντους
Ο Άρης ήταν νευρικός, κατώτερος των περιστάσεων και αυτό βγήκε στο παιχνίδι του. Η Γιούβε έχασε μερικές ευκαιρίες, δείγμα της υπεροχής της και τελικά σκόραρε με σουτ του Ντελ Σολ στο 30'. Ο Άρης προσπαθεί να αντιδράσει, αλλά οι Ιταλοί έχουν τον πρώτο λόγο και στο δεύτερο μέρος. Χάνουν ευκαιρίες που εξουδετερώνει ο Χρηστίδης και η άμυνα του Άρη που τα πάει σχετικά καλά. Μπροστά όμως ο Άρης δεν κατορθώνει να πιάσει το συνηθισμένο παιχνίδι του. Στο 53' οι Ιταλοί σκοράρουν και πάλι, χάρη σε εκπληκτικό ψαλιδάκι του Μενικέλι, αποτέλεσμα μιας φάσης ιταλικής υψηλής ποδοσφαιρικής ποιότητας. Ο Φαβάλι βγάζει δυνατή σέντρα παρά την πίεση του Ναλμπάντη, βρίσκει τον Ντε Πάολι ο οποίος την υψώνει με τακουνάκι, ο Μενικέλι προσποιείται με το σώμα του και αδειάζει τον Καμπουρλάζο, και ο ίδιος παίκτης με εκπληκτικό γυριστό ψαλιδάκι στέλνει την μπάλα στα δίχτυα του ανήμπορου Χρηστίδη. Οι Ιταλοί χαλαρώνουν και ο Άρης περνάει μπροστά. Πιέζει χωρίς αποτέλεσμα, ενώ στο 72' μετά από συνδυασμένη ενέργεια των παικτών του, ο τελικός αποδέκτης της μπάλας Δεμίρης έχει σουτ στο οριζόντιο δοκάρι! Το παιχνίδι έληξε τελικά χωρίς να μπει άλλο γκολ, με τον κόσμο όμως να χειροκροτεί νικητές και ηττημένους!
Δημοσίευμα ιταλικής εφημερίδας πριν τον αγώνα που χαρακτηρίζει τον Στέφανο Δεμίρη "σημαία του Άρη". Το δημοσίευμα αυτό το είχαν βρει διασκεδαστικό οι συμπαίκτες του Στέφανου που για αρκετό καιρό αποκαλούσαν τον Στέφανο Μπαντιέρα!
Καλύτερος παίκτης του Άρη ήταν αναμφίβολα ο Χρηστίδης, ενώ αγωνίστηκαν καλά οι Κεραμιδάς και Ψηφίδης στον χώρο του κέντρου.
Ο αρχηγός του Άρη στο παιχνίδι αυτό, ο Βασίλης Ψηφίδης, μου μίλησε για το παιχνίδι αυτό:
"Η Γιουβέντους ήταν μια υπερομάδα της εποχής εκείνης. Είχε στις τάξεις της παιχταράδες. Ο Ισπανός Ντελ Σολ ήταν σαν ίνδαλμα για μένα. Η ομάδα του ήξερε πότε να παίξει γρήγορα και πότε να καθυστερήσει τη φάση. Το ποδόσφαιρο τους ήταν για σεμινάριο, αφού παίζανε με μακρινές εναλλαγές της μπάλας. Ο Ντελ Σολ στην δεξίωση που ακολούθησε μου είπε πως η μπάλα είναι σαν τον μαγνήτη, τραβάει τους παίκτες προς το μέρος της.Τότε είναι που πρέπει να κάνεις την μακρινή μπαλιά στην άλλη μεριά του γηπέδου, εκεί που θα έχεις έναν συμπαίκτη που θα βγει στην αντεπίθεση μόνος του, ή το πολύ εναντίον ενός μόνο αμυντικού. Αυτό είναι το ζουμί του ποδοσφαίρου!"
Φάση στα καρέ των Ιταλών με πρωταγωνιστή τον Αλεξιάδη
Ο Άρης λοιπόν έχασε εντός έδρας, σαν σήμερα το 1966. Ωστόσο η ήττα αυτή ήταν η μία μόλις από τις τρεις που έχουμε κάνει εντός έδρας σε ευρωπαϊκό θεσμό. Σίγουρα το όνομα της αντιπάλου δικαιολογεί την ήττα αυτή. Πάω στοίχημα πως όποιος βρισκόταν στο γήπεδο εκείνο το βράδυ, κάθε άλλο παρά απογοητευμένος έφυγε...
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ
