Ένας από τους πιο αξιόπιστους επιθετικούς που πέρασαν από την ομάδα του Άρη ήταν ο Απόστολος Λιολίδης. Επρόκειτο για ένα αυθεντικό ταλέντο με μεγάλη ευχέρεια στο σκοράρισμα που μεταπήδησε στους κίτρινους το 1995, σε ηλικία 18 χρονών, από την ερασιτεχνική Δόξα Συκεών. Το πέρασμα του από τον Άρη έγινε σε μια δύσκολη εποχή για τον σύλλογο, καθώς έζησε τον υποβιβασμό, την επανάκαμψη, αλλά και τα πολλά προβληματα της πρώτης πενταετίας του 2000. Ωστόσο ο Τόλης ήταν πάντα εκεί, βοήθησε απίστευτα με τα γκολ του και αν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές, θα μπορούσε να γράψει ιστορία στην ομάδα με τις επιδόσεις του.
Την πρώτη του χρονιά την είδε σχεδόν όλη από τον πάγκο της ομάδας. Όταν όμως προς το τέλος, ο Γιαραμπίνσκι του δίνει χρόνο συμμετοχής σε μερικά παιχνίδια, αυτός «αρπάζει την ευκαιρία από τα μαλλιά» καθώς σκοράρει δυο φορές στο τελευταίο ματς της χρονιάς κατά του Εθνικού.
Η επόμενη χρονιά είναι η χειρότερη στην ιστορία του συλλόγου ως τότε. Η ομάδα βρίσκεται δυστυχώς σε τροχιά υποβιβασμού και ο Λιολίδης αγωνίζεται στον πρώτο γύρο, αλλά σκοράρει μόλις τρεις φορές. Στον δεύτερο γύρο έρχεται για ενίσχυση της επίθεσης ο Δημητριάδης και ο Λιολίδης έχει πολύ λιγότερο χρόνο συμμετοχής.
Η χρονιά της Β’ εθνικής δρα ευεργετικά στον νεαρό, που βρίσκει περισσότερο χρόνο συμμετοχής και παίζει χωρίς μεγάλο άγχος, αφού η ομάδα κάνει πρωταθλητισμό. Παίζει στα περισσότερα από τα παιχνίδια και σκοράρει δεκαπέντε φορές σε πρωτάθλημα και κύπελλο. Αποκομίζει σημαντικές εμπειρίες και επιστρέφει στην μεγάλη κατηγορία πιο σίγουρος και πιο δυνατός.
ΔΕΙΤΕ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ NOVA ΜΕ ΤΑ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΕΖΟΝ 1998-99
Τη σεζόν 1998-99 κάνει την καλύτερη του χρονιά με τη φανέλα του Άρη. Σκοράρει έντεκα φορές και δεν είναι λίγα τα παιχνίδια που κυριολεκτικά εντυπωσιάζει βοηθώντας τα μέγιστα για να οδηγήσει την ομάδα στην έξοδο της στο κύπελλο UEFA. Το 1999-2000 στην ομάδα υπάρχουν ακόμη δύο αξιόλογοι επιθετικοί, ο Χαριστέας και ο Αγαθοκλέους. Έτσι ο Τόλης έχει αρκετά λιγότερο χρόνο συμμετοχής, ενώ και οι επιδόσεις του δεν είναι όπως των δύο τελευταίων χρόνων. Ακόμη χαμηλότερη είναι η απόδοση του κατά τη σεζόν 2000-01, όπου με εξαίρεση τα πέντε γκολ που πετυχαίνει στους αγώνες κυπέλλου εναντίον αδύναμων ομάδων, στο πρωτάθλημα παίζει μόλις δύο παιχνίδια ως βασικός και σε οκτώ μπαίνει σαν αλλαγή.
Το 2001-02 κάνει μία καλή σχετικά χρονιά καθώς αναλαμβάνει μαζί με τον Χαριστέα το βάρος της επίθεσης της ομάδας. Παίζει σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια της σεζόν και πετυχαίνει σε πρωτάθλημα και κύπελλο συνολικά οκτώ γκολ.
Το 2002 οι πόρτες του καμπιονάτο ανοίγουν για τον Τόλη! Μένει ελεύθερος από τον Άρη και υπογράφει συμβόλαιο με την Αταλάντα. Τα πράγματα όμως στην Ιταλία είναι δύσκολα και δεν τα καταφέρνει. Δίνεται δανεικός στην Αλτσάνο, ομάδα χαμηλότερης κατηγορίας και γυρίζει στην Ελλάδα για να πάει στον Πανιώνιο.
Τον Ιανουάριο του 2004 επιστρέφει στο «σπίτι» του, τον Άρη. Πρέπει να βοηθήσει και αυτός σε μία δύσκολη χρονιά, για να επιτευχθεί η σωτηρία της ομάδας. Πετυχαίνει μόλις ένα, αλλά πολύ σημαντικό γκολ κατά του Αιγάλεω στη Νέα Ευκαρπία. Το γκολ αυτό εξασφαλίζει στον Άρη την παραμονή στην κατηγορία. Κάθεται για λίγους μήνες ακόμη, στην ομάδα του Χατζάρα, αλλά τον Δεκέμβριο του 2004 φεύγει οριστικά.
Πολλές είναι οι καλές στιγμές του με την φανέλα του Θεού του πολέμου. Στις 21 Νοεμβρίου 1998 με γκολ του ο Άρης κερδίζει τον Ολυμπιακό 1-0, ενώ στις 2 Μαΐου 1999 κερδίζει μόνος του την ΑΕΚ σκοράροντας δύο φορές στο πρώτο ημίχρονο.
Ο φορ του Άρη χαρακτηρίζονταν από το ένστικτο του μεγάλου κυνηγού. Ήταν αρκετά γρήγορος, ικανότατος με την μπάλα στα πόδια, πάντα μέσα στις φάσεις και έτοιμος να τιμωρήσει κάθε λάθος του αντίπαλου αμυντικού. «Έβγαζε» γκολ από το πουθενά αφού απαρατήρητος έπαιρνε καίριες θέσεις που του επέτρεπαν να αιφνιδιάσει την αντίπαλη άμυνα και να σκοράρει. Δυστυχώς η καριέρα του δεν είχε την συνέχεια που θα περίμενε κανείς.
Στα εικοσιπέντε του χρόνια κάνει μια «κοιλιά» εξαιτίας της οποίας ουσιαστικά δεν θα ξαναγωνιστεί ποτέ στο τόσο υψηλό επίπεδο που είχε φτάσει ως τότε. Φήμες μιλάνε για κακή εξωγηπεδική ζωή και μικρή προθυμία για σκληρή δουλειά στις προπονήσεις. Με βάση τις επιδόσεις του όμως, τον κατατάσσουμε ανάμεσα στα μεγαλύτερα ταλέντα που πέρασαν ποτέ από την ομάδα και είναι αναμφισβήτητα ένας από τους μεγάλους κανονιέρηδες του συλλόγου.
Με τη φανέλα του Άρη έπαιξε σε 197 αγώνες πετυχαίνοντας 54 τέρματα και όλα αυτά μέχρι τα 25 του χρόνια! Υπό άλλες προϋποθέσεις και αν παρέμενε στον Άρη κάνοντας παρόμοιες εμφανίσεις, θα μπορούσε να είχε καταταγεί ανάμεσα στους μεγαλύτερους σκόρερς της ιστορίας των κιτρίνων.
Ο Τόλης Λιολίδης ήταν, είναι και θα είναι ένας από τους αγαπημένους παίκτες της γενιάς μας...
ΔΕΡΜΕΝΤΖΟΓΛΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ
ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΙΚΤΗ
